Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

تقریبا تمامی علائم بالینی و نشانه های آزمایشگاهی روماتیسم مفصلی میتواند به علت بیماری های دیگر هم ایجاد شود. این بدان معنا است که هیچ علامت بالینی یا تست آزمایشگاهی اختصاصی وجود ندارد که با انجام آن بتوان تشخیص قطعی این بیماری را مطرح کرد ولی پزشک میتواند با مشاهده چند تا از علائم زیر تشخیص روماتیسم مفصلی را مطرح کند

 

  *  علائم بالینی که در مقالات قبلی ذکر شده است

 

   * تست بررسی پروتئین خاصی در خون به نام Rheumatoid factor یا RF که در دو سوم بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی مثبت میشود. البته این آزمایش در یک بیستم افراد طبیعی هم مثبت میشود پس وجود آن علامت قطعی وجود بیماری نیست. تست آزمایشگاهی جدیدتر برای این بیماری بررسی وجود آنتی بادی خاصی در خون به نام cyclic citrullinated peptide یا CCP است که بیشتر از تست قبلی اختصاصی بیماری روماتیسم مفصلی است.

 

   * بالا بودن تست ESR و CRP که نوعی آزمایش خون هستند.

 

  *  بررسی مایع مفصلی که معمولا تعداد گلبول های سفید در آن به بالای ۱۰ هزار ( با ارجحیت گلبول های سفید تک هسته ای) میرسد.

 

   * علائم رادیولوژیک در عکس ساده مفصل بصورت کم شدن فاصله مفصلی، استئوپروز و پوکی در استخوان های اطراف مفصل، خوردگی استخوان های اطراف مفصل و در موارد پیشرفته تغییر شکل مفصل

معیارهای تشخیص روماتیسم مفصلی چیست

 

هیچکدام از علائم بیماری روماتیسم مفصلی مختص به این بیماری نیستند و میتوانند در دیگر بیماری ها بخصوص دیگر بیماری های روماتیسمی دیده شوند.

 

در نتیجه تشخیص این بیماری قدری مشکل است. هفت معیار وجود دارد که هرچه تعداد بیشتری از آنها در یک بیمار موجود باشند احتمال اینکه مشکل بیمار روماتیسم مفصلی باشد بیشتر است. این معیارها عبارتند از

 

  *  خشکی صبحگاهی در مفاصل که بیش از یک ساعت طول بکشد

 

   * تورم مفصلی در حداقل سه مفصل از بدن

 

   * تورم در یکی یا چند تا از مفاصل دست (مفاصل انگشت یا مچ دست)

 

   * تورم در دو مفصل قرینه در دو طرف بدن

 

   * وجود ندول های زیر جلدی

 

 *   تست آزمایشگاهی “فاکتور روماتوئیدی” RF مثبت

 

   * کاهش دانسیته استخوان در استخوان های دست و خوردگی سطوح مفصلی در مفاصل دست در رادیوگرافی بیمار

اهمیت تشخیص زودرس رماتیسم مفصلی چیست

 

وقتی پزشک به آرتریت روماتوئید مشکوک شود معمولا بیمار را به یک متخصص بیماری های روماتیسمی یا روماتولوژیست معرفی میکند تا ایشان بیمار را تحت بررسی های بیشتری قرار دهد.

 

متخصص روماتولوژیست با بررسی های تخصصی، بیماری را در صورت وجود تشخیص و درمان را هر چه سریع تر شروع میکند. شروع زود هنگام درمان در این بیماری بسیار مهم است چون هرچه در شروع درمان تاخیر بیشتری صورت گیرد عوارض بیماری بیشتر شده و مفاصل بیشتر دچار تخریب غیر قابل بازگشت میشوند

 

 

                                 

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی در اکثر اوقات بتدریج و در عرض چند هفته بروز میکند. این علائم معمولا در ابتدا بصورت احساس خشکی حرکتی در انگشتان و مچ دست یا در کف پا بخصوص در صبح بعد از برخاستن از خواب است که بتدریج در طول روز از شدت آن کاسته میشود.

 

در اوائل بیماری این علامت فقط در بعضی از روزها وجود دارد ولی بتدریج هر روز احساس میشوند. بعد از مدتی در همان مفاصل درد و تورم ایجاد میشود و ممکن است بتدریج مفاصل بیشتری از بدن درگیر شوند. در درصد کمی از بیماران سیر بیماری بصورت های دیگر دیده میشود بطور مثال

 

   * درد و تورم بسرعت و در عرض چند روز در بسیاری از مفاصل بدن بروز میکند

 

   * درد و تورم و خشکی بمدت چند روز و در چند مفصل بدن ایجاد شده و بعد از چند روز علائم فروکش میکند. بعد از مدتی دوباره این دوره شروع شده و خاموش میشود و این دوره ها به تناوب تکرار میشوند

 

   * درد و تورم فقط در یک یا دو مفصل (اغلب اوقات زانو) است. این شکل از بیماری بیشتر در خانم های جوان دیده میشود

 

    *گاهی اوقات در ابتدا علائم بیمار بصورت علائم غیر مفصلی مانند درد عضلانی، کم خونی، کاهش وزن و تب است و علائم مفصلی کمتر دیده میشود

 

شدت آرتریت روماتوئید در بیماران مختلف، متفاوت است. بیماری معمولا بصورت مزمن و عود کننده است یعنی مدت طولانی ادامه میابد ولی علائم آن گاهی اوقات زیاد شده و شعله ور میشود و گاهی اوقات فروکش کرده و کاهش میابد.

 

گاهی اوقات فاصله بین دوره های شعله ور شدن بیماری ماهها و یا حتی سالها است. در هر دوره شعله ور شدن بیماری آسیب بیشتری به مفاصل درگیر وارد میشود و این آسیب ها بتدریج موجب ناتوانی و از کارافتادگی بیمار میشود.

بندرت ممکن است بیماری فروکش نکند و بطور مداوم در حال شدت یافتن باشد. در این بیماران آسیب های مفصلی بسرعت ایجاد شده و پیشرفت میکند

آسیب مفصلی ممکن است بصورت آسیب غضروف مفصل باشد. در این موارد غضروف دچار خوردگی مشود و مفصل بتدریج پوشش غضروفی خود را از دست میدهد. استخوان نزدیک مفصل کم کم دچار پوکی میشود.

 

ممکن است کپسول مفصل و یا رباط های اطراف مفصل هم آسیب ببینند. این آسیب های مفصلی بتدریج ایجاد میشوند ولی سرعت پیشرفت آنها از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت است.

 

به مرور زمان مفصل تغییر شکل پیدا میکند و بیمار در استفاده از مفصل مبتلا دچار مشکل میشود. بطور مثال انگشتان دست و مچ دست تغییر شکل داده و استفاده از دست مشکل میشود.

 

معمولا در ابتدای بیماری نمیتوان پیش بینی کرد که آیا سیر آن سریع یا آهسته است.

 

 

                                 

.

علائم روماتیسم مفصلی بیش از هر مفصل دیگر در مچ دست و مفاصل متاکارپوفالانژیال Metacarpophalangeal یا MP دیده میشوند. مفاصل متاکارپوفالانژیال در محل اتصال انگشتان به کف دست قرار گرفته اند.

 

در روماتیسم مفصلی مفاصل گرفتار دچار درد، تورم و خشکی میشوند. خشکی مفصل در صبح ها بیشتر بوده و بعد از چند ساعت کمتر میشود. درگیری مفصلی معمولا دوطرفه و قرینه است یعنی در هر دو دست وجود دارد.

 

تورم انگشتان دست از علائم ابتدایی ابتلا به روماتیسم مفصلی است و موجب میشود انگشت از وسط متورم و پهن تر شود و به اصطلاح شکل دوک نخ ریسی به خود بگیرد

 

دیگر علائم این بیماری در دست عبارتند از

 

 *   برجستگی های گرد در زیر پوست انگشت یا آرنج

 

  *  برجستگی های نرم در پشت دست که با حرکت انگشتان دست حرکت میکنند.

 

 *   خم شدن بند آخر انگشت که به آن انگشت چکشی یا مالت فینگر Mallet finger میگویند.

 

* انحراف انگشتان دست به سمت استخوان اولنا . این انحراف در مفصل متاکارپوفالانژیال ایجاد میشود و به علت کشیده شدن و شل شدن رباط های جانبی (لیگامان های کلترال) در یک طرف مفصل و یا به علت جابجا شدن تاندون ها یا عدم بالانس عضلات کف دست است

* خم شدن مفصل انتهایی انگشت و باز شدن مفصل میانی که به آن تغییر شکل گردن قو یا دفرمیتی سوان نک Swan neck deformity میگویند.

* خم شدن مفصل میانی انگشت و باز شدن مفصل متاکارپوفالانژیال که به آن تغییر شکل سوراخ دکمه یا دفرمیتی باتن هول یا بتونیر Boutonniere deformity or button hole deformity میگویند.

  *  ناپایدار شدن مفاصل دست

 

   * ناتوانی و ضعف در گرفتن اشیاء با دست

 

   * ناتوانی ناگهانی در راست کردن یا خم کردن انگشت دست به علت پاره شدن تاندون آن انگشت

 

   * برجسته شدن استخوان ها در مچ دست

 

   * صدای جیرجیر در موقع حرکت مفصل به علت حرکت تاندون های ملتهب

  *  بیحسی و احساس گزگز در دست به علت بروز سندروم تونل کارپ

 

 

 

                                 

روماتیسم مفصلی مجموعه ای از علائم است. مهمترین علامت روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید درد و خشکی صبحگاهی مفاصل بدن بخصوص دست همراه با احساس ضعف و خستگی است که بصورت تدریج در عرض چند هفته تا چند ماه ایجاد شده و شدت میابند.

 

علائم روماتیسم مفصلی به سه دسته تقسیم میشوند. علائم عمومی، علائم مفصلی و علائم غیر مفصلی

علائم عمومی

 

علائم عمومی در ۷۰ درصد موارد شروع روماتیسم مفصلی با علائم عمومی مانند ضعف، کاهش اشتها، درد مبهم عضلات و احساس خستگی است. بیمار ممکن است ماهها قبل از اینکه دچار درد و تورم مفصل شود این علائم را داشته باشد.

 

علائم مفصلی

 

علائم مفصلی در ۳۰ درصد موارد شروع روماتیسم مفصلی با بروز علائم مفصلی است که عبارتند از

 

   * درد مفصل که با حرکت آن یا فشار بر آن بیشتر میشود

 

   * تورم مفصل

 

  *  در مواردی که مفاصل اندام تحتانی درگیر میشوند بیمار در حین راه رفتن دچار لنگش میشود

 

   * احساس خشکی مفصل که در صبح بیشتر است و بعد از گذشت چند ساعت بهتر میشود

 

   * قرینه بودن مفاصل درگیر

علائم غیر مفصلی

 

این علائم در ۴۰ درصد از بیماران وجود دارد و بیشتر در بیمارانی دیده میشود که Rheumatoid factor در آزمایش خون آنها بالا است. مهمترین این علائم عبارتند از

 

  *  برجستگی های بدون درد زیر پوست که به آنها ندول های روماتیسمی Rheumatoid nodules میگویند و در یک چهارم بیماران وجود دارد. این برجستگی ها بیشتر در اطراف مفاصل و نقاطی که در حال فشارند دیده میشوند مانند پشت ساعد و آرنج و پشت سر. این برجستگی ها گاهی اوقات آسیب دیده و عفونی میشوند.

 

   * درگیر شدن بافت ریه و پرده های اطراف آن که میتواند موجب تنگی نفس شود

 

 *   درگیر شدن عروق خونی در هر جایی از بدن که بیشتر در عروق پوست و دستگاه عصبی است ولی میتواند در عروق خونی روده، طحال، لوزالمعده، ریه، کبد، گره های لنفاوی و کبد هم باشد. درگیری عروق در هر کدام از این اعضاء میتواند علائم مخصوص به آن عضو را ایجاد کند.

 

  *  درگیر شدن و آسیب چشم در یک درصد از بیماران ایجاد میشود. سفیدی چشم ملتهب و قرمز شده و چشم خشک میشود.

 

  *  التهاب در اطراف تاندون ها

 

   * کم خونی

 

  *  تب

 

 

در رماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید چه مفاصلی بیشتر آسیب میبینند

 

شایعترین مفاصل درگیر در روماتیسم مفصل، مفاصل انگشتان دست، مچ دست، پا و مچ پا هستند. با این حال هر مفصلی در بدن امکان آسیب پذیری از این بیماری را دارد. زانو، مفصل ران، شانه، آرنج و گردن هم در این بیماری درگیر میشوند.

 

از خصوصیات ابتلا مفاصل در این بیماری اینست که مفاصل بصورت دوطرفه درگیر میشوند مثلا مچ هر دو دست یا انگشتان هر دو دست.

روماتیسم مفصلی انواع مختلفی دارد. در بعضی انواع این بیماری تعداد کمی از مفاصل درگیر میشوند و در بعضی دیگر مفاصل زیادی گرفتار میشوند. گرچه از خصوصیات روماتیسم مفصلی درگیری چند مفصل با هم است ولی در ۴۰-۲۰ درصد موارد بیماری فقط یک مفصل را گرفتار میکند. این مفصل معمولا زانو یا مفصل ران است

 

 

                                 

.

در فرد مبتلا به روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید احتمال وجود بعضی مشکلات خاص بیش از افراد عادی است. این مشکلات عبارتند از

 

   * بیماری های قلبی عروقی مانند حمله قلبی که هم میتواند به علت افزایش فشار خون و کاهش سطح فعالیت بدنی در این بیماران باشد و هم میتواند به علت مصرف داروهایی باشد که بیمار مجبور به استفاده از آنها است.

 

    *کم خونی

 

    *عفونت مفصلی یا عفونت در دیگر نقاط بدن که هم میتواند به علت خود بیماری ایجاد شود و هم به علت مصرف داروهایی باشد که بیمار مصرف میکند.

 

  *  پوکی استخوان که هم میتواند به علت خود بیماری ایجاد شود و هم به علت مصرف داروهایی باشد که بیمار مصرف میکند. همچنین بیمار مبتلا به روماتیسم مفصلی به علت وجود درد فعالیت بدنی کمی دارد و همین کاهش فعالیت بدنی میتواند موجب بروز پوکی استخوان یا استئوپروز شود.

 

   * سندروم کانال کارپ

 

    *پارگی تاندون های پشت مچ دست

 

   * جابجایی و دررفتگی مهره های بالایی گردن و بدنبال آن فشار به نخاع و بروز علائم عصبی

 

 

                                 

روماتیسم مفصلی یا Rheumatoid arthritis یک بیماری است که موجب التهاب، درد و تورم مفاصل بدن میشود. این بیماری معمولا مزمن بوده و در دراز مدت میتواند موجب تخریب مفصل شود.

 

از هر صد نفر یک نفر در طول عمرش به نوعی به این بیماری مبتلا میشود. روماتیسم مفصلی میتواند زمینه خانوادگی داشته باشد. این بیماری میتواند در هر سنی بروز کند ولی معمولا در سنین بین ۶۰-۴۰ سالگی دیده میشود. روماتیسم مفصلی در زنان سه برابر شایع تر از مردان است.

علت رماتیسم مفصلی چیست

 

بیماری روماتیسم مفصلی جزو دسته ای از بیماری های انسان است که به آنها بیماری های خود ایمنی یا اتو ایمیون Autoimmune disease میگویند.

 

بدن انسان سیستم دفاعی خاصی دارد که با استفاده از آن در برابر تهاجم میکروب ها از خود دفاع میکند. یکی از روش های سیستم دفاعی بدن، تولید مواد خاصی به نام آنتی بادی Antibody یا پادتن است.

 

این مواد که از جنس پروتئین هستند به میکروب ها میچسبند و موجب تخریب آنها میشوند. گاهی اوقات سیستم دفاعی بدن به دلایلی که هنوز بر ما ناشناخته است بعضی از سلول های بدن خود انسان را غریبه و مهاجم تشخیص داده و بر علیه آنها آنتی بادی یا پادتن تولید میکند.

 

این آنتی بادی ها به سلول ها حمله کرده و موجب آسیب آنها میشوند. مکانیسم ذکر شده علت اصلی بروز بیماری های خود ایمنی است.

 

در روماتیسم مفصلی هم سیستم ایمنی به سلول های بدن بخصوص سلول های سینوویوم Synovium cells بعضی از مفاصل حمله کرده و موجب تغییراتی در آنها میشوند.

 

سینوویوم لایه ای از سلول ها است که سطح درونی کپسول مفصلی را فرش میکنند و موجب ترشح مایع مفصلی ( مایع سینوویوم) میشوند.

 

تاثیر آنتی بادی ها بر سلول های سینوویوم موجب میشود سلول های این لایه افزایش پیدا کرده و در نتیجه لایه سینوویال ضخیم، متورم و همچنین ملتهب شود.

 

عروق خونی لایه سینوویال افزایش پیدا کرده، همراه با التهاب لایه سینوویال، ترشح مایع مفصلی هم بیشتر شده و مفصل متورم میشود.

 

بدنبال این تغییرات سلول های سینوویال موادی بنام سیتوکین Cytokin ترشح میکنند که موجب بروز التهاب در مفصل شده و همچنین روی سلول های مفصل اثرات تخریبی دارد.

بدنبال تورم مفصل، لیگامان ها و تاندون های اطراف آن تحت کشش قرار میگیرند. این کشش در کپسول مفصلی و تاندون و لیگامان های اطراف مفصل بتدریج آنها را شل و ضعیف کرده و ضعف این ساختمان ها موجب ناپایداری مفصل و در نهایت نیمه دررفتگی و تغییر شکل مفصل میشود.

 

بتدریج و با گذشت زمان بافت سینوویال رشد کرده بر روی غضروف رفته و موجب خوردگی آن میشود. بعد از مدتی استخوان اطراف مفصل هم دچار پوکی و خوردگی شده و در آن کیست هایی بوجود میاید. این تغییرات استخوانی تغییر شکل مفصل را تشدید میکنند

 

 

                                 

.

تشخیص آرتریت مفاصل دست

 

در ابتدا پزشک به مشکلات و ناراحتی های بیمار گوش داده و از وی سوالاتی میکند. معاینه مفاصل انگشتان دست بصورت دیدن آنها و بررسی حرکات آنها است. بررسی های پاراکلینیکی بخصوص انجام رادیوگرافی ساده میتواند به تشخیص این بیماری کمک کند.

 

درمان آرتریت انگشتان دست چگونه است

 

مهمترین اقدامات درمانی در آرتریت مفاصل انگشتان دست عبارتند از

 

   * کاهش فعالیت های بدنی که موجب درد میشود

   * یاد گرفتن راه های درست انجام دادن کارها با دست بطوریکه فشار زیادی به انگشتان وارد نشود

   * استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

   * گرم کردن موضع درد

   * بریس انگشت

   * نرمش های کششی

 

در صورتیکه اقدامات فوق نتواند درد بیمار را کاهش دهد تزریق داروهای حاوی کورتیکوستروئید به توسط پزشک در درون مفصل میتواند تا چند ماه مشکلات بیمار را کم کند.

 

در صورت موثر نبودن این اقدام پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد. دو نوع جراحی برای کاهش درد آرتریت انگشتان دست انجام میشود.

 

    خشک کردن مفصل : خشک کردن مفصل یا فیوژن Fusion یا آرترودز Arthrodesis به این معنی است که جراح دو استخوان تشکیل دهنده مفصل را به یکدیگر متصل میکند. با این روش حرکت مفصل بطور کامل از بین میرود ولی درد بیمار هم از بین میرود. خشک کردن مفصل انگشتان دست بیشتر در مفاصل اینترفالانژیال بکار برده میشود. در این مفاصل جراحی خشک کردن بسیار ساده تر و با نتایج قابل اطمینان تر از جراحی تعویض مفصل است. عمل جراحی خشک کردن مفصل بیشتر در افراد جوان و فعال بکار برده میشود که نیاز دارند تا فعالیت های سنگینی را با دست خود انجام دهند.

 

    تعویض مفصل : بعضی جراحان از عمل جراحی تعویض مفصل یا آرتروپلاستی Arthroplasty در درمان آرتریت مفاصل انگشتان دست استفاده میکنند. این نوع عمل جراحی بیشتر در افراد مسن بکار برده میشود. در این افراد فرد فشار زیادی به مفاصل خود وارد نمیکند و نیاز به پایداری زیادی در مفصل ندارد ولی در عوض به حرکت مفصل نیازمند است.

بازسازی مفصل : در نوعی از بازسازی مفصل که به آن Excisional arthroplasty میگویند پزشک جراحی سطوح خراب شده غضروفی را از دو سر استخوان و در محل مفصل خارج کرده و سپس در بین آنها بافت نرمی مانند قسمتی از یک تاندون را قرار میدهد. این عمل جراحی موجب میشود حرکات مفصل حفظ شده و درد آن هم تا حدود زیادی از بین برود. از این روش بازسازی مفصل بطور شایعی در آرتریت مفصل کارپومتاکارپ شست استفاده میشود

 

 

 

                                 

.

مهمترین علامت آرتریت در مفاصل انگشتان دست درد است. محل درد مفصل گرفتار شده است. پس این درد میتواند در هر کدام از مفاصل اینترفالانژیال و یا متاکارپوفالانژیال و یا مفصل کارپومتاکارپ شست دست حس شود.

 

درد ناشی از آرتریت معمولا وقتی ایجاد میشود که فرد شروع به انجام کاری با دست میکند و انگشتان خود را حرکت میدهد. بعد از چند دقیقه و با ادامه فعالیت، درد بتدریج کاهش میابد و بعد از اتمام فعالیت و شروع استراحت ممکن است درد مجددا شروع شود.

 

وقتی شدت آرتریت زیاد میشود درد حتی در موقع استراحت هم وجود دارد. در آرتریت مفصل کارپومتاکارپ شست دست محل درد در محل اتصال شست به مچ دست است. شدت درد این مفصل در هنگام مشت کردن دست بیشتر شده و بیمار در مشت کردن دست خود دچار ضعف میشود.

 

مفاصل گرفتار معمولا متورم و بزرگتر از معمول شده و ممکن است کمی گرمتر شوند. از دیگر علائم آرتریت مفاصل انگشتان دست خشکی و محدود شدن حرکتی است که با شدت یافتن بیماری بیشتر میشود. در این موارد حرکت مفصل میتواند همراه با احساس یک صدای جیرجیر یا Crepitus باشد.

در روماتیسم مفصلی شکل مفاصل انگشتان تغییر میکند. در این بیماری انگشتان دست در محل مفاصل متاکارپوفالانژیال به طرف انگشت کوچک منحرف میشوند. به این تغییر شکل یا دفرمیتی Deformity اولنار دریفت Ulnar drift میگویند. این تغییر شکل مفصلی موجب درد و ضعف شده و کاربرد انگشتان در فعالیت های روزانه را مشکل میکند.

 

مفاصل اینترفالانژیال انگشتان دست هم در استئوآرتریت و هم در روماتیسم مفصلی میتوانند دچار تغییر شکل شوند. دو نوع تغییر شکل یا دفرمیتی ممکن است در انگشتان دست بدنبال ابتلا به روماتیسم مفصلی ایجاد شود که یکی از آنها تغییر شکل بتونیر و دیگری تغییر شکل سوان نک است.

 

در تغییر شکل بتونیر Boutonniere deformity یا جا دکمه ای مفصل اینترفالانژیال پرگزیمال خم یا فلکس Flex شذه و مفصل اینترفالانژیال دیستال به سمت پشت منحرف میشود.

در تغییر شکل سوان نک Swan neck deformity یا گردن قو مفصل اینترفالانژیال دیستال خم یا فلکس شده و مفصل اینترفالانژیال پرگزیمال به سمت پشت منحرف میگردد.هم استئوآرتریت و هم روماتیسم مفصلی میتوانند موجب برجسته شدن سطح پشتی مفصل اینترفالانژیال پرگزیمال شود که به آن ندول بوخارد یا بوشارد Bouchard’s node میگویند. استئوآرتریت موجب برجسته شدن سطح پشتی مفصل اینترفالانژیال دیستال میشود که به آن ندول هبردن Heberden’s node میگویند

 

 

 

                                 

.

مفاصل انگشتان دست از مهمترین مفاصل بدن هستند و آرتریت این مفاصل به علت ایجاد درد و تغییر شکل در انگشت میتواند در فعالیت های روزانه تغییرات زیادی را ایجاد کند.

علت آرتریت انگشتان دست چیست

 

آرتریت به معنای التهاب مفصل است. شایعترین علت آرتریت انگشتان دست، آرتریت دژنراتیو Degenerative arthritis است که به آن استئوآرتریت Osteoarthritis یا آرتروز Arthrosis یا ساییدگی مفصلی هم میگویند.

در این نوع از آرتریت، غضروف مفصل آسیب دیده و خراب میشود. علت آسیب غضروف مفصل در این بیماری معمولا ضرباتی است که به انگشت وارد میشود.

 

این ضربات میتوانند موجب شکستگی مفصل، رگ به رک شدن مفصل و یا آسیب مستقیم غضروف مفصلی شود. شکستگی انگشت وقتی به داخل مفصل راه پیدا میکند حائز اهمیت بسیار است.

 

این شکستگی ها اگر با کوچکترین کجی یا ناهماهنگی جوش بخورند در دراز مدت موجب ساییده شدن سطح مفصلی و تخریب غضروف آن میشود.

 

رگ به رگ شدن مفصل میتواند موجب آسیب رباط های آن شود. این آسیب میتواند به صورت پاره شدن آنها باشد و در صورتیکه این پارگی خوب ترمیم نیابد موجب تغییر در بیومکانیک مفصل شده و توزیع نیروهای وارده به مفصل را تغییر میدهد. این امر موجب میشود به قسمت هایی از مفصل نیروهای زیادی وارد شده و در نتیجه مفصل دچار ساییدگی و تخریب شود.

 

گاهی اوقات آرتروز مفاصل انگشت ایدیوپاتیک Idiopathic است بدین معنی که نمیتوانیم علتی را برای آن مشخص کنیم.

 

از علل دیگر آرتریت انگشتان دست روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید Rheumatoid arthritis است. روماتیسم مفصلی یک بیماری پیشرونده است که موجب تخریب غضروف مفاصل و تغییر شکل انها میشود

 

 

 

                                 

.

مهمترین راه های درمان آرتریت دست عبارتند از

 

تغییر رفتار

 

میتوان با تغییر دادن روش انجام دادن کارها فشار وارده به مفصلی که آرتریت دارد را کاهش داده و به این طریق از شدت علائم کاست.

 

دارو

 

البته دارو نمیتواند غضروف آسیب دیده را درست کند ولی میتواند درد و تورم را کاهش بدهد. مهمترین داروهایی که استفاده میشوند داروهای ضد التهابی anti-inflammatory drugs نام دارند.

 

داروهایی مانند آسپرین، بروفن، سلکوکسیب، ناپروکسن، ایندومتاسین، دیکلوفناک، پیروکسیکام و مفنامیک اسید از این دسته اند. این داروها تولید موادی را که میتوانند موجب درد و تورم در مفصل شوند مهار میکند.

 

 

تزریق

 

داروهای کورتیکوستروئید در مفصل به توسط پزشک ارتوپد در موارد معدودی بکار میود. استفاده از این روش میتواند با عوارض فراوانی همراه باشد.

 

استفاده از آتل یا اسپلینت

 

گاهی دست با آتل یا اسپلینت بسته میشود. این وسایل موجب میشوند مفصل آسیب دیده کمتر حرکت کرده و در نتیجه درد کمتری احساس شود. البته استفاده طولانی مدت از آن میتواند موجب ضعیف شدن عضلات دست شود که مضر است. پس باید از استفاده طولانی مدت از آنها اجتناب کرد.

جراحی

 

معمولاً وقتی استفاده میشود که درمان های دیگر موثر نباشند. شایعترین اعمال جراحی که بکار میروند آرترودز و آرتروپلاستی ( تعویض مفصل) است.

در آرترودز Arthrodesis باقیمانده غضروف مفصل کاملاً تراشیده شده و دوسر استخوان در محل مفصل در کنار یکدیگر قرار گرفته و به توسط ابزار های فلزی مثل پیچ و پلاک در کنار هم فیکس میشوند.

 

بعد از مدتی این استخوان ها به یکدیگر جوش خوده و خشک میشوند. حرکت مفصل کاملاً از بین میرود و درد هم کاملاً از بین میرود. در روش آرتروپلاستی Arthroplasty غضروف باقیمانده و قسمتی از انتهای استخوان ها در محل مفصل خارج شده و یک مفصل مصنوعی بجای مفصل طبیعی کارگذاشته میشود یا محل خالی به توسط بافت های دیگر پر میشود.