Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

یکی از روش های متداول جهت پیشگیری از ایجاد واریس و گاهاً جهت بهبود و درمان استفاده از جوراب های واریسی می باشد. باید توجه داشت که جورابهای واریس انواع بسیار زیادی داشته که ضروری است نوع استاندارد ، با فشار مناسب ، سایز و طول مناسب هر فرد استفاده گردد.لذا فقط با نظر پزشک آگاه به این مطلب جوراب واریس پا تهیه شود.

                                                        درمان تزریقى(اسکلروتراپى)

این رایج ترین روش درمانى براى بیماری واریس و وریدهاى تار عنکبوتى است. در یک معاینه سرپایى برای درمان واریس، پزشک مقادیر اندکى از یک ماده شیمیایى محرک را به درون وریدها تزریق مى کند که سبب التهاب و تورم دیواره های ورید و چسبیدن آنها به یکدیگر مى شود وبدین ترتیب ورید براى همیشه بسته مى شود

.

در هر جلسه چندین تزریق انجام مى شود تا این که همه وریدها درمان شوند. پس از هر جلسه باید از جوراب فشار دهنده براى یک یا دو هفته استفاده کرد تا وریدها بسته شده تا علایم واریس و کوفتگى به حداقل برسد.

 

عوارض احتمالى شامل واکنش حساسیتى به ماده شیمیایى، سوزش در محل تزریق، ورم و جراحت پوستى است. با قطع جریان خون وریدى، بافت ترمیمى ایجاد شده و ورید به تدریج ناپدید مى شود. ممکن است در ناحیه درمان شده خطوط قهوه اى ایجاد شوند که معمولاً به تدریج ناپدید مى شوند.

 

اسکلروتراپى عموماً فقط براى وریدهاى تارعنکبوتى یا وریدهاى واریسى بسیار کوچک به کار مى رود. در این شیوه درمانى بیمار مى تواند انتظار بهبود 50 تا90 درصدى در وریدهاى تارعنکبوتى داشته باشد، اما ممکن است وریدهاى جدید در همان محل ایجاد شوند.

 

لیزر براى وریدهاى تارعنکبوتى:

 

وریدهاى تارعنکبوتى با عبور دادن لیزر از سطح پوست نیز، قابل درمان هستند. اشعه لیزر وریدها را منقبض و چروکیده کرده و استفاده از یخ و یک بى حس کننده موضعى به حفاظت ازپوست  و کاهش درد کمک مى کند.

 

درمان واریس با لیزر معمولاً در دو یا سه جلسه به صورت سرپایى انجام شده و تنها براى وریدهاى بسیار ظریف مناسب است. ممکن است قرمزى یا تورم زودگذری پس از کاربرد این روش ایجاد شود. درمان با لیزر همانند اسکلروتراپى از بروز وریدهاى تارعنکبوتى جدید در نزدیکى محل درمان جلوگیرى نمى کند

لیزر براى وریدهاى واریسى:

 

انرژى لیزر را مى توان با روشى به نام لیزر درمانى درون وریدى (EVLT) در داخل ورید به کار برد. پزشک با هدایت سوند، ورید را سوراخ کرده و یک سیم راهنما را به درون نقطه اى که خون از آنجا شروع به پس زدن مى کند، مى فرستد. سپس یک فیبر لیزرى به درون آن فرستاده مى شود و اشعه لیزر تابانیده مى شود تا ورید را از درون گرم کند. التهاب حاصله سبب به هم چسبیدن دیواره هاى ورید می گردد و در نهایت بافت ترمیمى ایجاد مى شود.

 

درمان لیزر برای ورید واریسی، زیر بى حسى موضعى و در مطب پزشک قابل انجام است. شما مى توانید به سرعت به فعالیت عادى بازگردید، اگرچه ناچار هستید براى چندین روز جوراب فشارنده بپوشید. علائم ممکن است به دلیل کاهش فشار بر روى وریدها طى یک یا دو هفته بهبود پیدا کنند اما تغییرات ظاهرى نیاز به زمان بیشترى دارند. دو یا سه ماه بعد پزشک ساق پاهایتان را دوباره بررسى مى کند تا ببیند که آیا وریدها ناپدید شده اند یا نه.

 

با قطع جریان غیرطبیعى خون، وریدهاى واریسى باقیمانده در صورتى که کوچک باشند با اسکلروتراپى و اگر بزرگ باشند با فلبکتومى (خارج کردن ورید با جراحى) قابل درمان هستند.

 

 

 

 منبع:دکتر راوری

 

 

 

 

                                 

معمولاً در کتاب‌های پزشکی آموزش کمی در مورد درمان اشکالات سیستم لنفاوی وجود دارد. متخصصین طب فیزیکی از لحاظ تشخیص و درمان ورم لنفاوی مورد مشاوره قرار می گیرند بنابراین مطالبی در این زمینه آوردیم سیستم لنفاوی، سیستم سفید رگ(عروقی) است که از کانال‌های با سلول‌های سطحی تشکیل شده در کنار وریدها و شریان‌ها قرار گرفته است. سیستم لنفاوی از آب میان بافتی منشأ می‌گیرد. مویرگ‌های لنفاوی سوراخ‌های بزرگی دارند و اجازه می‌دهند مولکول‌های بزرگ مثل آلبومین نیز وارد سیستم لنفاوی گردند. لنف از طریق سیستم لنفاوی جمع شده و نهایتاً به سیستم وریدی می‌ریزد. عملکرد عمده سیستم لنفاوی این است که به جز مایعات، مولکول‌های درشت را نیز به سیستم وریدی برگرداند. این مولکول‌های درشت نمی‌توانند از طریق سیستم وریدی وارد خون شوند. سیستم لنفاوی وظیفه دیگرب نیز دارد. در مواردی که حجم زیادی مایع وارد بدن می‌شود. سیستم لنفاوی محل ذخیره این مایع اضافه است تا مایع باعث ورم نگردد. حجم لنفاوی ایجاد شده به مقدار زیادی بستگی بر تعادل بین نیروهای هیدرواستاتیک داخل و خارج عروقی دارد. همچنین فشار اسمزی و نفوذپذیری مویرگ‌های لنفی نیز مهم می‌باشد. در صورت قطع حرکت لنفاوی مثلاً در اثر برداشتن غدد لنفاوی، فشار لنفاوی افزایش می‌یابد و عروق لنفاوی گشاد می‌شوند. بنابراین دریچه‌های لنفاوی دیگر به‌خوبی کار نمی‌کنند. با بسته شدن مسیر لنفاوی فشار داخل رگ‌های لنفاوی زیاد شده و ایجاد لنف و حجم مایع زیاد می‌شود. لنف ادم به دو دسته تقسیم می‌شود: 1- لنف ادم با تولید لنف زیاد 2- لنف ادم با تولید کم لنف. تولید بیش از حد لنف در مویرگ‌های باعث ورم لنفاوی با تولید لنف زیاد می‌شود این حالت در بیماری‌هایی مثل نارسایی احتقانی قلبی، آسیت و سندرم نفروتیک دیده می‌شود. کاهش تولید لنف در اثر جذب لنفاوی در اثر اشکال و بسته شدن سیستم لنفاوی ایجاد می‌شود. 

 

لنف ادم به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود. لنف ادم اولیه به علت عدم رشد، رشد ناکافی یا رشد غیرطبیعی سیستم لنفاوی در مرحله بلوغ یا بعد از آن ممکن است اتفاق افتد.  می‌تواند عامل لنف ادم اولیه باشد. لنف ادم مادرزادی در زمان تولد دیده شده و معمولاً در یک اندام تحتانی دیده می‌شود. چند فرم ارثی لنف ادم دیده می‌شود. سندرم میلوری لنف ادم از زمان تولد است که فرم فامیلی آن می‌باشد و الگوی اتوزوم غالب به ارث می‌رسد. لنف ادم پراکوکس در زمان بلوغ دیده می‌شود و ممکن است از دوران نوجوانی دهه سوم زندگی دیده شود. لنف ادم دیررس از 35 سالگی به بعد دیده می‌شود و لنف ادم، در اثرعوامل دیگر فرم شایع‌تر لنف دام است.

 

اختلال مسیر لنفاوی ممکن است به علت عفونت، آسیب(ضربه)، انسداد در اثر تومور،‌ جراحی یا اشعه درمانی ایجاد شود. شایع‌ترین علت لنف ادم در جهان انگلی است و به نام فیلاریاز شناخته می‌شود.

 

لنف ادم ثانویه به دنبال جراحی اغلب بلافاصله پس از جراحی دیده می‌شود اما می‌تواند سال‌ها بعد از جراحی نیز دیده شود.

 

لنف ادم افتراق با سایر ورمها

 

همة ورم‌ها به علت لنف ادم نمی‌باشند، در موارد حاد لخته خونی در وریدهای عمقی باید همیشه در نظر گرفته شود و از لحاظ لخته بیمار بررسی شود. سایر علل ادم مثل سندرم پس از فلبیت (ورم وریدها)، عدم کفایت وریدی ، انسداد در اثر تومور، عفونت مزمن و لیپدم باید بررسی شود.

 

ورم ناشی از لخته بصورت ناگهانی ایجاد می‌شود، ورم ناشی از اختلال وریدی به‌تدریج بدتر می‌شود، علل سیستمیک ورم مثل نارسایی احتقانی قلبی، بیماری کلیه و کبد و داروها باید بررسی شوند.

 

بیمار مبتلا به لنف ادم با ورم غیردردناک یک یا دو اندام به پزشک مراجعه کند. ورم در مراحل اولیه گوده‌گذار است در طی شب کم می‌شود و ممکن است کمی رنگ صورتی را داشته باشد اما لنف ادم مزمن در طی شب بهتر نمی‌شود و گوده‌گذار نمی‌باشد. بر خلاف نوع وریدی ورم، در لنف ادم انگشتان و پا نیز ورم دارد ولی در ورم ناشی از مشکل وریدها ورم در فرورفتگی‌های مفصلی کم می‌شود. اگر لنف ادم طولانی مدت بماند باعث التهاب و کلفت شدن پوست با نمای Verruca می‌شود و نهایتاً پاپیلوما ایجاد می‌گردد. با توجه به اینکه عروق و انعطاف‌پذیری پوست در ابتدای لنف ادم هنوز باقی است زخم‌های پوستی که در اختلال عروقی دیده می‌شود در لنف ادم دیده نمی‌شود.

 

منبع وبلاگ دکتر رئیسی ودکتر احدی

 

                                 

تزریق بوتاکس و تاثیر مثبت آن بر درمان سردرد میگرنی

👇👇👇👇👇👇👇👇

در سال 2012 سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA)، طی تحقیقات وسیعی، تزریق بوتاکس برای درمان میگرن مزمن را تایید نمود و این تنها درمان تایید شده از سوی FDA برای درمان میگرن می باشد. در انجا سوالات متداولی که در مورد تزریق بوتاکس برای درمان میگرن مزمن برای شما ممکن است پیش بیاید را ذکر کرده و پاسخ داده ایم.

 

1- در هر بار تزریق چه مقدار دارو تزریق شده و در کدام نواحی تزریق می شود ؟

پروتکل تصویب شده برای درمان میگرن برپایه تحقیقات و نتایج بدست آمده و تصویب شده از سوی FDA شامل 31 بار تزریق است . بدین صورت که در هر بار 5 واحد و جمعا 155 واحد. نواحی تزریق شامل :پل بینی ، پیشانی، شقیقه ها ،پشت سر ، پشت گردن و قسمت بالای پشت و شانه ها می باشند.

 

2- آیا درد دارد ؟

کمی، بله.برای تزریق سوزن های بسیار ریزی استفاده میشود اما خود تزریق دردناک نیست. بوتاکس با سرم نرمال سالین رقیق میشود و ممکن است اندکی سوزش مختصر در ناحیه ایجاد کند.زمانی که تزرق توسط یک پزشک ماهر و زبردست انجام شود کل زمان تزریق بین 10 تا دقیقه بوده که این زمان توسط بیمار به خوبی تحمل می شود و بلافاصله پس از تزریق قادر به بازگشت به فعالیت های عادی روزانه می باشند.

 

3- چه زمانی پس از تزریق بوتاکس احساس بهبودی می کنیم ؟

بخصوص در کسانی که نوبت اول را تزریق می کنند،بهبود و تسکین علائم میگرن، 10 تا 15 روز بعد می باشد.

 

4-عوارض جانبی آن کدامند ؟

زمانی که بوتاکس برای بهبود ویا پیشگیری یا درمان سردردهای میگرنی تزریق می شود ممکن است عوارضی نظیر درد مختصر ناحیه تزریق و یا درد و سفتی گردن وشانه (نادر) ایجاد شود و یا ضعف عضلات در این ناحیه احساس شود.که البته این عوارض کوتاه مدت است و از مسکن برای تسکین درد می توان بهره گرفت اما استفاده از شل کننده های عضلات جایز نمی باشد زیرا باعث تشدید ضعف عضلات می شوند.

یکی از عوارض ناشایع و نادر، افتادگی پلک می باشد که به تبحر پزشک بستگی دارد و با انتخاب یک پزشک ماهر می توان از این عارضه پیشگیری کرد.

 

5- معمولا چندوقت یکبار باید تزریق بوتاکس را تکرار کرد و درمان را چقدر باید ادامه داد ؟

برطبق مطالعات FDA درباره تزریق بوتاکس برای درمان میگرن که شامل یک جدول زمانبندی است، هر 3 ماه یک بار و جمعا 5 بار باید انجام شود که در کل 15 ماه بطول می انجامد. خطرات تزریق بیشتر ناشناخته است و توصیه نمی شود .فاصله 3 ماهه نیز استاندارد است و نباید فواصل تزریق را کمتر کرد.

 

6- آیا پس از تزریق بوتاکس جهت میگرن ، به دارو درمانی نیز نیاز است ؟

بله-با تزریق بوتاکس ،فاصله دردها زیاد شده و شدت درد کاهش می یابد اما درصورت بروز حملات حاد میگرنی،دارو های خوراکی که توسط پزشک تجویز میشوند ،باید استفاده شوند. بصورت کلی مدنظر داشته باشید که تزریق بوتاکس یک روش اختصاصی است که باعث کاهش نیاز به مصرف دارو می شود. با کمک بوتاکس بروز سردرد و حملات میگرنی کاهش می یابد.

 

7- هزینه آن چقدر می باشد ؟

هزینه آن متفاوت بوده و لازم به ذکر است که داروی بوتاکس گران است و در کشورهای اروپایی دستمزد تزریق گاهی به 3000 دلار نیز میرسد که در آن کشورها ، شرکت های بیمه هزینه درمان را پرداخت می کند.

 

8- زمان تزریق چقدر طول میکشد و بعد ار آن چه احساسی داریم ؟

زمانی که شما به یک پزشک ماهر باتجربه مراجعه کنید،زمان تزریق بیشتر از 10 تا 15 دقیقه طول نمیکشد و پس از آن می توانید به فعالیتهای عادی روزانه بپردازید.ناحیه تزریق بخصوص پیشانی ممکن است کمی برجسته شود اما جای نگرانی نیست و بزودی به حالت اول بر می گردد . میتوانید از کیسه یخ روی ناحیه بهره بگیرید.تزریق بوتاکس باعث برطرف شدن درد حاد نمیشود و باید در مواقع عادی اقدام به تزریق کنیدو نیز همانطور که ذکر شد ، ممکن است 2 تا 3 هفته برای نتیجه طول بکشد.

 

                                 

درد کمر و این مراحل درمانی

 

برای رفع کمردردتان بهتر است از برخی روش های موثر و مفید کمک بگیرید و درصدد کاهش و تخفیف آن بر آیید گرفتگی عضلات کمر از جمله مهمترین علل شکایت بیماران در این رابطه محسوب می شود

 

 بسیاری از کسانی که از دردهای مزمن رنج می برند، به دنبال راه های طبیعی برای کاهش این دردها هستند تا این که بخواهند زندگی با داروها را انتخاب کنند.

تغییرات ساده در فعالیت های روزمره می تواند برای کاهش کمردرد، دردی که حداقل یک بار در زندگی همه ما آن را تجربه کرده ایم، سودمند باشد.

بسته به اینکه علت کمر درد چیست و چه مدت طول کشیده است درمان آن متفاوت است. کمردرد به ندرت نیاز به جراحی دارد حتی اگر علت آن دیسک کمر باشد. اگر یکبار کمردرد گرفته اید احتمال آن هست که باز هم به آن مبتلا شوید. پس گرچه درمان کمردرد مهم است ولی مهم تر از آن مدیریت درد است. مهم ترین روش های پیشگیری از بروز کمردرد این است که عضلات کمر و شکم خود را قوی نگه دارید، خوب بایستید، و بیاموزید که چگونه استرس را مهار کنید.

 

استفاده از بالش زیر زانوها: اگر درد زیاد است 1 تا 2 روز استراحت کنید ولی نه بیشتر. استراحت بیش از دو روز ممکن است به علت ایجاد مشکلات روحی و به علت کاهش قدرت انقباضی عضلات کمر، درد را بیشتر کند. همچنین با استراحت طولانی مدت خطر لخته شدن خون در ساق پا افزایش میابد پس فرد دچار کمردرد باید هرچه زودتر فعالیت معمول روزانه را شروع کند. به پشت بخوابید و یک بالش زیر زانو های خود بگذارید تا کمی خم شوند یا به پهلو بخوابید و یک بالشت بین پاهایتان بگذارید. برای مدت طولانی در یک وضعیت نخوابید. هر 2 تا 3 ساعت حدود 20 دقیقه دقیقه قدم بزنید و دوباره دراز بکشید.

 

تمرینات ورزشی منظم: تقویت عضلات کمر در هنگام کمردرد مهم است. روال تمرینات قدرتی منظم که روی ماهیچه هایاصلی بدن تمرکز دارد، کمردردهای ناشی از حوادث، و اسپاسم های عضلانی را کاهش می دهد. سعی کنید ترکیب فعالیت های قدرتی و تمرینات تقویت شکم را حداقل برای دو بار در هفته انجام دهید.

 

مصرف کلسیم و ویتامین دی: داشتن استخوان های قوی به جلوگیری از پوکی استخوان که یکی از علل شایع کمردرد است کمک می کند؛ بخصوص برای زنان. تقویت استخوان های ستون فقرات با مصرف مقادیر زیاد کلسیم و ویتامین دی میسر است. شیر، ماست، سبزیجات برگ دار، مکمل های ویتامین دی را در رزیم غذایی خود داشته باشید. ماهی های چرب، زرده تخم مرغ، جگر گوساله، و پنیر نیز منابع مفید ویتامین دی هستند. قبل از مصرف مکمل های این ویتامین با متخصص ستون فقرات مشورت کنید.

 

پوشیدن کفش راحت: انتخاب کفش مناسب و به ویژه پاشنه کوتاه مهمترین شرط برای پیشگیری از کمردرد است. استفاده از کفش های با پاشنه کمتر از یک اینچ بهترین گزینه برای زنانی است که بیشتر در حالت ایستاده روز خود را سپری می کنند.

 

صاف ایستادن: وضعیت خوب هنگام ایستادن در محافظت از ستون فقرات و حفظ عملکرد سالم آنها مهم است. وضعیت بد ایستادن در عوض می تواند معماری ستون فقرات را تغییر دهد. هنگام ایستادن طولانی مدت از گرد کردن شانه ها و خم شدن به پهلو خودداری کنید.

 

 

بلند کردن صحیح اجسام: کمردرد اغلب با بلند کردن نادرست اجسام سنگین رخ می دهد. مهمترین مواردی که در هنگام بلند کردن اجسام برای کاهش احتمال ابتلا به کمردرد باید رعایت شوند عبارتند از:

قبل از بلند کردن جسم اول باید مطمئن شوید خیلی سنگین نیست. بلند کردن جسمی که سنگینی آن در حد تحمل شما نباشد موجب کمردرد می شود. اگر بیش از حد سنگین است برای بلند کردن آن کمک بگیرید.

هیچوقت برای بلند کردن جسمی که روی زمین است با زانوی کشیده، کمر خود را به جلو خم نکنید حتی اگر آن جسم سبک باشد.

برای بلند کردن، تا آنجا که ممکن است نزدیک به جسم قرار بگیرید، پاهای خود را قدری بازتر کنید، زانو های خود را خم کرده و تنه خود راپایین آورده یا کاملا بنشینید. کمرتان را صاف گرفته و خم نکنید. موقع بلند کردن جسم عضلات شکمتان را منقبض کنید. با خم و راست کردن زانوهایتان جسم را بلند کنید نه با خم و راست کردن کمرتان.

 

وقتی جسم را حمل می کنید، تا حد ممکن آن را به بدن خود نزدیک نگه دارید و کمرتان را صاف نگه دارید.

در حین حمل جسم ناگهان به طرفین نچرخید. اگر می خواهید جسم را به طرف چپ یا راست بگذارید از کمر نچرخید بلکه کاملا جهت کل بدنتان را به طرفین بچرخانید.

موقع به زمین گذاشتن جسم همان دستوراتی را که موقع بلند کردن رعایت کرده اید به خاطر داشته باشید.

 

                                 

تأثیر مگنتوتراپی بر استخوان

یکی از موارد استفاده از مگنتوتراپی تأثیر آن بر جوش خوردن شکستگی استخوان است. بافت استخوانی تا سن 35 سالگی تشکیل شده و پس از آن توده استخوانی کم کم شروع به کاهش می کند. عوامل تغذیه ای به خصوص دریافت کلسیم، سطح فعالیت های فیزیکی و فاکتورهای ژنتیک در این پروسه اهمیت دارند.

تـأثیـر مگنـت تـراپـی بـر تحریک استخوان سازی و استئوپلاست ها ثابت شده است. میدان‌های مغناطیسی پالسی با تغییر پتانسیل غشای سلولی باعث تحریک فعالیت آن ها می‌شود. یکی از عوارض مهم در شکستگی استخوان، جوش نخوردن یا (Non Union) ‌است که احتمال آن با افزایش سن زیاد می شود.

از موارد دیگر مگنتوتراپی می توان از کاربرد آن در درمان پوکی استخوان یاد کرد. امواج با فرکانس پائین الکترومگنتیک باعث القاء جریان های الکتریکی در استخوان شده و تراکم استخوان را افزایش می دهند. همچنین امواج الکترومگنیک اثرات ثانوی دیگری نیز دارد که در حفظ ساختار استخوان به طور غیر مستقیم نقش عمده ای دارند.

 

                                 

در زمان بروز چنین اختلالاتی، فرد احساس درد یکباره و تورم مفاصل و عضلات می کند. این حالتها در مورد کشیدگیهای بیش از حد، تغییر یکباره جهت حرکت یا کاهش یکباره حرکت یا در طی ضربات در حین انجام فعالیتهای ورزشی رخ می دهند.
درچه زمانی باید به دنبال توصیه های پزشکی بود
در زمان بروز پیچ خوردگی، در صورت وجود شرایط زیر حتماً به اورژانس مراجعه کنید.
صدایی شبیه به ترکیدن چیزی : امکان دارد به دنبال آسیب فرد صدایی شبیه به ترکیدن چیزی را در داخل مفصل خود حس کند و بعد از آن قادر به حرکت آن مفصل نباشد و همراه با تورم قابل ملاحظه باشد. در این حالت باید حتماً به پزشک مراجعه نمود و تا زمان مراجعه از کیسه یخ استفاده کرد.
▪ عدم تحمل وزن : در صورت وجود درد شدید و ناپایداری مفصلی، فرد قادر به تحمل وزن خود نباشد.
▪ التهاب : در صورت وجود تب ، قرمزی و گرمی محل آسیب، امکان دارد عفونت ایجاد شده باشد.
پیچ خوردگی بسیار شدید: در این حالت نیز تأخیر در درمان یا درمان نامناسب منجر به ایجاد دردهای مزمن یا تخریب مفصلی طولانی مدت می شود و لذا در این موارد نیز باید به پزشک مراجعه نمود.
در صورت بروز پیچ خوردگی، در محل آسیب به سرعت متورم شده و شدیداً دردناک می باشد، یا اینکه فرد احساس پارگی عضلانی یا شکستگی می کند و باید بلافاصله به پزشک مراجعه کند. در صورت عدم بهبود درد، و تورم در طی دو یا سه روز حتماً به پزشک مراجعه کنید.
● تشخیص
در هر دو حالت، وجود هرگونه ناراحتی در محل آسیب، کلید تشخیصی به حساب می آید. در معاینه ممکن است تورم، خونریزی، در مفصل و عضله، و یا احساس درد در طی تماس، مشخص شود. ممکن است به منظور رد کردن شکستگی یا سایر اختلالاتی که منجر به ایجاد علایم مشابه می شوند. عکسبرداری از محل آسیب توصیه شود.
● درمان
درمان کشیدگیها، پیچ خوردگی ها بستگی به شدت ، آسیب دارد. در موارد خفیف،تنها اقدامات مراقبتی معمول و استفاده از داروهای معمولی نظیر ایبوبروفن یا استامینوفن کافی است. در موارد متوسط یا شدید، هرچه زودتر باید بر محل آسیب یخ گذاشته شود تا میزان تورم به حداقل برسد. در موارد بسیار شدید نیز استفاده از آتل یا ابزار خاص به منظور بی تحرک نمودن محل آسیب ممکن است لازم باشد، گاهی اوقات حتی باید از اعمال جراحی به منظور درمان استفاده کرد.

 

                                 

تمایل و انحنای ستون مهره ها به یکی از طرفین چپ یا راست بدن،پشت کج یا اسکولیز نامیده می شود.در این ناهنجاری،عضلات یک سمت بدن کوتاه و منقبض شده و عضلات سمت دیگر بدن شل می شوند و به همین علت ستون مهره ها با تحمل یک انحنا به سوی پهلوی دیگر تغییر شکل پیدا می کند.البته ناهنجاری دیگری نیز شبیه همین عارضه در اثر انحنای ستون مهره ها به یک سمت بدن همراه با چرخش طولی مهره ها که ناشی از یک نوع تغییر ساختمانی در استخوانهای اندام تنه است،به وجود می آید.
در این ناهنجاری ابتدا ستون مهره ها به شکل کمان به یک سمت بدن منحرف می گردد و در صورتی که از حرکات اصلاحی و درمانی مناسب در پیشگیری و درمان آن استفاده نگردد،انحراف و تغییر شکل ستون فقرات پیشرفت کرده و حالت انحنای S گونه پیدا می کند پیدایش انحنای پیشرفته در ستون مهره ها صرفا به دلیل ضعف عضلات نگهدارنده آنها نبوده و عوامل دیگر مانند:نرمی استخوان و اختلالات متابولیسم که معمولا در سنین کودکی اتفاق می افتد سبب بروز این بیماری می شوند.به طور کلی در نا هنجاری پشت کج اعم از نوع ساده و یا پیشرفته ،ستون فقرات توانایی خود را در نگهداری وزن بدن از دست می دهد و وضعیت طبیعی محفظه قفسه سینه و طرز قرار گرفتن ارگانهای داخل آن را مختل و غیر طبیعی می سازد و همین امر سبب بروز برخی از ناهنجاریهای ارگانیکی نیز در افراد مبتلا می گردد.در نوع پیشرفته پشت کج ،فشار وارد بر اعصابی که از میان مهره ها عبور می کند افزایش می دهد و مشکلات و ناراحتیهای دیگر را به وجود می آورد.
● از شیوه های تشخیص و بررسی پشت کج به دو روش زیر اشاره می کنیم:
۱) بیمار بدون لباس و از طرف سینه به دیوار می چسبد،سپس به موازات شانه های او خطوطی را بر روی دیوار رسم می کنیم .دو خط مذکور را با خط کش به هم وصل می نمائیم.اگر خط رسم شده با خط افق (سطح زمین)موازی باشد.نشان دهنده این است که فرد هیچگونه انحرافی در ستون مهره ها ندارد.در غیر این صورت ،وجود زاویه بین خط ترسیم شده با افق ،احتمال عارضه پشت کج است شدت ناهنجاری به زاویه خط شانه وافقی بستگی دارد.
۲) در این آزمایش ،چنانچه اشخاص مبتلا به پشت کج روی یک تخت یا میز سفت به پشت بخوابند ،کجی موجود در ستون مهره ها به طور موقت از بین خواهد رفت در صورتی که بدن را در حال ایستاده کاملا شل و آزاد نگهدارد کجی ستون فقرات آنان به راست یا به چپ بخوبی نمایان خواهد شد.در این صورت فرد مبتلا به پشت کج ساده بوده و می تواند با اعمال حرکات اصلاحی نسبتا درمان گردد.
● نشانه های ناهنجاری پشت کج
▪ افراد مبتلا به پشت کج معمولا دارای مشخصات ویژه ای به شرح زیر هستند
۱) ارتفاع شانه ها نابرابر بوده و یک شانه از شانه دیگر بلندتر است .
۲) لگن خاصره به یک طرف بدن متمایل می گردد.
۳) فاصله بین دست و بدن در سمتی که شانه پائین تر است از طرف مقابل بیشتر است.
۴) عضلات قسمت مقعر ستون مهره ها،کوتاه شده و منقبض می گردند.
۵) عضلات قسمت محدب ستون مهره ها ،کش یافته و شل می شوند.
● روش درمان پشت کج
برای درمان این ناهنجاری ابتدا با انجام حرکات و نرمشهایی که موجب تحرک در ستون مهره ها می شوند باید نسبت به ایجاد جنبش پذیری بیشتر اقدام کرده و با انجام حرکاتی که بتواند ستون مهره ها را به سمت جلو،عقب،طرفین و چرخش وادار نماید در جهت افزایش انعطاف پذیری و نرم کردن این مفاصل گام برداشته شود.
عضلات درگیر در پشت کج نیز می بایست مورد مداوا و حرکت درمانی واقع شوند و با کشش عضلات راست کننده ستون مهره ها و عضله مایل شکمی که در اثر انحنای ستون فقرات کوتاه و منقبض شده اند و همچنین تقویت عضلات بخش محدب تنه و عضلات پشت و توسعه قابلیت ارتجاعی آنها در جهت اصلاح انحنای ستون فقرات اقدام گردد.
● حرکت اصلاحی ناهنجاری پشت کج:
۱) با نگهداشتن یک تکه پارچه و یا چوب در بین دستها،سعی می کنیم تا بدن را به سمت چپ و راست هم کنیم و پس از هر حرکت به حالت اولیه باز گردیم.
۲) با پاهای باز می ایستیم و دستهایمان را کنار بدن کشیده نگه می داریم سپس با خم شدن به طرفین سعی می کنیم تا دستهایمان را به مچ پاها برسانیم و بازگردی
۳) دوبدو روبروی هم می ایستیم و دستهایمان را در بالای سر می گیریم،سپس با چرخش دستها و بدن یک دور کامل بر روی پاها چرخیده و دوباره روبروی هم قرار می گیریم.

 

                                 

دوست نـدارم نـاراحـتـتـان کـنـم، امـا بـایـد بـگـویـم که نـمـی تـوانـیـد بـا تمرینات معمولی آن بالاتنه سخت و خـوش تـرکیـبی که دنبالش هستید را به دست آورید. داشتن شانه هـایی عـضــلانی و خوش ترکیب، هیکل شـمـا را متـوازن تر خواهد کرد و ژست بهتری به شما خـواهد داد. بـه هـمـین دلیل من لیستی از ۱۰ حرکت ورزشـی خـوب مـخـصـوص شـانـه فـراهـم کـــرده ام تا بتـوانـیــد به وسیله ی آن به هدفتان برسید. پیشنهاد می کنم که تمرین انتخابی خود را در ۳ ستِ هشت تا دوازده تایی انجام دهید.
● تمرین شماره ۱ :دستگاه پرس شانه
از نامش کاملاً مشخص است: روی صندلی دستگاه بنشینید، وزنه دستگاه را روی شانه ها میزان کنید و به بالای سر فشار دهید. برای افراد مبتدی تمرین بسیار مناسبی است.
● تمرین شماره ۲ :خط عمودی
ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز نگاه دارید. وزنه ای را با کف دست گرفته به طوری که کف دست به سمت داخل باشد. وزنه را تا چانه بالا آورده و پایین ببرید. دقت کنید که پشتتان صاف و زانوهایتان آزاد باشد.
● تمرین شماره ۳ :شانه بالا انداختن
در هر دست وزنه ای بگیرید. ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید. کف دستها به سمت داخل و دست ها در طرفین بدن باشند. بدن را محکم نگاه داشته و شانه ها را کمی تا گوش ها بالا ببرید، انگار می خواهید بگویید "نمی دانم" و بعد پایین بیاورید.
● تمرین شماره ۴ :خم شدن به سمت جلو
ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و تا کمر خم شوید، در هر دست وزنه ای نگاه داشته، بالاتنه تان باید با زمین موازی و دست ها جلوی بدن آویزان باشد. کف دست ها را به سمت همدیگر نگاه دارید. دقت کنید که آرنج ها نباید قفل باشند. دست ها را از طرفین بالا ببرید تا زمانی که با شانه ها در یک راستا قرار گیرند و بعد پایین بیاورید.
● تمرین شماره ۵ :فشار شانه در سه مرحله
وزنه ای در هر دست نگاه داشته و با پاهایی که به اندازه عرض شانه باز است بایستید. دست ها را با زاویه نود درجه در اطراف بدن خم کنید، مشت دستتان جلوی رویتان قرار می گیرد. با ثابت نگاه داشتن زاویه نود درجه آرنج، بازوها را به سمت بالا بیاورید به صورتی که با بدنتان شکل T ایجاد کند و کف دست ها به سمت پایین قرار بگیرد. در همین وضعیت شانه ها را به سمت عقب چرخانده و دست ها بالای شانه قرار می گیرند و کف دست ها به سمت شما نیست. بعد دمبل ها را به سمت بالای سر برده و پایین بیاورید. همین حرکت را به سمت عقب برگردید، شانه ها را به سمت جلو چرخانده تا حالتی که کف دست ها با زمین موازی باشد و دست ها را کنار بدن قرار دهید.
● تمرین شماره ۶ :آرنولد پرس
روی نیمکتی بنشینید. پشتتان کاملاً صاف باشد و پاها روی زمین قرار گیرد. در هر دست وزنه ای نگاه دارید. دست ها را به حالت خمیده نگاه داشته و کف دست ها به سمت صورت باشد. در حالیکه دست ها را باز کرده و بالا می برید، شانه ها را به سمت عقب خم کنید. دمبل ها را به آرامی بالای سر برده و بعد پایین آورده و به حالت اولیه باز گردید.
● تمرین شماره ۷ :بالا بردن دست ها از کنار بدن
یک جفت وزنه در دستانتان نگاه دارید. پاها را به اندازه عرض شانه باز کرده و بایستید. دست ها در طرفین بدن قرار گیرند و کف دست ها به سمت داخل باشد. دقت کنید که آرنج دست ها قفل نباشد. دست ها را از کناره ها تا ارتفاع شانه بالا ببرید. دقت کنید که حرکت از شانه تان آغاز شود و بدنتان حالت محکم و ثابت داشته باشد.
● تمرین شماره ۸ :بالا بردن دست ها از جلو
ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید. دست ها را از جلو به سمت پایین نگاه دارید و کف دست ها به سمت داخل باشد. در هر دست یک وزنه نگاه دارید. دست ها را از جلو تا ارتفاع شانه بالا ببرید تا جاییکه دست ها با سینه زاویه نود درجه ایجاد کند. همانطور که دست ها را بالا نگاه داشته اید و کف دست ها به سمت پایین است، دست ها را باز کرده به صورتی که با بدن شکل T ایجاد کند و بعد آهسته آن ها را به سمت پایین آورده و کنار بدن قرار دهید. دوباره دست ها را از کناره های بدن بالا برده و بعد آنها را به سمت جلوی بدن بیاورید و بعد به آرامی آنها را پایین بیاورید و به حالت اولیه برگردید.
● تمرین شماره ۹ :پرس نظامی
ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید، زانو ها شل باشند، و دمبلی را در دست بگیرید، کف دست ها به سمت داخل باشد، دست ها را به اندازه عرض شانه از هم باز نگاه دارید. دست ها را طوری خم کنید که کف دست هایتان به سمت خارج باشد و دست ها تا ارتفاع شانه بالا آمده است. حال دمبل را بالای سر برده و پایین بیاورید.
● تمرین شماره : ۱۰شنا
من یکی از طرفداران جدی شنا هستم چون خیلی خوب روی شانه، سینه و پشت در یک زمان کار می کند. پس به حالت افقی روی زمین بخوابید به صورتی که بدن بالای زمین باشد. دقت کنید که پشتتان حتماً صاف باشد. حال شروع کنید.

 

                                 

تاثیر تزریق داخل ستون فقرات در درمان دردهای کمر و پا

 

تزریق استروئید به داخل فضای اپیدورال کمری بیش از نیم قرن است که به عنوان یکی از درمان‌های دردهای سیاتیکی کمر به کار برده می‌شود. با توجه به اینکه در مورد تاثیر این روش در درمان طولانی مدت بیماران مبتلا به دیسک‌های کمری اختلاف نظرهایی وجود دارد در ادامه مطلب به ذکر مطالبی راجع به این روش درمانی می‌پردازیم:

 

 

 

ستون فقرات کمری از پنج مهره استخوانی تشکیل شده است که بخش بالایی ستون فقرات را به لگن وصل می‌کنند. در بین این پنج مهره دیسک‌های کمری وجود دارند. هر دیسک از دو قسمت تشکیل شده است یک قسمت داخلی (نوکلئوس) که حالت ژله‌ای و نرم دارد و یک لایه خارجی که مانند حلقه‌ای قسمت میانی را در برگرفته است. لایه خارجی حالت فیبری و ارتجاع پذیر دارد (آنولوس فیبروزوس). مشخصات ساختمانی دیسک سبب می‌شود دیسک بتواند با انعطاف پذیری فشارهای وارد آمده بر ستون فقرات را خنثی نماید.

 

در دو طرف هر مهره دو سوراخ وجود دارد که فورامن نامیده می‌شوند. رشته‌های نازک عصبی که از نخاع برای عصب‌دهی به پاها جدا می‌شوند از طریق این فورامن‌ها از ستون فقرات خارج می‌شوند.

 

 

 

زمانی که دیسک‌های کمر آسیب می‌بینند در موارد خفیف دچار تغییر شکل می‌شوند و در موارد شدیدتر قسمتی از لایه خارجی آنها پاره می‌شود و ماده نرم داخلشان به بیرون راه پیدا می‌کند. تماس این ماده و فشار ناشی از دیسک بر محل خروج عصب در ناحیه فورامن سبب ایجاد کمردرد و دردهای سیاتیکی می‌شود که می‌تواند به همراه درجاتی از بی‌حسی، گزگز و مورمور شدن در پاها انتشار یابد. بدن انسان قدرت ترمیم بسیار زیادی دارد و بلافاصله پس از ایجاد آسیب فرآیند ترمیم و بازسازی شروع می‌شود. وجود التهاب و واسطه‌های التهابی در محل بیرون‌زدگی دیسک از این فرآیند جلوگیری می‌کند به خصوص اینکه قسمت داخلی دیسک که به بیرون راه می‌یابد به صورت بالقوه سبب ایجاد التهاب و تورم و فشار مضاعف بر ریشه عصبی می‌شود.

 

 

 

انجام تزریق اپیدورال بخشی از مسیر درمان در بیماران مبتلا به کمردرد یا درهای سیاتیکی اندام تحتانی می‌باشد. این کار در بیمارانی به کار می‌رود که به روش‌های ساده‌تری مانند درمان دارویی، استراحت، فیزیوتراپی و آب‌درمانی پاسخ مناسبی نداده‌اند. انجام این تزریق یک روش درمان است که به بدن بیمار فرصت ترمیم را می‌دهد تا در حد امکان از انجام عمل جراحی باز اجتناب شود.

 

روش انجام این تزریق نقش مستقیمی در ایجاد اثر درمانی و پایداری این درمان دارد. روش‌های قدیمی این کار که توسط نیدل‌های درشت اپیدورال در ناحیه خط وسط ستون فقرات (اینترلامینار) و بدون استفاده از فلوروسکوپ انجام می‌شد و شاید هنوز در بعضی مراکز درمانی انجام شود، جای خود را به روش جدید ترانس فورامینال تحت فلوروسکوپی دانسته‌اند. مهارت پزشک در به کارگیری این روش دقیق بر موفقیت عمل می‌افزاید و سبب کاهش عوارض می‌شود.

 

 

 

در روش ترانس فورامینال از نیدل‌های نازکی استفاده می‌شود که آسیبی به بافت عصبی وارد نگردد. بیمار در اتاق عمل و به صورت سرپایی پذیرش می‌شود. این کار نیاز به بیهوشی ندارد و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. با توجه به روش کار و لوازم به کار گرفته شده این عمل دردناک نمی‌باشد و بیماران تجربه ناخوشایندی از انجام آن ندارند.

 

فلوروسکوپ نوعی وسیله تصویربرداری است که توسط اشعه ایکس تصویر لحظه به لحظه از مراحل انجام تزریق را به ما می‌دهد. دقت میلی‌متری این تصاویر سبب صحت کار و اجتناب از آسیب به بافت‌های ستون فقرات می‌گردد. مراحل انجام تزریق ترانس فورامینال 15 تا 20 دقیقه به طول می‌انجامد و بیمار می‌تواند یک ساعت پس از انجام عمل، ترخیص شود و با پای خودش به منزل برود.

 

 

 

در انجام این تزریق داروهای استفاده شده پس از 24 تا 48 ساعت تاثیر درمانی خود را نشان می‌دهند و وضعیت عمومی رفته رفته رو به بهبود می‌رود. با از بین رفتن التهاب و فشار از روی عصب درگیر، مکانیسم ترمیم داخلی دیسک و فضاهایی که قبلا تحت فشار بوده را به وضعیت طبیعی نزدیک می‌کند. بیماران در چند روز اول پس از تزریق استراحت نسبی دارند و پس از آن تمرین‌های ورزشی خاصی را شروع می‌نمایند. تا شش هفته پس از تزریق وضعیت بهتر می‌شود و در صورت رعایت شرایط توصیه شده به بیماران بهبودی طولانی مدت به دست می‌آید.

 

در آخرین تحقیق‌هایی که به صورت طولانی مدت روی انجام این روش در بیماران مبتلا به فتق دیسک‌های کمری در مقایسه با جراحی باز انجام شده، این روش در 71 تا 84 درصد موارد سبب درمان بیماران شده است. این اثر در بیماران با فتق یک طرفه دیسک که باعث تنگی یک‌طرفه فورامن (سوراخ خروجی عصب) هستند بیشتر می‌باشد.

 

 

آیا این تزریق نیاز به تکرار دارد؟

 

در بسیاری از بیماران که به این روش پاسخ کامل یا به نسبت کاملی را می‌دهند تکرار این تزریق ضروری نیست؛ البته در بعضی از بیماران که پاسخ نسبی به این روش می‌دهند جهت تکمیل کار، انجام تزریق مجدد ضروری می‌باشد.

 

در بیمارانی که به این کار پاسخ نمی‌دهند روش‌های بسته دیگری مانند لیزر پلاسما یا نوکلئوتومی از راه پوست جایگزین مناسبی برای درمان می‌باشد. در این روش‌ها بدون نیاز به باز کردن پوست و با بی‌حسی موضعی، قسمتی از دیسک بیرون‌زده با لیزر یا نوکلئوتوم حذف می‌گردد. گفتنی است که روش‌های گفته شده در همه بیماران مبتلا به فتق دیسک‌های کمری قابل انجام نمی‌باشند و در گروهی از بیماران عمل جراحی باز گزینه اول می‌باشد.

 

انتخاب بیماران برای استفاده از روش تزریق ترانس فورامینال پس از مراجعه بیماران به کلینیک درد و انجام معاینه‌های دقیق و بررسی ام‌آر‌آی و در صورت لزوم نوار عصبی آنان مقدور می‌باشد. در مجموع با توجه به اینکه انجام تزریق ترانس فورامینال یک روش با تهاجم بسیار کم و عوارض اندک می‌باشد و سبب بهبود درد حاد و درمان طولانی مدت در بیش از دو سوم بیماران با فتق دیسک می‌شود، بهتر است این روش در بیماران مبتلا به کمردرد به عنوان قدم اول درمان پس از درمان‌های اولیه دارویی به کار رود.

 

گروه دیگری از بیماران که با انجام تزریق داخل اپیدورال درمان می‌گردند بیماران دچار چسبندگی‌های داخل کانال پس از عمل جراحی کمر می‌باشند. این چسبندگی‌ها در یک سوم عمل‌های جراحی باز ستون فقرات کمری اتفاق می‌افتند و می‌توانند سبب درد و مشکل حسی و حرکتی برای بیماران شوند. تعبیه کاتترهای مخصوص تحت بی‌حسی در محل چسبندگی و استفاده از تزریق ترکیبات دارویی خاصی در آن مناطق بدون نیاز به جراحی مجدد، چسبندگی‌ها را بر طرف می‌نماید و سبب درمان بیماران می‌شود.

 

از موارد دیگر استفاده از تزریق داخل ستون فقرات، درمان بیماران مبتلا به تنگی کانلا نخاع می‌باشد. در این بیماران تورم بافت نرم داخل کانال نخاع به همراه تغییر شکل دیسک‌های کمری و تغییرهای استخوانی سبب تنگ شدن کانال و فشار بر رشته‌های عصبی می‌گردد. تزریق ترکیبات خاص دارویی می‌تواند با نازک کردن بافت نرم متورم داخل کانال سبب رفع فشار و از بین رفتن علائم فشار روی اعصاب شود. با توجه به اینکه این روش بدون نیاز به بی‌هوشی انجام می‌شود در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی که به طور عمده مسن می‌باشند، می‌تواند روش درمانی مناسبی برای عمل جراحی باشد.

 

در کلیه بیماران ذکر شده انجام تزریق داخل کانال نخاع باید در اتاق عمل و با استفاده از دستگاه