Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

آسیب های مولد درد گردن :

ستون فقرات شامل استخوان هائی بسیار تخصص یافته ( مهره ها ) ، دیسک های بین مهره ای ، تاندون ها ، عضلات و بسیاری از عناصر مهم دیگر است.آسیب هر یک از این عناصر می تواند موجب درد گردن شود.

آسیب های خفیف می توانند در اثر مسافرت ، سقوط از ارتفاع کم ، یا حرکات بیش از حد گردن پدید آیند.حرکات تکانه ای شدید مثل تکان های شدید سر و گردن ناشی ازسوانح رانندگی و تصادفات ، سقوط از ارتفاع زیاد ، آسیب مستقیم به صورت ، پشت ، یا از بالا به سر ، آسیب های ورزشی ، ضایعات نفوذی مثلا ناشی از چاقو یا وارد شدن فشار خارجی به سر و گردن مثل حالت خفه شدن هم می توانند باعث آزردگی شدید گردن شوند.

درد ناشی از آسیب معمولا شدید و ناگهانی است همچنین کبودی و تورم نیز می توانند در مراحل اولیه ظاهر شوند. از جمله عوارض حادی که در این افراد محتملند می توان به موارد زیر اشاره کرد :

کشیدگی عضلات یا آسیب تاندون ها و لیگامان ها ، شکستگی ، جابجائی استخوان ها ، که حتی می تواند موجب آسیب نخاع شده و با علائم عصبی مثل فلج اندام ها ، یا گزگز و... تظاهر کند. بی حرکت کردن محل آسیب و گردن بیمار از مهمترین نکاتیست که باید به آن توجه کنیم.(در اینجا قصد وارد شدن به بحث های تخصصی این بیماران را نداریم )

پارگی دیسک بین مهره ای ( فتق دیسک ) که اغلب بعنوان جزئی از پدیده ی سالمند شدن ستون فقرات محسوب می شود نیز از علل مهم گردن درد می باشد.

این حالت می تواند با دردهای انتشاری به بازو و شانه ها همراه شود ، یا باعث کاهش قدرت عضلانی گردد.

با افزایش سن وضعیت حالت طبیعی ستون فقرات بهم خورده التهاب و تغییر شکل ظاهری مهره ها ( اسپوندیلوز یا اصطلاحا آرتروز ) ، همچنین باریک شدن کانال نخاعی ( استنوز کانال نخاعی ) پدید می آید. هر دوی این حالت ها باعث گردن درد می شوند.

 

                                 

سر انسان حدود چهار تا پنج کیلوگرم وزن دارد. وظیفه تحمل این وزن نسبتا سنگین را مهره‌های قسمت فوقانی ستون فقرات و ماهیچه‌های اطراف آن بر عهده دارند.

هنگامی که سر به حالت عمودی قرار گیرد، این وزن بین ماهیچه‌ها و مهره‌ها به میزان مساوی تقسیم می‌شود، ولی در صورتی که سر به مدت طولانی وضعیتی متفاوت و خمیده به جلو داشته باشد، فشار وزن سر روی گردن افزایش یافته و در نتیجه گردن درد به وجود می‌آید.

علت

علت گردن درد می تواند موارد گوناگونی باشد، که اغلب به کشیدگی یا وارد آمدن فشار بر عضلات مربوط می‌‌شود.

* نشستن پشت میز کار یا خم‌ شدن بر روی آن به مدت طولانی، به خصوص در صورتی که وضعیت قرارگیری بدن درست نباشد می‌تواند علت درد گردن باشد.

* خواندن، کار کردن یا تماشا کردن تلویزیون با وضعیت قرارگیری نامناسب بدن (مثلا مطالعه کردن در حالت خمیده به جلو)

* کار کردن با صفحه کامپیوتری که بیش از حد بالا یا پایین است

*خوابیدن در وضعیت نادرست، مثلا خوابیدن روی شکم فشار زیادی به گردن وارد می کند

* آسیب دیدن گردن در حین ورزش به علت پیچ‌ خوردگی یا فشار آمدن بر عضلات آن

* ابتلا به بیماری‌هایی مانند  فیبرومیالژی، مننژیت

عوامل

اسپاسم یا گرفتگی عضلانی

در عضلات اطراف گردن، ذوزنقه ای (پشت گردن و کتف) رومبوئید، اسکالن و دسته ی عضلات راست کننده ی ستون مهره ها که تماماً در اطراف گردن قرار دارند و از ساختار ستون مهره ها در این ناحیه حمایت می کنند.

دیسک بین مهره ای

 همانطور که از اسم این صفحات پیداست، دیسک های غضروفی هستند که بین بدنه مهره ها قرار دارند. این صفحات ضربات وارده به مهره ها را که در اثر راه رفتن، دویدن و پریدن و... را به خود می گیرند و نیروی وارد به مهره ها را کاهش می دهند.

گاهی این صفحات در اثر فشار های ناصحیح به بدن و یا ضربات از جای خود خارج می شوند و باعث ایجاد فشار زاید روی اعصاب و طناب نخاعی می شوند که فشار روی عصب مساوی گردن درد می باشد.

 آسیب رباط ها (لیگامان)

ساختمان دیگری که به حفظ ستون مهره ها در جایگاه خود کمک می کند لیگامان ها هستند.حرکات سریع گردن و در پی آن کاهش سریع سرعت آن که معمولا در صدمات و یا تکان ها ی ناگهانی رخ می دهد باعث آسیب به رباط ها می شود که نتیجه صدمه به رباط ها ایجاد درد است. دلیل دیگر گردن درد در اثر این نوع صدمات کشیدگی و پارگی ساختارهایی از جمله عضلات است که اطراف گردن هستند و یا مهره ها را در جایگاه خود ثابت می کنند.

 وضعیت نامناسب سر و گردن

در وضعیتی که گردن بیش از حد رو به جلو باشد باعث افزایش انحنای بین سر و تنه و اگر بیش از حد به سمت عقب باشد به عکس می شود.این حالات باعث افزایش فشار، روی ساختار اطراف گردن و ستون مهره ها (عضلات، رباط ها، دیسک، سطوح مفصلی مهره ها و.) می شوند؛ که باعث ایجاد گردن درد می شوند.

راه ها و روش های درمان

نوع درمانی که برای رفع درد گردن در نظر می گیریم به علت ایجاد آن بستگی دارد. بیشتر گردن دردهایی که در اثر فعالیت های ناصحیح روزانه ایجاد می شوند با روش های آموزشی در خانه قابل بهبودند

مثلا اگر گردن درد ناگهانی و بی سابقه ایجاد شود، می توان هر ۳-۲ ساعت یک بار به مدت ۱۵ دقیقه از پدهای گرمازا یا دستمالی که با اتو داغ شده در محل درد استفاده کرد.

دوش آب گرم هم برای درمان گردن درد موثر است. استفاده از کیسه آب یخ به مدت ۱۵ ۱۰ دقیقه و با تناوب ۳ ۲ ساعت هم می تواند سودمند باشد.

این روش ها تجربی اند و اگر برای کسی چاره ساز است می تواند از آن ها کمک بگیرد. استفاده از استامینوفن، آسپیرین، ایبوپروفن و داروهای ضدالتهابی هم می تواند برای رفع گردن درد موثر باشد.

اگر گردن درد شما ناشی از عادت های بد روزانه است، توصیه می کنم حتما نحوه نشستن، خوابیدن و فعالیت شغلی خود را اصلاح کنید وزیر نظر یک فیزیوتراپ به انجام تمرین های سودمند ناحیه گردن و ورزش گردن درد بپردازید. ماساژ و یوگا هم برای درمان گردن درد مفیدند.

 

                                 

 

عصب سیاتیک از جمله بزرگترین و طولانی ترین عصب ها در بین اعصاب بدن می باشد که در عین حال درگیری ان می تواند برای بیماربسیار درد سرساز هم باشد.عصب سیاتیک که از ناحیه تحتانی ستون مهره ها و از مجاورت دیسک های پایینی کمر منشا گرفته و به سمت استخوان لگن و با سن امتداد می یابد و سپس از پشت ران وارد ساق پا می شود.

 

عصب سیاتیک وقتی درگیر می شود ممکن است هر نقطه ای از عصب درد را نشان دهد در شرایطی که بقیه قسمت ها فاقد درد باشد. با توجه به اینکه رگ سیاتیک در پشت ساق پا به دو شاخه تقسیم می شود، یکی از پشت ساق پا به کف پا می رود ودیگری از کناره خارجی ساق و روی مچ پا می گذرد ، بنابراین ممکن است فردی دارای درد تنها در قسمت خارجی ساق پا و بدون کمر درد باشد اما علت ، درد سیاتیکی است

 

علائم و نشانه ها

 

علائم معمول ابتلا به سیاتیک از درد پایین کمر شروع شده و تا باسن کشیده می شود و منجر به درد کف پا و انگشتان می شود در این حالت علائم درد سیاتیک ممکن است در هر نقطه از این مسیر احساس شود، اما معمولاً این درد مسیری را دنبال می کند که از کمر شروع شده و به سمت باسن و پشت ران یا ماهیچه ساق پا کشیده می شود. سطح درد عصب سیاتیک در افراد مختلف می تواند از ملایم تا شدید باشد و معمولاً این درد ساق پا تا کشاله ران به صورت احساس تیر کشیدن یا سوزش، شبیه به شوک های الکتریکی و نیز احساس گرفتگی در افراد مختلف مشاهده می شود. در این حالت معمولاً فقط یک طرف بدن تحت تاثیر مشکل قرار می گیرد و این درد می تواند با نشستن طولانی، خم شدن وحتی سرفه و عطسه کردن نیز تشدید شود. علاوه بر این سیاتیک می تواند با ایجاد بی حسی در ناحیه پایین تنه بیمار همراه باشد.

 

سیاتیک اشاره به دردی دارد که از عصب سیاتیک ناشی می شود که یک عصب بزرگ کشیده شده در قسمت پایین کمر به سمت پشت هر یک از پاها و درد رگ پشت زانو می باشد. سیاتیک یک ناهنجاری نیست، اما می تواند یک نشانه از ایجاد سایر مشکلات ساختاری همچون مشکلات ستون فقرات یا تنگی کانال نخاعی، التهاب یا گاز گرفته شدن عصب در قسمت پایین کمر یا فتق دیسک، تشکیل زائده های استخوانی و بزرگ شدن بیش از حد مفصل فاست (رشد بیش از حد استخوان یا اندازه بزرگ غیر عادی آن) باشد که تنگ شدن حفره بین مهره ها در محل انتقال اعصاب را به همراه دارد. گاهی اوقات، تشکیل تومور می تواند علت ناهنجاری ایجاد شده در ارتباط با وارد شدن فشار به عصب سیاتیک باشد که این شرایط را می توان با اسکن ام آر آی (MRI) تشخیص داد. علاوه بر این ابتلا به بیماری دیابت نیز می تواند منجر به وارد شدن آسیب عصبی و مشاهده علائم مطرح شده فوق شود. به هر حال همانطور که بیان شد، یکی از علل درد سیاتیک، گیر افتادن عصب سیاتیک می باشد.

 

علت

 

درد رگ سیاتیک بر اثر شرایطی ایجاد میشود که بروی ستون مهره ها وعصب هایی که از مفصل کمر عبور کرده است، تاثیر میگذارد. از طرف دیگر این آسیب دیدگی ها بر اثر افتادن روی زمین یا تومورهای عصب سیاتیک یا ستون مهره ها ایجاد می شود. در کل علت سیاتیک تحریک وفشرده شدن عصب سیاتیک می باشد.

 

 سندروم پریفورمیس

 

گرفتگی و تنگی ماهیچه ها ی پریفورمیس باعث فشرده شدن عصب ها میشود.

 

شوک

 

آسیب های ورزشی و یا افتادن میتواند باعث شکستگی ستون مهره ها وکشیدگی ماهیچه ها وآسیب دیدگی عصب ها بشود .

 

 فتق دیسک کمر

 

مرکز دیسک ستون مهره ها که مانند ژله می باشد می تواند در طول یک هفته دچار برآمدگی شود و دیسک ها را پاره کند و باعث فشار برعصب ها شود. بچه‌دار شدن موهبتی بزرگ است، اما تجربه کمردرد بارداری باعث ایجاد نگرانی در مادران باردار می‌شود. همه دردهای مرتبط با کمر در زمان بارداری به عنوان دردهای دوران بارداری شناخته می‌شوند. دردهای مرتبط با کمر در دوران بارداری عبارتند از کمر درد بارداری، دیسک کمر در بارداری و سیاتیک .

 

 استنوسیز

 

باریک شدن کانال های ستون مهره ها با عث فشرده شدن تارهای ستون مهرها وعصب ها می شود.

 

 آرتروز

 

زمانیکه دیسک ها با افزایش سن لغزندگی خود را از دست می دهند.یک پارگی کوچک بردیواره دیسک می تواند بسیار دردناک باشد و باعث تحریک استخوان ها می شود سطح مفاصل بزرگ تر می شود و باعث ضحیم تر شدن لیگامنت ها می شود و می تواند علت درد سیاتیک بشمار آید.

 

 اسپاندیلالیستزیز

 

فشار وضعف باعث شکستگی در مفصل می شود ، و این شکستگی یکی از دلایل حرکت مهره ها وفشار به عصب است. مشکلات مفصل درنواحی لگن و غضروف میتواند یکی از علت های درد ساق پا باشد. درد پا و کمر کاملا عادی میباشند اما درد سیاتیک پا محسوب نمی شود.

 

در اولین جلسه مراجعه به پزشک و تشخیص سیاتیک پزشک موارد درمانی را به شما توضیح خواهد داد یکی از مهمترین نکاتی که پزشک به شما توصیه می کند، انجام دادن فعالیت های روزانه و تا حد امکان جلوگیری از خوابیدن طولانی مدت در رختخواب و جلوگیری از انجام فعالیت هایی که باعث تشدید درد رگ سیاتیک می شود، است.

 

درمان

 

1.      درمان بدون جراحی

 

در ادامه برخی درمان های بدون جراحی درد رگ و عصب سیاتیک پا و کمر آورده شده است:

 

2.      درمان های خانگی

 

تعدادی از رایج ترین درمان های خانگی در ادامه ذکر شده است:

 

یخ درمانی: شما می توانید از کمپرس یخ یا بسته های گیاهان یخ زده برای این روش درمانی استفاده کنید کمپرس های یخ یا بسته گیاهان یخ زده را در یک حوله قرار دهید و آنرا روی موضع درد به مدت 20 دقیقه در یک روز قراردهید. این کمپرس در روزهای اول بعد از آسیب دیدگی باید چند مرتبه در یک روز استفاده شود این روش باعث کاهش تورم و درد رگ سیاتیک می شود.

 

گرما درمانی: برای استفاده از این روش شما می توانید کمپرس های گرم و پدهای گرم را تهیه کنید، توصیه می شود که کمپرس یخ را در چند روز اول استفاده کنید. بعد از 2 یا 3 روز کمپرس یخ را با کمپرس گرم جابه جا

 

کنید، در صورتیکه درد عصب سیاتیک شما پایدار بود کمپرس های گرم و یخ را به صورت متناوب استفاده کنید.

 

3.      دارو

 

مصرف داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن و آسپرین می تواند باعث کاهش درد، التهاب و تورم شود، دقت داشته باشید که مصرف بیش از حد آسپیرین می تواند عوارض جانبی به همراه داشته باشد این عوارض جانبی شامل خونریزی و زخم معده است. پزشک ممکن است داروهایی برای شل کردن عضلات، مسکن های نارکوتیک، یاحتی داروهای ضد افسردگی را برای بیمار تجویز کند داروهای ضد افسردگی میتواند باعث افزایش تولید اندورفین در بدن شود و به درمان درد سیاتیک کمک کند.

 

4.      تزریق

 

تزریق استروئید درناحیه اپیدورال یکی دیگر از روش های درمان سیاتیک می باشد. داروی کورتیکواستروئید در فضای اپیدورال تزریق می شود، فضای اپیدورال به مایعی گفته می شود که در اطراف نخاع وجود دارد. تزریق این ماده به دلیل عوارض جانبی که در پی دارد با محدودیت هایی همراه است.

 

5.      درمان سیاتیک با نرمش

 

بعد از کاهش علائم سیاتیک زیر نظر فیزیوتراپ شما نرمش های کششی و تقویتی را یاد خواهید گرفت و انجام خواهید دارد که تاثیر بسیار مهمی در درمان قطعی بیماری سیاتیک شما دارند. بدون انجام این نرمش ها درمان سیاتیک شما ناقص بوده و علائم سیاتیک ممکن است بزودی عود کند. این نرمش ها باید هرچه زودتر بعد از فروکش کردن درد حاد سیاتیک شروع شوند.

 

6.      فیزیوتراپی و ورزش

 

تمرینات فیزیوتراپی و ورزش برای سیاتیک به بهبودی حالت مفصل و استقامت مفصل کمر کمک میکند. کشش های آرام ناحیه تحتانی مفصل کمر می تواند موثر باشد یکی از بهترین راه ها برای انجام تمرینات کششی مراجعه به مراکز فیزیوتراپی و انجام این تمرینات با کمک متخصص فیزیوتراپی، شخصی که مهارت لازم در درمان نواحی دردناک رگ سیاتیک را دارد، است. همچنین انجام یوگا می تواند موثر باشد.

 

هرچه که فرد فعالترباشد بدن او میزان اندورفین بیشتری را آزاد می کند اندورفین یک ماده مسکنی است که بوسیله بدن به صورت طبیعی ساخته میشود. در ابتدا فعالیت های سبکی مانند شنا یا دوچرخه انجام دهید. زمانیکه درد عصب سیاتیک شما کاهش یافت و استقامت مفاصل بهبود یافت تمرینات رژیمی که شامل تمرینات ایروبیک، تمرینات استقامتی است را شروع کنید. انجام چنین تمریناتی خطر جلوگیری از آسیب دیدگی مجدد مفصل کمر را کاهش میدهد و باعث درمان سیاتیک می شود. درمان سیاتیک با ورزش یکی موثرترین روش های درمان سیاتیک است.

 

7.      طب سوزنی

 

این روش با قرار دادن سوزن های ضد عفونی شده در نقاط خاصی از بدن انجام می شود، این روش باعث افزایش و ایجاد انرژی در بدن می شود. استفاده از این روش کاملا بدون درد است و می تواند در درمان درد عصب سیاتیک کمر و پا موثر باشد.

 

8.      کایروپراکتیک

 

کایروپراکتیک یا درمان دستی می تواند، باعث تحرک ستون مهره ها شود و می تواند در درمان درد رگ سیاتیک موثر باشد. در این روش بسیار مهم است که شما به یک متخصص مراجعه کنید تا بتواند با بکار بردن تکنیک های فوق به درستی باعث کاهش درد شما شود.

 

9.      جراحی

 

جراحی در مواردی که درد سیاتیک بسیار شدید باشد و بیمار با عدم کنترل ادرار و مدفوع مواجه شود، انجام می شود. دو نوع از رایجترین جراحی هایی که انجام می شود جراحی دیسککتومی و میکرودیسککتومی است جراحی دیسککتومی با برداشتن قسمتی از دیسک که باعث ایجاد فشار روی عصب سیاتیک شده است، انجام میشود. جراحی میکرودیسککتومی که با برداشتن دیسک بوسیله ایجاد یک شکاف کوچک و با استفاده ازمیکروسکوپ انجام می شود.

 

                                 

سندرم تونل کارپال (CTS) عارضه‌ای نسبتاً معمول در ناحیه دست و انگشتان است که باعث ایجاد احساس سوزش، گزگز، بی‌حسی و در پاره‌ای مواقع درد در این ناحیه می‌شود. معمولاً این علائم به‌صورت تدریجی نمایان شده و در شب شدت بیشتری پیدا می‌کنند. علائم مذکور بر روی انگشتان شست، نشانه و میانه دیده و احساس می‌شود.

 

علائم و نشانه ها

 

سندروم تونل کارپال معمولا به آهستگی و با علائمی مانند سوزش، خارش، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در کف دست و انگشتان، شروع می شود. علائم این عارضه معمولا در طول شب شدید تر شده و خواب بسیاری از افراد مبتلا را مختل میکند. بسیاری از افراد احساس می کنند که برای رهایی از علائم، باید دست خود را تکان دهند.

با پیشرفت سندرم تونل مچ دست، علائم آن در طول روز پدیدار شده و معمولا هنگام در دست داشتن اجسام مانند یک کتاب سنگین و یا برس مو، شدید تر می شوند. اگر فشار همچنان روی عصب باقی بماند، می تواند منجر به ضعف در دست و بی حسی پایدار تری گردد. همچنین ممکن است اشیا را به طور غیر منتظره بیاندازید یا در گرفتن آن ها ضعیف باشید.

 

علت ها و دلایل

 

سندرم تونل کارپال اغلب در نتیجه فاکتورهای ترکیبی که باعث افزایش فشار بر عصب میانی و تاندون ها در ناحیه تونل کارپال می شود، ایجاد می گردد. در حقیقت این بیماری کمتر به واسطه ایجاد مشکل برای خود عصب در افراد مشاهده می گردد. در اکثر موارد این حالت ریشه ارثی دارد و تونل کارپال مچ دست در بعضی افراد کوچکتر از دیگران می باشد. سایر فاکتورهای تاثیرگذار بر ایجاد این مشکل شامل وارد شدن ضربه یا آسیب دیدگی مچ دست است که باعث ورم می شود. برای مثال در این رابطه می توان از پیچ خوردن یا شکستگی، فعالیت بیش از حد غده هیپوفیز، کم کاری تیروئید، آرتریت روماتوئید، مشکلات مکانیکی در مفصل مچ دست، فشار کاری، استفاده مکرر از ابزارهای لرزشی، تجمع مایع در زیر پوست در طول دوره بارداری یا یائسگی، یا تشکیل کیست یا تومور در تونل کارپال است. در بعضی موارد، هیچ دلیل مشخصی برای ایجاد این مشکل وجود ندارد.

 

امروزه شواهد کلینیکی کم و ناچیز درباره تاثیرگذاری انجام حرکت های تکراری و همراه با فشار در ناحیه دست و مچ در طول فعالیت های شغلی یا تفریحی بر ابتلا به سندرم کارپال تونل وجود دارد. در این رابطه ابتلا به برخی بیماری های دیگر مثل بورسیت و تاندونیت نیز می تواند از انجام دادن حرکت های تکراری در فعالیت های شغلی یا سایر فعالیت ها تاثیر پذیرد. سندرم کرامپ نویسندگی نیز ممکن است در نتیجه انجام فعالیت های تکراری ایجاد شود.

 

تشخیص

 

احتمالاً پزشک یک یا چند مورد از آزمایش‌های زیر را برای تشخیص ابتلا به سندرم تونل کارپال انجام خواهد داد:

 تاریخچه علائم. پزشک علائم را بررسی خواهد کرد. ممکن است تعیین الگوی نشانه‌ها و علائم در پی بردن به علت بروز آنها راهگشا باشد. برای مثال از آنجایی که عصب مدیان انتقال دهنده‌ی حس به انگشت کوچک نیست، بروز علائم در این انگشت می‌تواند بیانگر وجود مشکلی به جز سندرم تونل کارپال باشد.

راهنمای تشخیصی دیگر زمان‌بندی علائم است. معمولاً علائم ناشی از سندرم تونل کارپال هنگام نگه داشتن گوشی تلفن یا روزنامه، گرفتن فرمان خودرو یا بیدار شدن در طول شب آشکار می‌شوند.

 

 معاینه بدنی. پزشک هنگام انجام معاینه بدنی حس انگشتان و قدرت عضله‌های دست را آزمایش خواهد کرد.

وارد آمدن فشار روی عصب مدیان مچ دست در نتیجه خم کردن مچ، ضربه دیدن عصب یا صرفاً فشار آمدن بر عصب به بروز علائم در بسیاری از افراد می‌انجامد.

 

 اشعه ایکس (پرتونگاری). برخی از پزشکان انجام پرتونگاری مچ آسیب دیده را جهت حذف علل دیگر درد مچ دست، برای مثال آرتروز یا شکستگی، لازم می‌دانند.

 

 الکترومیوگرافی (عضله‌نگاری برقی). در الکترومیوگرافی تخلیه‌های الکتریکی بسیار کوچک تولید شده در عضله‌ها اندازه گرفته می‌شود. پزشک حین انجام این آزمایش الکترود بسیار باریکی را درون عضله‌های معین قرار می‌دهد. این آزمایش فعالیت الکتریکی عضله‌ها را هنگام منقبض و شل بودن ارزیابی می‌کند و معین می‌گردد که آیا عضله آسیب دیده است یا خیر. از این گذشته الکترومیوگرافی برای از میدان حدس خارج کردن عارضه‌های دیگر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

 بررسی هدایت عصبی. در گونه‌ی دیگری از الکترومیوگرافی دو الکترود بر پوست ضربه می‌زند. شوک کوچکی از عصب مدیان می‌گذرد تا مشخص گردد که آیا تکانه‌های الکتریکی در تونل کارپال آهسته می‌شوند یا خیر. این آزمایش برای تشخیص این سندرم و حذف عارضه‌های دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

راه ها و روش‌های درمان

 

لازم است سندروم تونل کارپال در کوتاهترین زمان پس از مشاهده علائم ، درمان شود. در صورت تشخیص به موقع تونل کارپال ، روش های درمانی غیر جراحی می توانند موفقیت آمیز باشند و می توان از نیاز به انجام جراحی جلوگیری کرد . برخی روش هایدرمان سندرم تونل کارپال عبارتند از :

 

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی :مانند ایبوبوفن ، آدویل ، موترین و غیره . در ابتدای درمان برای کاهش درد و التهاب از این داروها استفاده می شود .

 

 فیزیوتراپی : روش های درمانی فیزیوتراپی در اکثر مواقع برای درمان سندرم تونل کارپال موثر است. فیزیوتراپیست کارهای زبر را انجام می دهد :

 

 - درمان دستی استخوان های مچ دست برای باز کردن تونل کارپ

- تمریناتی کششی برای تاندون ها و عصب ها برای اطمینان از حرکت آزادانه آن ها

- تمرینات کششی برای افزایش قابلیت کشش بافت نرم و عضله

- بررسی مهره‌های سینه‌ای و گردنی برای اصلاح هر گونه درد ارجاعی از گردن یا ستون فقرات

-افزایش توان عضلانی دست در گرفتن اشیا و تقویت عضلات ساعد

-تقویت کامل عضلات دست و انجام تمریناتی برای افزایش دامنه حرکتی

- اصلاح عادات حرکتی بیمار

 

مچ بند طبی مخصوص : استفاده از مچ بند طبی مخصوص یا آتل یکی از مهم ترین روش های درمان سندروم تونل کارپال می باشد. این اسپلینت ها مچ دست را در حالت طبیعی آن و به صورتی که به عصب های دست فشار نیاورد نگه می دارند. مچ بند طبی مچ دست را در حالت صاف نگه می دارد چرا که مچ دست در حالت خمیده فشار بیشتری به تونل کارپ وارد می کند. با کاهش فشار به تونل کارپ و کاهش فشار عصبی به عصب های میانب مچ دست علائم ناشی از بیماری بهبود میابند

 

تزریق کورتیزون : ممکن است پزشک برای تسکین درد و التهاب ناشی از سندروم تونل کارپال به داخل مچ دست یک داروی کورتیکاستروئیدی مانند کورتیزون تزریق کند . کورتیزون التهاب و تورم مچ دست را از بین می برند و از این طریق از فشار وارد شده به عصب میانی مچ دست می کاهند. البته کورتیزون به صورت خوراکی نیز قابل استفاده است اما استفاده از آن به صورت خوراکی بسیار کمتر از تزریق آن به مچ دست موثر است.

 

عمل جراحی : در صورتی که درد بیمار پس از انجام روش های درمانی غیر جراحی بهبود نیافت ممکن است روش جراحی برای درمان سندرم تونل کارپال در نظر گرفته شود. در روش جراحی با برش دادن رباطی که بر روی عصب ها فشار وارد می کند ، عصب ها آزاد می شوند. این عمل به دو روش گوناگون انجام می شود.در مورد روش جراحی و مزایا و معایب آن با پزشک خود باید مشورت کنید. عوارض احتمالی جراحی شامل آزاد نشدن عصب ها ، عفونت ، باقی ماندن جای زخم و آسیب عصبی است.

 

                                 

صافی کف پا یک مشکل بسیار شایع است. بسیاری از افراد با وجودی که مشکل صافی کف پا دارند اما هیچ دردی در پای خود حس نمی‌کنند ولی این مشکل می‌تواند موجب بروز مشکلاتی در مچ پا، زانو، لگن یا کمر شود.

 

راه‌ها و روش‌های درمان

 

در اکثر موارد، درمان کف پای صاف کودکان بدون هیچ عمل خاصی ، تنها با بزرگتر شدن آن‌ها رفع می‌شود. اگر کودک دچار درد نشود، پزشک تنها از شما خواهد خواست تا صبر کنید و منتظر تغییرات بعدی باشید. همچنین از شما خواسته می‌شود که کودکتان را برای ارزیابی‌های دوره‌ای، مجدداً نزد پزشک ببرید.معمولاً اگر صافی کف پا، در کودکان یا بزرگسالان، باعث درد شود، پزشک توصیه خواهد کرد که از انواع نرم یا سخت کفی‌های کفش به عنوان تکیه‌گاهی برای قوس کف پا استفاده شود. در کودکان بزرگتر و نوجوانان نیز استفاده از تمرینات کششی و فیزیوتراپی می‌تواند باعث تسکین درد شود.طرح درمان درد کف پا و صافی آن ارائه شده، برای افتادگی قوس و صافی کف پا به شدت و علت عارضه بستگی دارد و بر همین اساس ممکن است پزشک یک یا چند مورد از سه درمان زیر را به شما توصیه کند. جراحی نیز روش دیگری است که برای درمان صاف کف پا ممکن است از آن استفاده شود.

 

استراحت

 

گاهی اوقات پزشکان به بعضی بیماران توصیه می‌کنند که استراحت کرده و تا زمانی که مچ پاهایشان بهتر شود، از انجام فعالیت‌های که مچ پاهایشان را بدتر می‌کنند اجتناب نمایند

 

دارو

 

داروهای خوراکی ضدالتهاب، درد و التهاب را تا حد زیادی کم می‌کنند.

 

فیزیوتراپی

 

فیزیوتراپ می‌تواند با استفاده از اولتراسوند و تکنیک‌های دیگر التهاب را کاهش دهد. همچنین نحوه صحیح انجام ورزش ،حرکات اصلاحی و تمرینات کششی پا و مچ پا را به شما آموزش می‌شد. متحرک نگه داشتن می‌تواند باعث حفظ عملکرد پا شود. تقویت عضلات ضعیف پا و مچ پا نیز می‌تواند به جلوگیری از متلاشی شدن بیشتر استخوان‌ها و مفاصل کمک کند.

 

پدهای محافظ

 

هنگامی که قسمت‌هایی از استخوان‌های متلاشی شده در سطح کف پا برجسته می‌شوند، استفاده از پد و یا بالشتک روش مؤثری برای جلوگیری از تماس آزار دهنده کف پا با کف کفش خواهد بود. می‌توان با استفاده از پدهایی که در قسمت‌هایی از آن‌ها جای خالی وجود دارد، فشار وزنِ وارد آمده بر قسمت‌های به خصوصی از کف پا را خنثی نمود.

 

 

 

تزریق کورتیزون

 

کورتیزونی که در مفصل تزریق می‌شود یک داروی ضدالتهابی قوی است که از آن برای کاهش سریع درد ناشی از التهاب استفاده می‌شود. تزریق کورتیزون به شدت در تسکین علائم صافی کف پا تأثیر دارد، اما نمی‌تواند ساختمان مچ پا را اصلاح کند.

 

کنترل وزن بدن

 

اگر بیمار بیش از اندازه چاق باشد، پزشک به او توصیه خواهد کرد که وزنش را کم کند. تعداد قابل توجهی از بیمارانی که دچار چاقی مفرط هستند پس از کاهش وزن، بهبود چشمگیری را در علائم خود مشاهده می‌کنند.

ژنو واروم، زانوی درون گرد، زانوی پرانتزی یا پاکمانی ( واروس بیش از حد ) اختلال در مفصل زانو است که در آن زانو ها از هم فاصله زیادی می گیرند. در این عارضه زاویه درشت نی- رانی به ۱۸۰ درجه نزدیک شده یا ازآن بیشتر می شود و بالطبع زاویه Q کاهش می یابد. این عارضه می تواند وضعیتی یا ساختاری باشد.

 

 

 

علت ابتلا به زانوی پرانتزی

 

زانوهای پرانتزی در چند حالت اتفاق می‌افتد. در افراد جوان‌تر اگر فقط یک زانو به این شکل باشد، علت آن احتمالا ناهنجاری‌های رشدی، عفونت‌ که استخوان‌های ران یا درشت نی را درگیر می‌کند، ضربه به صفحه رشد و در نتیجه تخریب صفحه رشد و وجود تومورهای استخوان‌های ران یا درشت نی است. ولی اگر هر دو زانو به این شکل باشد (البته در چهار سال اول زندگی این حالت طبیعی است)، می‌تواند به دلیل ناهنجارهای مادرزادی، اختلالات راستای قامت، اختلال‌های تکاملی، کمبود ویتامین D در کودکی، اختلال‌ هورمونی، ابتلا به آرتروز (شایع‌ترین علت)، اختلال‌های ناشی از شغل (مثل سوارکاران) و ابتلا به کلیه بیماری‌های استخوانی مثل پاژه یا بیماری بلانت باشد. از دیگر علل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

•        بیماریی‌های که باعث کاهش ماده معدنی استخوان می‌شوند (مثلاً بیماری راشیتیسم و استئومالاسی)

•        به دنبال ضربات وارده (به ویژه به صفحه رشد)

•        پارگی رباط های زانو

•        شکستگی‌های انتهایی استخوان ران که منجربه بد جوش خوردن شده‌اند

•        شکستگی قسمت فوقانی استخوان درشت نی (به علت بد جوش خوردن)

 

                                 

هنگامی که زانو‌ها حالت پرانتزی داشته باشند، بر خلاف زانوی ضربدری، زمانی که شما ایستاده‌اید زانوهایتان از همدیگر فاصله زیادی دارند، حتی اگر مچ پاهایتان به همدیگر چسبیده باشد. اصطلاح پزشکی برای زانوی پرانتزی، ژن-واروم است. این بدشکلی یا دفرمیتی بیشتر از همه در بین کودکان و افراد  زیر 18 سال شایع است.  نام زانوی پرانتزی به خاطر شکل خاصی که ران و ساق پاها پیدا می‌کنند، بر روی این عارضه گذاشته شده است.

درمان پا و زانوی پرانتزی

 

ویتامین D و رژیم غنی از کلسیم

 

رژیم غذایی غنی از ویتامین D و کلسیم نقش مهمی در ایجاد مفاصل و استخوان‌های قوی ایفا می‌کنند. به علاوه، اگر فرد بالغ باشد، باعث حفظ مفاصل و استخوانها نیز می‌شود. ترکیب مواد مغذی مهم مانند موادی که در روغن ماهی و دانه‌های رژیمی یافت می‌شوند، در تغییر این وضعیت مفید هستند. بزرگسالانی که پاهای پرانتزی دارند باید رژیم غذایی خود را بررسی کنند و اطمینان حاصل کنند که رژیم غذایی آنها شامل این موارد است.

آنتی بیوتیک‌ها

 

در بزرگسالانی که پای پرانتزی دارند، برخی از عفونت‌های استخوانی مانند عفونت‌های باکتریایی که منجر به پوکی استخوان می‌شوند را می‌توان با آنتی بیوتیک درمان کرد.

کفش

 

در خصوص کفش، یک قاعده کلی این است که کفش‌های تخت و کفش‌های پاشنه بلند را نادیده بگیریم زیرا متاسفانه آنها توجه فرد را به منحنی بیرونی پا جلب می‌کنند. بنابراین اگر پای پرانتزی دارید بهتر است کفش‌های دارای پاشنه متوسط داشته باشید.

بریس های پزشکی

 

پاهای پرانتزی در بزرگسالان که به علت آرتریت زانو یا فرسایش غضروف مفصل زانو بوجود می‌آیند می‌توانند به راحتی با استفاده از داروهای تجویزی مانند نسخه‌های ضد التهابی و بریس‌ها اصلاح شوند. از این رو این داروها برای بزرگسالانی که پاهای پرانتزی دارند مفید خواهند بود.

فیزیوتراپی

 

فیزیوتراپی نقش مهمی در اصلاح پاهای پرانتزی دارد. هنگامی که بیمار دراز کشید، متخصص فیزیوتراپی پاهای او را به عقب و جلو حرکت می‌دهد. این در واقع یک روش موثر برای رفع پاهای پرانتزی در کودکان و بزرگسالان است. این روش به شما کمک می‌کند تا بدون نیاز به تلاش و زمان زیاد، به درستی راه بروید.

ماساژ درمانی

 

در ماساژ درمانی، درمانگر پاها را در جهات مختلف حرکت می‌دهد تا انعطاف بیشتر یافته و صاف شوند. درمانگر زمانی که فرد دراز کشیده است پاها را عقب و جلو می‌کند.

ورزش

 

ورزش‌های مخصوص اصلاح زانو پرانتزی موجب تقویت عضلات ران پا و پشتیبانی بیشتر از مفصل زانو می‌شوند. البته این تمرینات تاثیر بسیار کمی در اصلاح حالت پرانتزی بودن پاها دارند (خصوصا در مواردی که دفرمیتی پاها شدید است). این تمرینات تنها برای افرادی موثرند که میزان خمیدگی و انحراف پای آن‌ها، خفیف است.معمولا برای اصلاح پای پرانتزی، تمریناتی تجویز می‌شوند که موجب تقویت عضلات ران پا می‌شوند. این تمرینات موجب می‌شوند که فشار کمتری  بر مفاصل و تاندون‌های پا وارد شود.

 

                                 

 

 

توصیه‌ها و روش‌های درمانی فقط با نظر متخصص ارتوپدی یا طب فیزیکی و توانبخشی تجویز می‌گردد. همچنین در صورتی که ناهنجاری زانوی پزانتزی از نوع ساختاری نمی‌باشد بهتر است تمرینات اصلاحی را زیر نظر کارشناسان ارشد یا دکتری حرکات اصلاحی انجام دهید. اصلاح این نوع ناهنجاری نیاز به اصلاح ساختار اسکلتی دارد که فقط در موارد شدید توصیه به استفاده از جراحی برای اصلاح این وضعیت می‌شود. در مورد زانوی پرانتزی وضعیتی هم می‌توان ملاحظات اصلاحی زیر را در نظر گرفت:

•        ارائه حرکات تقویتی برای عضلات جانب خارجی ساق و ران

•        ارئه حرکات کششی برای کپسول داخل زانو

•        تصحیح راه رفت به صورتی که پنجه مستقیم و در مسیر خط پیشروی قرار گیرد.

•        تصحیح کفش وتعویض کفشهایی که سائیدگی جانب خارج آنها بیشتر از حد معمول است.

•        پرهیز از نشستن در وضعیت چهار زانو

 

 

در ادامه به برخی از حرکات اصلاحی اشاره می شود:

 

 

تمرینات کششی:

 

 

تمرین ۱

روی زمین بنشینید. پاهای خود را تا حد امکان باز کنید. سپس سعی کنید  انگشتان دست خود را به انگشتان پا نزدیک کنید در حالی که زانو به زمین چسبیده است و کاملا باز می باشد. اگر انجام این عمل برای شما امکان پذیر نیست و نمی توانید انگشتان پای خود را لمس کنید بهتر است ساق پا مچ پای خود را گرفته و سعی کنید در طی جلسات آینده انگشتان دست خود را بیشتر به انگشتان پا نزدیک کنید. این تمرین را ۳ بار و هر بار به مدت ۳۰ ثانیه انجام دهید.

تمرین ۲

پای خود را بر روی یک سکو (میز یا هر چیزی که ارتفاع آن مناسب باشد) قرار دهید و سعی کنی که پای تکیه گاه (که روی زمین قرار دارد)  را کاملا صاف کنید. اگر در ناحیه داخل ران احساس کشش نمی کنید باید پای خود را بر روی سکویی با ارتفاع بیشتر قرار دهید. این تمرین را ۳ بار و هر بار به مدت ۳۰ ثانیه انجام دهید.

 

تمرین برای افزایش قدرت عضلانی:

 

 

تمرین ۱

با کمی فاصله کنار دیوار قرار بگیرید. پای خود را کمی از زمین بلند کنید و با لبه خارجی پا به دیوار فشار بیاورید. تعادل خود را حفظ کنید و به جلو و عقب یا طرفین خم نشوید. این تمرین را ۳ بار و هر بار به مدت ۳۰ ثانیه انجام دهید.

تمرین ۲

با کنار خارجی پا یک توپ مدسین بال را هل می دهید. توجه داشته باشید که به توپ ضربه نزنید. بلکه توپ را هل بدهید به اینصورت که پس از برخورد پا با توپ در ادامه پا باید به حرکت خود ادامه دهد. این تمرین را ۳ بار و هر بار ۲۰ تکرار انجام دهید

 

                                 

چنبری یا کلاب فوت یک بدشکلی مادرزادی و عارضه‌ای است که پای نوزاد به علت آن رو به داخل و پایین می‌چرخد. پا چنبری یا کلاب فوت (تالیپس اکوئینوواروس) اصطلاحی کلی است که برای توصیف حالت‌های غیرعادی گوناگون پا به کار می‌رود. در این عارضه احتمال بروز هر یک از ویژگی‌های زیر در گستره‌ای از شدت ملایم تا شدید وجود دارد:

 

·         پا (به ویژه پاشنه) معمولاً کوچک‌تر از اندازه طبیعی است.

·         پا متمایل به سمت پایین است.

·         ممکن است جلوی پا به سمت پای دیگر چرخیده باشد.

·         ممکن است پا به سمت داخل چرخیده باشد و در موارد حاد نیز کف پا رو به بالا باشد.

 

اکثر موارد پا چنبری مادرزادی هستند و احتمال بروز آن در یک یا هر دو پا وجود دارد. حدودا در نیمی از موارد ابتلا به کلاب فوت، بیماری هر دو پای نوزاد را درگیر کرده است.

 

انواع پا چنبری

 

اغلب عارضه پاچنبری (کلاب فوت) به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود:

 

•    پاچنبری منفرد (ناشناخته): شایع‌ترین نوع این بدشکلی است و در کودکانی بروز می‌کند که مشکل پزشکی دیگری ندارند.

 

•    پاچنبری غیرمنفرد: به همراه انواع مختلفی از بیماری‌ها یا اختلالات عصبی-عضلانی، مانند آرتروگریپوز و اسپینا بیفیدا (مهره شکاف دار) رخ می‌دهد. معمولاً اگر پاچنبری با یک عارضه عصبی عضلانی مرتبط باشد نسبت به درمان مقاوم‌تر بوده و نیازمند دوره طولانی‌تری از درمان‌های غیرجراحی، یا حتی انجام چند مورد جراحی، خواهد بود.

 

عارضه پا چنبری، با هر شدتی یا از هر نوعی که باشد، بدون درمان بهبود نمی‌یابد. اگر عارضه پاچنبری کودکی درمان نشده باشد به جای راه رفتن روی کف پا بر روی کناره مچ پاها راه خواهد رفت، کال‌های (زوائد استخوانی) دردناکی در مچ پاهای او به وجود خواهد آمد، قادر به پوشیدن کفش نخواهد بود و به صورت مادام‌العمر دچار درد مچ پا شده و در اغلب موارد دامنه فعالیت‌هایش به شدت محدود می‌شود. پزشک معالج می‌بایست به والدین آن دسته از نوزادان مبتلا به پاچنبری که مشکل پزشکی قابل توجه دیگری ندارد اطمینان دهد که با انجام اقدامات درمانی مناسب پاهای فرزندشان درمان خواهد شد، به طوری که بتواند زندگی پویا و نرمالی داشته باشد.

 

                                 

این تمرینات را برای افزایش دامنه حرکت مچ پای خود پس از آسیب انجام دهید. هر یک از این تمرینات باید 10 بار در یک دور انجام شود.

 

تمرین دورسی فلکشن

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید، پای خود را به سمت بینی خود خم کنید. ( زانو باید صاف باشد). این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را عقب‌تر ببرید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه نگه‌دارید.

 

3- به موقعیت اولیه بازگردید.

 

تمرین پلانتار فلکشن

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید و انگشتان پای شما رو به بالا هستند، پای خود را به سمت داخل بچرخانید، به طوری که کف پای شما روبروی پای دیگر باشد. این حرکت را تا زمانی ادامه‌ دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را به داخل بچرخانید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه نگه دارید.

 

3-سپس به موقعیت اولیه بازگردید.

 

تمرین چرخش به داخل (اینورژن)

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید، پای خود را به سمت جلو حرکت دهید. ( زانو باید صاف باشد). این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را جلوتر ببرید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه حفظ کنید.

 

3- به موقعیت شروع تمرین بازگردید.

 

تمرین چرخش به خارج ( اورژن)

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید و انگشتان پای شما رو به بالا هستند، پای خود را به سمت خارج بچرخانید، به طوری که از پای دیگر شما دور شود. این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را به خارج بچرخانید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه حفظ کنید.

 

3-سپس به موقعیت خنثی بازگردید.

 

تمرین الفبا

 

1- بر روی یک صندلی و یا بر روی لبه تخت نشسته وپای خود را آویزان کنید.

 

2- با حرکت دادن مچ پای آسیب دیده و با استفاده از انگشت بزرگ پای خود، هر بار یک حرف الفبا را در هوا بنویسید.