سندرم پلیکا غالباً با درد قسمت جلو زانو شناخته می‌شود و این عارضه بیشتر در امتداد جهت فوقانی داخلی زانو ایجاد می‌شود. پلیکای باقی مانده بافت همبندی جنینی است که در طی تکامل جنینی، زانو را قسمت‌بندی می‌کند. نوار پلیکا به‌عنوان یک ساختار بازمانده به حساب می‌آید و این بدین معناست که این بافت به مرور زمان کارکرد خود را از دست داده و عملاً بودن و نبودن آن بر روی فرد هیچ تأثیر ندارد. این بافت به زائده‌ای متصل شده که می‌تواند منشأ بروز درد باشد اما فاقد هرگونه عملکرد مهمی است. عارضه سندرم پلیکا را می‌توان به کمک روش‌های فیزیوتراپی درمان نمود.

انواع پلیکا

انواع پلیکای موجود در مفصل زانو می‌توانند از لحاظ اندازه و ساختار متفاوت باشند این پرده می‌تواند فیبری یا چربی مانند، طولی یا هلالی شکل باشد.

•     پلیکای فوق پاتلا
•     پلیکای میانی
•     پلیکای تحت پاتلا
•     پلیکای جانبی

علت بروز سندرم پلیکا چیست؟

در بیشتر مواقع سندرم پلیکا به دنبال بروز یک آسیب‌دیدگی یا ترومای غیر نافذ به قسمت جلوی زانو و یا بر اثر انجام ورزش شدید طولانی‌مدت روی می‌دهد. سندرم پلیکا ممکن است در نتیجه ترکیبی از چند دلیل مختلف روی دهد از جمله:

• دررفتگی کشکک زانو
• سفتی یا سختی عضله چهار سر ران و یا لگن
• عدم تعادل عضلات چهر سر ران، همسترینگ یا لگن
• نادرست بودن شیوه انجام فعالیت‌های مکرر
• ایجاد تغییر در فعالیت‌های ورزشی و تمرینات روتینی
• غیرطبیعی بودن ساختار لگن یا زانو
• ناهنجار بودن طریقه حرکت لگن یا زانو

لیزر درمانی آنچه بیمار باید بداند

درمان با لیزر باید به طور منظم و یا طبق نظر پزشک صورت گیرد . جلسات درمانی معمولا" به صورت هفته ای 3-2 بار در نظر گرفته می شود که این به علت جلوگیری از رسیدن به دوز باری است . در بعضی موارد جلسات درمان بیشتر تکرار می گردد .

مزایای لیزردرمانی شامل تقلیل دوران درمان به حدود نصف و کاهش در اثر علائم بالینی همراه با بهبود کارآیی عضو ، عدم نیاز به استفاده از داروهای ضد درد و ضد التهاب ، عدم عفونت و تحمل ضرب از طرف بیماراست .

عوارض گزارش شده برای لیزردرمانی شلامل عوارض چشمی ، واکنش درد ، احساس کاذب سلامت ، احساس خستگی ، افت فشار خون و سرگیجه می باشد .

برای پرهیز از این عوارض نکات زیر باید رعایت شود :

      1-    استفاده از عینک مناسب

2-    در مورد واکنش درد باید به بیمار گفته شود این پدیده  کوتاه مدت است و در جلسات اول تظاهر می یابد و بعد از مدتی از بین می رود .

3-    به بیمار تذکر داده می شود علیرغم این که درد کاهش پیدا کرده ولی باید احتیاط لازم را داشته باشد و از وارد کردن استرس بر ضایعه اصلی پرهیز کند .

4-    در احساس خستگی به دنبال درمان که شایع می باشد توصیه به ادامه درمان می شود زیرا این خستگی ناشی از کاهش درد و متعاقب آن کاهش تلاش جسمی است .

     5-در مواقع کاهش فشار خون و سرگیجه بهتر است بیماران قبل از درمان مایعات کافی بنوشند و پس از مدتی استراحت از بستر برخاسته و بلافاصله فعالیتی انجام ندهند

این هم توصیف مفهوم عملیات فیزیوتراپی مصوبه ۱۹۹۹ میلادی آخرین ورژن

فیزیوتراپی، خدمتی است که تنها توسط و یا با هدایت و نظارت یک فیزیوتراپیست صورت می گیردوشامل :بررسی ، تشخیص، برنامه ریزی درمانی، مداخله و ارزیابی می باشد. 

بررسی(Assessment): شامل معاینه(Examination) انفرادی و گروهی نقص های بالقوه یا بالفعل، محدودیتهای عملکردی، ناتواناییها، یا سایر مشکلاتی که توسط گرفتن تاریخچه، غربالگری و همچنین با استفاده از آزمایشات خاص و اندازه گیری و ارزیابی نتایج معاینات از طریق انالیز آنها در چهارچوب یک فرایند منطقی بالینی می توان به آن پی برد. 

تشخیص(Diagnosis): از معاینات و ارزیابی آنها بدست می آید و بیانگر نتیجه حاصل از فرایند منطقی بالینی می باشد. تشخیص ممکن است به صورت نقص حرکتی بیان شود یا شامل دسته های مختلفی از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، توانائیها/ ناتوانیها یا سندرمها باشد.

برنامه ریزی(Planning): با تعیین نیاز به مداخله آغاز می شود و معمولا به ایجاد برنامه ای برای مداخله ختم می شود که شامل اهداف نهایی قابل اندازه گیری مورد بحث قرار گرفته با بیمار/ مشتری، خانواده یا فردی که از وی مراقبت می کند، می باشد. 

مداخلات(Intervention): انجام می شوند و برای رسیدن به اهداف توافق شده تغییر میابند و میتواند شامل :درمان با دست، بهبود حرکتی، استفاده از وسایل فیزیکی، مکانیکی و الکتریکی-درمانی، آموزش عملکرد، فراهم کردن وسایل کمکی و نحوه استفاده از آنها، راهنمایی و ارایه مشورت به بیمار، مستند سازی، هماهنگی و ارتباطات باشد. مداخلات همچنین ممکن است با هدف پیشگیری از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، ناتوانیها یا صدمات صورت گیرند که در این صورت شامل بهبود و حفظ سلامتی، کیفیت زندگی و توانایی در تمام سنین و جمعیتها می باشد. 

ارزیابی(Evaluation): مستلزم انجام مجدد آزمایشها با هدف ارزیابی نتایج حاصل می باشد.