Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

دیسک‌ گردن معمولاً به موازات پا به سن گذاشتن در نتیجه فرایندی موسوم به تحلیل دیسک به گونه‌ای متلاشی می‌شوند که فضاهای بین مهره‌ها کاهش و احتمال فتق و بیرون زدگی دیسک گردن را افزایش می‌یابد.خم کردن رو به جلوی گردن، حالت اندامی نامناسب (قوز کردن) به ویژه هنگام خوابیدن یا نشستن، فعالیت‌های درگیر کننده‌ی بازوها در جلوی بدن (برای مثال: ظرف شستن، رانندگی و ...) و بلند کردن اشیاء چهار حرکتی هستند که همگی هر روز انجام می‌دهیم و در صورت تکرار، طول کشیدن یا شدید بودن به بیرون زدگی دیسک گردن دامن می‌زنند

 

کایروپراکتیک دیسک‌ گردن

 

یکی از روش های درمان دیسک گردن، روش درمان کایروپراکتیک است. درمان کایروپراکتیک بدین صورت توسط متخصص طب فیزیکی  انجام می شود:

 

این روش با وارد کردن نیروی ناگهانی به مفصل انجام می شود و مفصل بیشتر از دامنه حرکتی خود جابجا می شود. بیمار احساس راحتی می کند. متخصصین طب فیزیکی دوره جااندازی را می بینند. تکنیک درمان دستی روش های مختلفی دارد. متاسفانه برخی افراد به این کار جا انداختن دیسک تبلیغ می کنند. در این حالت تنها مفصل گردن کمی جابجا شده و احساس راحتی به بیمار می دهد. انجام جا اندازی کایروپراکتیک در دیسک حاد گردنی ممنوع است.  انجام آن بیش از ۶-۱۰ جلسه باعث افزایش بیش از حد دامنه حرکتی مفصل شده و می تواند مضر باشد. با توجه به احتمال سکته مغزی و آسیب نخاع، بسیاری از متخصصین با انجام این کار بر روی گردن مخالف می باشند. روش های بی خطری برای جایگزینی روش های کایروپراکتیک وجود دارد. در صورت بروز سرگیجه و سردرد، اختلال تعادل، دوبینی پس از جا اندازی مهره گردنی، بیمار باید حتما بستری شده و تحت درمان داروهای ضد انعقاد قرار گیرد.

 

مانورهایی که یک درمانگر کایروپراکتیک انجام میدهد به این صورت است که ابتدا بیمار را بر روی تخت مخصوصی خوابانده و سپس با دست خود نیروها و فشارهایی را بر قسمت های خاصی از بدن وارد میکند، قسمت هایی از ستون مهره و اندام ها را بیش از حد معمول میپیچاند و یا میکشد و یا ضرباتی ناگهانی با سرعت زیاد ولی شدت کم به آن وارد میکند. عقیده دارند که با این فشارها مفاصلی که قفل شده اند و یا خوب حرکت نمیکنند دوباره حرکات طبیعی خود را بدست آورده و در نتیجه آن کارکرد ستون مهره و سیستم عصبی آن بهبود میابد.

                                 

مفصل زانو یکی از پرتحرک ترین مفصل ها دربدن است. تقریبا همه کارهایی که به صورت فیزیکی انجام میشود چه به صورت آشکار و چه به صورت پنهان به زانوهای ما مربوط می شود و به همین دلیل است که درد مفصل زانو یکی از رایجترین مشکلات در همه افراد از ورزشکار وغیر ورزشکار گرفته تا افراد پیر و جوان است. درد زانو انواع مختلفی دارد.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

 

چندین نشانه وجود دارند که در صورتی ‌که با احساس سوزش همراه باشند باید هر چه سریع‌تر مراقبت‌های پزشکی را انجام دهید:

 

    به شکستگی استخوان شک دارید؛ به علت وجود یک درد غیر قابل ‌تحمل شما قادر به قرار دادن وزن خود بر روی زانو نخواهید بود. در این نوع از آسیب‌دیدگی جهت بی‌حرکت نگه داشتن مفصل زانو و فراهم نمودن شرایط ترمیم، نیاز به استفاده از اسپلینت یا باند می‌باشد.

    اگر تب دارید، زانویتان در هنگام لمس گرم، متورم و قرمز شود. این حالات ممکن است به علت التهاب باشد و برای یک دوره نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک دارید.

    اگر احساس گزگز به همراه یک جراحت بزرگ باشد به دنبال مراقبت‌های پزشکی فوری باشید. شاید این حالت به علت زخم سوختگی یا زخم سوراخ شده (خونریزی کرده) باشد. اگر این نوع از زخم‌ها به‌طور صحیح درمان نشوند ممکن است موجب عفونت زخم شوند.

    اگر درد آنقدر شدید است که شما را از خواب بیدار می‌کند یا با استراحت بهتر نمی‌شود و درد آن به‌طورکلی غیرقابل‌تحمل است.

    اگر ناحیه زانو ورم کرده و شما ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﺑﺎ داروﻫﺎی ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎدی (رقیق‌کننده خون) هستید و یا مبتلا به اختلال خونریزی هستید. ممکن است شما دچار خونریزی داخلی شوید و داروهای رقیق‌کننده خون از لخته شدن طبیعی خون جلوگیری می‌کنند.

 

تشخیص

 

علاوه بر معاینه فیزیکی ممکن است پزشک شما برای مشخص کردن منشأ درد از آزمایشات متعدد دیگری نیز کمک بگیرد. این آزمایش‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

 

·         اشعه ایکس

·         سی‌تی‌اسکن

·         سونوگرافی

·         تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام.آر.آی)

 

این آزمایشات هرکدام می‌توانند ساختارهای متفاوتی را نمایان سازند، ساختارهایی که اختلال در آن‌ها می‌تواند منشأ درد زانوی شما باشد. همچنین برای بررسی عفونت داخل مفصل و یا اطراف آن می‌توان از آزمایش خون بهره برد.

                                 

احساس سوزش در زانو ممکن است به فرایند‌ها و اختلالات مختلفی مربوط باشد. برای مثال، هر نوع سوختگی پوست (سوختگی حرارتی، الکتریکی یا شیمیایی) باعث زانودرد و سوزش در محل آسیب‌دیده شود. وارد آمدن آسیب به عصب‌های پا (نوروپاتی محیطی) باعث احساس سوزش یا سوزن سوزن شدن می‌شود که در اصطلاح پزشکی به آن بیماری پارستزی (خواب رفتن پا) می‌گویند. دیابت و مصرف بیش‌ازحد الکل، دو علت شایع نوروپاتی محیطی هستند. انواع مختلف آرتروز (التهاب مفاصل) می‌تواند موجب بروز درد و خشکی مفصل زانو شود و این درد در برخی موارد به شکل سوزش احساس می‌گردد. ورزش‌های  فیزیوتراپی خاصی جهت افزایش قدرت عضله چهار سر ران وجود دارد که به ثبات مفصل زانو کمک می‌کنند. ازجمله این تمرینات عبارتند از:

 

تمرینات تقویت و کشش عضلات چهارسر ران

 

بر روی کمر دراز بکشید و یک رول فومی کوچک یا یک حوله‌ی رول شده را زیر زانوی خود قرار دهید. عضلات ران پای خود را منقبض کنید و با فشار به حوله سعی کنید پای خود را کاملاً صاف کنید. این حالت را برای ۵ ثانیه نگه دارید و سپس عضلات خود را شل کنید. این حرکت را برای هر پا، ۱۰ بار تکرار کنید. این حرکت موجب تقویت عضلات چهارسر ران پا می‌شود.

 

بالا آوردن پا در حالت صاف

 

بر روی کمر دراز بکشید و هر دو پای خود را دراز کنید. پای راست خود را در حدود ۶ اینچ به سمت بالا ببرید و آن را برای ۱۰ ثانیه در این حالت نگه دارید. توجه کنید که در حین انجام این حرکت، عضلات شکم شما منقبض باشند. می‌توانید برای پشتیبانی بیشتر از کمر خود، دستان خود را در زیر قسمت پایینی کمر خود قرار دهید. همچنین توجه کنید که عضلات چهارسر ران شما کاملاً درگیر باشند. این حرکت موجب تقویت عضلات شکم و چهارسر ران می‌شود. این حرکت را برای هر پا، ۵ بار تکرار کنید.

 

کشش همسترینگ

 

بایستید و یکی از پاهای خود را به سمت جلو بالا ببرید. زانویی که در عقب قرار دارد را خم کنید و سپس از مفصل لگن به سمت جلو خم شوید. می‌توانید برای حفظ تعادل، دستان خود را روی ران پایی که خمیده است قرار دهید. اگر کشش را احساس نمی‌کنید، بیشتر به سمت جلو خم شوید  و یا لگن خود را به سمت جلو بچرخانید.

 

حرکت داخل ران

ر روی زمین و به کمر دراز بکشید. زانوهای خود را خم کنید به طوری که کف پاهایتان کاملاً روی زمین قرار گیرد. بین زانو‌های خود، یک پشتی یا توپ سبک یا رول فومی قرار دهید. با  فشار دادن زانو‌ها به سمت هم دیگر، شیء بین پاهای خود را فشار دهید و این حالت را برای ۵ تا ۱۰ ثانیه نگه دارید. سپس عضلات خود را شل کنید و این کار را ۱۰ الی ۲۰ بار تکرار کنید. این حرکت عضلات داخل ران را تقویت می‌کند.

 

بالا آوردن لگن (حرکت پل)

 

بر روی کمر دراز بکشید. زانوهای خود را خم کنید به طوری که کف پاهایتان کاملاً روی زمین قرار گیرد. پاشنه‌ی پا‌ها باید با باسن نزدیک شود. لگن خود را از روی زمین بلند کنید و به سمت بالا ببرید و آن را برای ۵ تا ۱۰ ثانیه نگه دارید. سپس دوباره به حالت اول بازگردید و این حرکت  را ۱۰ الی ۲۰ بار تکرار کنید. این حرکت موجب تقویت عضلات همسترینگ می‌شود که از زانو پشتیبانی می‌کنند.

                                 

درمان این عارضه بیشتر به دوره بیماری و درمان‌های قبل بستگی دارد. بیمار برای بهبود کامل به استراحت و عدم انجام فعالیت‌هایی که موجب تشدید بیماری می‌شوند نیاز خواهد داشت. این کار موجب بهبود تاندون‌ها می‌شود. طبق تحقیقات به عمل آمده بیماری تنیس البو در بیشتر بیماران ظرف حداکثر 1 سال کاملا بهبود می‌یابد.

درمان بدون جراحی

 

    استراحت کردن: اولین گام برای بهبودی این است که به بازویتان استراحت دهید. به این معنا که باید شرکت در ورزش های مختلف و یا انجام فعالیت های سنگین را برای چندین هفته متوقف کنید.

 

    مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی : داروهایی مثل آسپیرین یا ایبوپروفن به کاهش درد و ورم کمک می کنند.

 

    بررسی تجهیزات ورزشی: چنانچه در ورزش های راکتی شرکت می کنید، پزشک به شما توصیه می کند تا از مناسب بودن تجهیزات ورزشی اطمینان حاصل کنید. راکت های سخت تر اغلب می تواند به کاهش فشار وارد بر بازو کمک کند، در نتیجه از ماهیچه ی ساعد کار زیادی کشیده نمی شود. چنانچه راکت شما بیش از حد بزرگ باشد، آن را با یک راکت کوچکتر تعویض کنید تا از بازگشت علایم بیماری جلوگیری کنید.

    فیزیوتراپی: انجام ورزش های خاص به تقویت عضلات ساعد کمک می کند. فیزیوتراپ شما همچنین ممکن است روش هایی مثل اولتراسوند، ماساژ یخ یا تکنیک های تحریک کننده ی عضله به کار گیرد تا بهبود عضله را سرعت بخشد.

    بریس یا آتل مخصوص: با استفاده از بریس در قسمت پشت ساعد، می توان به کاهش علائم بیماری تنیس البو کمک کرد. این کار باعث کاهش علایم بیماری توسط استراحت دادن عضلات و تاندون ها می شود.

    تزریق استروئیدها: استروئیدهایی مثل کورتیزون، داروهای ضد التهاب بسیار موثری هستند. پزشک شما ممکن است به درون ماهیچه ی آسیب دیده استروئید تزریق کند تا علایم درد و ورم را کاهش دهد.

    شوک ویو تراپی: طی شوک ویو درمانی، امواج صوتی به بازو منتقل می شود. این امواج صوتی موجب تسریع در پروسه ی بهبودی طبیعی بدن می شود. شوک ویو درمانی توسط پزشکان زیادی مورد آزمایش قرار گرفته است، اما منابع اندکی تاثیر آن را نشان داده اند.

                                 

 

 

انحنای ستون فقرات ناحیه کمر اختلالی است که باعث می شود که ستون مهره های مفصل کمر به سمت راست و چپ خمیده شود. انحنای ستون فقرات در اکثر موارد در افراد بین سنین 9 تا14 سالگی در دوران بلوغ و رشد ایجاد می شود. ستون فقرات یکی از حیاتی‌ترین قسمت‌های بدن ماست که از بدن پشتیبانی می‌کند و امکان حرکت کردن بدن در جهات مختلف را ممکن می‌سازد. آناتومی مهره های کمر به نحو شگفت‌انگیزی خلق شده و ساختار آن به گونه‌ای است که عملکرد‌های بسیار زیادی دارد.

 

انحنا یا انحراف ستون فقرات اغلب خفیف است و نیازی به درمان خاصی ندارد اما در موارد شدید درمان هایی مانند کاربرد بریس یا جراحی برای درمان این عارضه به کاربرده می شود. خمیدگی دیگری وجود دارد که باعث انحنای ستون فقرات به سمت جلو میشود و به آن کیفوز گفته می شود و به هیچ گونه درمانی نیاز ندارد.

 

تشخیص

 

در صورتی که شخص بزرگسالی دچار اسکولیوز شود، لازم است قبل از اقدام به درمان، وضعیت انحراف ستون فقرات او به دقت ارزیابی شود و علل احتمالی بروز اسکولیوز نیز تشخیص داده شوند. اولین قدم برای ارزیابی وضعیت بیمار، علت ابتلای او به اسکولیوز و بررسی سایر مشکلات احتمالی، گرفتن شرح حال از بیمار و بررسی سوابق پزشکی او است. متخصص طب فیزیکی ممکن است در مورد موارد زیر از شما سوال کند:

 

·         سوابق خانوادگی در ابتلا به این عارضه

·         زمان بروز یا شدت گرفتن ستون فقرات

·         نحوه‌ی پیشروی انحراف و شدیدتر شدن آن

·         داشتن درد

·         اختلال در دفع مدفوع و ادرار

·         عملکرد و کارایی عضلات

·         سابقه‌ی انجام جراحی در گذشته

 

معمولا بعد از ارزیابی‌های اولیه، انجام رادیوگرافی با اشعه‌ی ایکس تجویز می‌شود تا متخصص طب فیزیکی بتواند ساختار و شکل ستون فقرات را ببیند و میزان انحراف آن را اندازه گیری کند. بسته به نتایج به دست آمده از معاینات اولیه و رادیوگرافی، ممکن است انجام تستهای بیشتری مانند اسکن MRI و CT SCAN و تست نوار عصب و عضله تجویز شوند تا ارزیابی‌های بیشتری بر روی ستون فقرات انجام شود.

                                 ان

در این بخش سعی کرده‌ایم تا نمونه مفیدی از برنامه ورزش درمانی متداول اسکولیوز را گردآوری کنیم که سودمندی آن برای بهبود سلامت ستون فقرات به اثبات رسیده است. به خاطر داشته باشید که برای دریافت برنامه ورزشی جامع‌تر و موثرتر باید با پزشک مجرب و آموزش‌دیده در این زمینه مشورت کنید.

 

گرم کردن چرخشی ستون فقرات

 

صاف بنشینید و بازوها را از آرنج خم کنید و تا سطح شانه بالا بیاورید. چانه را بالا نگه دارید تا قوس پشت گردن حفظ شود. سپس نقطه‌ای را پشت سر تعیین کنید و به آهستگی بالاتنه و گردن را به آن سمت بچرخانید. چرخش در ابتدا باید آهسته باشد تا عضله‌ها تحت کشش قرار بگیرد. به تدریج سرعت را افزایش دهید.

سرد کردن ستون فقرات

 

دراز بکشید و استوانه نگهدارنده ستون فقرات را زیر گردن و قوس کمر قرار دهید، برای تهیه استوانه می‌توانید حوله حمام را از وسط تا کنید، لبه‌های آن را به سمت داخل تا کنید، حوله را لوله کنید و با کش آن را ببندید تا استوانه محکمی به دست بیاید. نگهدارنده استوانه‌ای باید تاحد امکان سفت باشد، بااین حال بسیاری از بیمارانی که گودی کمرشان کم شده است، در ابتدا به سختی این استوانه‌ها را تحمل می‌کنند. در صورت ناراحتی بیمار می‌توان از نگهدارنده نرم‌تر یا با ضخامت کمتر استفاده کرد تا بیمار به تدریج به آنها عادت کند و سپس ضخامت و سفتی را افزایش داد. با بالا بردن زانو حین تمرین می‌توان فشار روی کمر را قدری کاهش داد. 20 دقیقه در این حالت بمانید و سپس استراحت کنید. سرد شدن دیسک حداقل 20 دقیقه زمان می‌برد و ماده ژلاتینی دیسک پس از این مدت به حالت عادی برمی‌گردد.

 

خم کردن مهره‌های گردنی

 

این تمرین عضله‌های فلکسور (خم‌کننده) جلوی گردن را تقویت می‌کند. تعادل مناسب بین قدرت عضله‌های جلوی گردن (فلکسورهای گردنی) و عضله‌های پشت گردن (اکستنسورها یا منبسط کننده‌های گردنی) مانع از بین رفتن قوس مناسب گردن و افزایش قوس و ابتلا به لوردوز می‌شود و حرکت رو به جلوی سر را تسهیل می‌کند.

 

برای انجام این حرکت به پشت دراز بکشید و استوانه فومی یا حوله لوله شده‌ای را زیر گردن بگذارید. نوک انگشتان را روی پیشانی بگذارید و سعی کنید چانه را در مقابل مقاومت انگشتان جمع کنید. سعی کنید سر را حرکت ندهید و بلند نکنید. تمرین‌های ایزومتریک که بدون حرکت و در مقابل مقاومت انجام می‌شود، بیشتر از تمرین‌های ایزوتونیک حرکتی به تقویت عضله‌های مرکزی وضعیتی کمک می‌کند.

کشش مهره‌های گردن

 

این حرکت عضله‌های پشت گردن را تقویت می‌کند. سر و گردن را صاف و رو به جلو نگه دارید و دست‌ها را پشت سر گره کنید. آرنج‌ها باید نزدیک به هم باشد. سپس سعی کنید سر را در مقابل مقاومت دست‌ها عقب ببرید. 5 ثانیه در این حالت بمانید و سپس به حالت اولیه برگردید. سر را رو به جلو و پایین نکشید.

 

کشش مهره‌های کمری

 

این تمرین عضله‌های منبسط‌کننده کمر را به فعالیت وامی‌دارد. دست‌ها را روی زانوها بگذارید و آن‌قدر رو به بالا نگاه کنید تا کمر قوس پیدا کند. سپس زانوها را با انگشتان بالا بکشید یا با کف دست فشار دهید تا قوس کمر بیشتر شود. چانه را حین انجام حرکت بالا نگه دارید. 5 ثانیه در این حالت بمانید.

 

منبسط کردن قفسه سینه

 

هدف از انجام این حرکت بازیابی قوز مهره‌های صدری، کشش عضله‌های لوزی شکل و افزایش ظرفیت ریه‌ها است. ابتدا دست‌ها را بالای سر بگذارید و نفس عمیق بکشید. سپس دست‌ها را حین پایین آوردن به هم فشار دهید و عمل بازدم را انجام دهید. دستها را به دیافراگم، زیر دنده‌ها فشار دهید تا هوا کاملاً خارج شود. سپس همزمان با فشار آوردن به دیافراگم یک نفس عمیق بکشید. پس از پر شدن ریه‌ها ناگهان دست‌ها را بکشید؛ در این مرحله باید منبسط شدن قفسه سینه را هنگام هجوم هوا به داخل ریه‌ها حس کنید. حین انجام حرکت چانه را بالا نگه دارید.

 

این حرکت را می‌توانید با خم شدن به طرف قوس اصلی انجام دهید تا ریه‌ها و عضله‌های تنفسی یک سمت بیشتر از سمت دیگر درگیر شود؛ برای مثال اگر قوس بزرگتر رو به راست است، به سمت راست خم شوید. اگر قوس بزرگ در مهره‌های صدری (بالایی) است، بهتر است حرکت را در حالت ایستاده انجام دهید، چنانچه قوس در مهره‌های کمری (پایین) است، حرکت را در حالت نشسته انجام دهید.

خم شدن به پهلو

 

این حرکت کششی را می‌توان در حالت ایستاده یا نشسته انجام داد. یک دست را روی کمر در جایی بگذارید که قوس اسکولیوز به آن سمت است و دست را به آرامی فشار دهید. از این دست به صورت تکیه‌گاه استفاده کنید و فشار را حین خم شدن بیشتر کنید. در صورت دوگانه بودن قوس اصلی می‌توانید این تمرین را رو به هر دو طرف تکرار کنید. حرکت را 50 تا 100 بار انجام دهید.

 

حرکت نیایشگر

 

این حرکت عضله‌های لوزی شکل بین کتف را تحت کشش قرار می‌دهد. برای انجام این حرکت کف دو دست و آرنج‌ها را مقابل بدن روی هم و در کنار یکدیگر قرار دهید، سپس بازوها را آهسته بلند کنید، در این بین باید انگشتان را رو به و بازوها را مقابل بدن نگه دارید. یک دقیقه در این حالت بمانید.

 

کشش عضله پسواس

 

عضله پسواس از سمت داخلی بالای استخوان ران تا جلو و دو طرف مهره‌های کمری کشیده شده است. این عضله اثر قدرتمندی بر چرخش اصلاحی مهره‌های کمری دارد. این کشش تنها در صورت ابتلا به اسکولیوز مهره‌های کمر انجام می‌شود. اگر قوس کمر به سمت چپ باشد، این حرکت باید رو به راست انجام شود. برای کشش پسواس راست روی زانوی راست قرار بگیرید و پای چپ را مقابل بدن بگذارید. بازوی راست را بلند کنید و بدن را به تدریج رو به جلو خم کنید. اگر انجام این حرکت دشوار بود، می‌توانید زانوی چپ را روی صندلی بگذارید و تمرین را در حالت ایستاده انجام دهید. یک دقیقه در این حالت بمانید.

                                 

قوز کمر و پشت (کیفوز) عبارت است از انحنای بیش از اندازه و غیرطبیعی قوس ستون فقرات در مناطق سینه‌ای و خاجی. (خمیدگی رو به داخل مناطق گردنی و کمری ستون فقرات لوردوزیس نامیده می‌شوند). قوز پشت و کمر می‌تواند ناشی از برخی بیماری‌های تخریبی مانند التهاب مفاصل؛ مشکلات رشدی، و بیش از همه بیماری شوئرمان؛ پوکی استخوان به همراه شکستگی‌های فشاری مهره‌ها؛ و مولتیپل تروما یا میلوما  باشد. یک ستون مهره سینه‌ای طبیعی از مهره اول تا دوازدهم کشیده شده و می‌بایست دارای یک قوز جزئی با زاویه۲۰ تا ۴۵ درجه باشد. وقتی خمیدگی قسمت بالایی ستون فقرات از ۴۵ درجه بیشتر شود به آن قوز کمر یا «هایپرکیفوز» گفته می‌شود. قوز کمر شوئرمان که شناخته شده‌ترین نوع هایپرکیفوز است، ناشی از جوش خوردن مهره‌ها در طول دوران بلوغ می‌باشد. در حال حاضر دلیل بروز قوز کمر شوئرمان مشخص نیست، اما این عارضه، ظاهراً ناشی از چند عامل بوده و بیشتر در مردان دیده می‌شود تا زنان.

 

قوز پشت که یک بدشکلی است باعث خمیدگی غیرطبیعی ستون فقرات و افتادگی شانه می‌شود، که به واسطه آن، در بخش‌هایی از ستون مهره‌ها خمیدگی متناسب و طبیعی از دست می‌رود. این وضعیت باعث خمیده شدن پشت می‌شود.

 

اکثر موارد قوز کمر خفیف بوده و تنها به کنترل منظم و مداوم نیاز دارند، اما موارد شدید آن می‌توانند ناتوان کننده باشند. شدید بودن قوز کمر می‌تواند باعث درد و ناراحتی بسیار زیاد، مشکلات تنفسی و گوارشی، ناهنجاری‌های قلبی عروقی، اختلالات عصبی و، در موارد شدیدتر، کوتاه شدن چشمگیر طول عمر شخص شود. این نوع خمیدگی‌های قسمت بالایی کمر عموماً به خوبی به درمان‌های محافظه‌کارانه جواب نمی‌دهند که به همین علت تقریباً در تمام موارد به جراحی فیوژن ستون فقرات نیاز می‌شود، که می‌تواند درجه انحنای طبیعی بدن را به طور موفقیت‌آمیزی بازیابی کند. بهترین روش برای اندازه‌گیری قوز کمر، روش زاویه کاب است.

 

اسپوندیلیت آنکیلوزان نوعی آرتروز بوده که در ابتدا بر ستون فقرات اثر می‌گذارد و می‌تواند مفاصل دیگر را نیز در بر گیرد. این بیماری باعث تورم مفاصل ستون فقرات (مهره‌ها) و روماتیسم ستون فقرات می‌شود و می‌تواند درد شدید و مزمنی ایجاد کند. در این حالت باید برای درمان رماتیسم ستون فقرات سریعا اقدام گردد. در موارد حادتر (البته نه در همه موارد) این تورم باعث شکل‌گیری استخوان جدیدی در ستون فقرات می‌شود و موجب می‌شود که ستون فقرات ثابت و بدون حرکت شده و در برخی موارد رو به جلو خمیده شود. این خمیدگی رو به جلو کیفوز یا قوز نامیده می‌شود.

                                 

قوز کمر و پشت (کیفوز) عبارت است از انحنای غیرطبیعی قسمت بالایی ستون فقرات که باعث می‌شود کمر قوس‌ دار تر از حد معمول به نظر بیاید و همچنین دچار درد و سفتی شود. هرکسی ممکن است به قوز کمر یا گوژپشتی دچار شود این عارضه  اغلب ناشی از وضعیت بد قرارگیری بدن یا وجود مشکلی در ساختمان ستون فقرات است. علائم قوز پشت در بزرگسالان  متفاوت و در شدت‌های گوناگون در بازه‌ای از تغییرهای جزیی در شکل پشت بدن تا بدشکلی شدید، مشکلات عصبی و درد مزمن بروز می‌یابد.

 

علائم و نشانه ها

 

    حالت اندامی نامناسب و گوژپشت شدن بیمار

        درد کمر و پشت بدن

        خستگی عضلانی

        سفتی و خشکی

 

قوز به مرور زمان منجر به بروز علائم زیر می‌شود:

 

فشردگی نخاع همراه با علائم عصبی زیر:

 

    ضعف

    بی‌حسی

    از دست دادن کنترل روده و مثانه

 

    کاهش یافتن فضای قفسه سینه مشکلات ریوی و قلبی را به دنبال دارد که به نوبه خود به بروز علائم زیر می‌انجامد:

 

    درد قفسه سینه

    تنگی نفس

    در نهایت از کار افتادن قلب و یا ریه

 

عوارض

 

قوز کمر عوارض زیر را به همراه دارد:

 

    مشکلاتی در شکل بدن

    درد بدن

    کاهش اشتها: در موارد حاد، انحنای ایجاد شده باعث فشردگی در ناحیه شکم شده و در نتیجه اشتها را کاهش می دهد.

                                 

کیفوز، انحنای ستون فقرات است که باعث می شود بالای کمر به نظر گرد تر از حد طبیعی برسد. هر کسی ممکن است به انحنای ستون فقرات مبتلا شود. اما اگر انحنای ایجاد شده در ستون فقرات بیش از ۴۵ درجه باشد، یعنی کیفوز ایجاد شده است.

 

پیشگیری

 

همیشه نمی‌توان از قوز کمر پیشگیری کرد. البته، راه‌هایی برای درمان قوز پشت و جلوگیری از گسترش آن وجود دارد، که عبارتند از:

 

•پیروی از بعضی از عادات مثل حفظ یک وضعیت بدنی مناسب، رژیم غذایی مناسب و ورزش قوز پشت

 

•چکاپ دوره‌ای وزن بدن و مصرف کلسیم به اندازه کافی می‌تواند خطر ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی‌های ستون فقرات که می‌توانند باعث بروز قوز کمر شوند را کاهش ‌دهد.

 

قوز کمری که از زمان تولد وجود دارد قابل پیشگیری نیست، اما امکان تشخیص و درمان زود هنگام آن جهت جلوگیری از عوارض بعدی وجود دارد.

 

یک تمرین ورزشی ساده

 

یک ورزش قوز کمر ساده به این صورت است: پشتتان را صاف نگه‌دارید و به حالت دست به کمر بایستید، به طرف عقب خم شوید، و تا جایی که بدون ناراحتی قادر به حفظ تعادلتان هستید به کمرتان قوس بدهید. سه تا پنج ثانیه در همین حال بمانید و سپس حرکت را تکرار کنید.

 

حفظ یک وضعیت بدنی مناسب

 

حواستان باشد که در تمامی فعالیت‌های روزانه و یا  ورزش برای قوز کمر که انجام می‌دهید کمرتان را صاف نگه‌دارید.

 

با ورزش برای قوز پشت ، عضلات شکمی و پشتتان را تقویت کنید.

 

از یک صندلی با یک پشتی مناسب استفاده کنید.

                                 

درمان قوز پشت به شدت و علت آن بستگی دارد. در مورد بیماری شوئرمن در کودکان، ممکن است درمان فیزیکی، بریس یا جراحی ترمیمی انجام شود. در صورت وجود عفونت، به بیماران آنتی بیوتیک داده می شود. در صورت وجود تومور، انجام جراحی برای برداشتن آن بسیار محتمل است. در صورت وجود پوکی استخوان، درمان تخریب استخوانی برای جلوگیری از بدتر شدن کیفوز، مفید است. با این وجود موارد زیر برای کاهش علائم قوز کمر مؤثر می باشند:

 

دارو: برای درد و بهبود پوکی استخوان

 

درمان فیزیکی: فیزیوتراپ شما می تواند در خصوص انواع گزینه های درمانی نظیر ورزش رفع قوز کمر مخصوص، آموزش هماهنگی ساختمان و حالت بدن، کشش، تمرینات قدرتی، تمرینات تنفسی، مدیریت درد با استفاده از تسکین دهنده هایی نظیر گرما، یخ و تحریک الکتریکی نظیر تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS)، درمان دستی بافت نرم یا عضلات و تاندون (با استفاده تکنیک های دستی)، بریس های مخصوص، نوار درمانی و آموزش هایی در خصوص بهبود فعالیت های زندگی روزانه و تسهیل کارکرد فیزیکی و تمرینات مربوط به برقراری توازن و پیاده روی در رفع قوز کمر به شما کمک کند.

 

کاهش وزن : رژیم مناسب با کلسیم و ویتامین D و آزمایشاتی برای تراکم استخوانی کم ، بخصوص در صورتیکه در خانواده سابقه پوکی استخوان و شکستگی وجود داشته، میتواند به افراد مسن تر در پیشگیری از ضعف استخوانی و شکستگی های ناشی از فشار استخوانی و قوز کمر، کمک کند.

 

بریس ها: این ابزار به عنوان راهنمایی برای هماهنگی صحیح عضلات شانه، گردن و قسمت تحتاتی و فوقانی کمر عمل می کند. بریس ﭘﻮﺳﭽﺮ در کشیدن و نگهداشتن شانه ها به سمت پشت و تحریک بدن برای صاف و راست ماندن کمک می کند. قوزبند طبی برای افراد تمامی سنین که دارای مشکلاتی در خصوص حالت نامناسب کمر و هماهنگی نادرست دارند، مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین می توان با پوشاندن بریس پوسچر(در زمان رشد استخوانی) به کودکانی که به بیماری شوئرمن مبتلا هستند از پیشرفت قوز کمر جلوگیری کرد.

 

 کایروپراکتیک(درمان دستی) : درمان کایروپراکتیک همانند ورزش برای قوز پشت روشی غیرجراحی برای درمان قوز کمر است. این روش می تواند به درمان درد، سفتی بافت، و دیگر علائم قوز کمر کمک کند. درمان کایروپراکتیک برای قوز کمر میتواند به موارد زیر کمک کند: رفع التهاب، کاهش اسپاسم عضلانی، کمک به حفظ سلامت ستون فقرات، بهبود حرکتی درستون فقرات از طریق افزایش قدرت عضلات، کاهش درد مزمن، کند کردن فرایند دژنراسیون درناحیه میانی کمر، درمان دیسک های بین مهره ای.

 

جراحی : جراحی ستون فقرات برای رفع قوز پشت برای بیمارانی پیشنهاد می شود که انحنای کمر آنها به پیشرفت خود ادامه می دهد یا باعث علائمی می شود که با درمان غیر جراحی قابل برطرف شدن نیستند. جراحی اصلاحی برای کیفوز معمولاَ زمانی توصیه می شود که انحنای کمر بیش از ۸۰ -۹۰ درجه است (زمانیکه با اشعه ایکس اندازه گیری می شود). قوز کمر میتواند به قسمت میانی یا تحتانی کمر سرایت کرده و در این صورت زمانیکه انحنای کمر بیش از ۶۰ – ۷۰ درجه باشد، جراحی توصیه می شود. جراحی همچنین برای بیمارانی توصیه می شود که درد کمر فلج کننده ای دارند یا زمانیکه کیفوز به فشردگی ستون فقرات و اعصاب منجر می شود. هدف از جراحی این است که درد بیمار را کاهش داده و ستون فقرات را در وضعیت طبیعی تری قرار دهد. مرسوم ترین روش که همجوشی نخاعی نامیده می شود، دو یا چند مهره آسیب دیده رابه طور دائم به هم متصل می کند.