Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

نکته مهم دیگر در انجام نرمش ها اینست که باید آنها را بتدریج و کم کم شروع کرد. تقویت عضلات و افزایش انعطاف لیگامان ها و عضلات نیاز به زمان دارند. اگر نرمش ها با سرعت شروع شوند یا با تعداد زیاد شروع شوند ممکن است موجب افزایش درد شوند.

 

نرمش های گردن دو دسته اند. نرمش های کششی که همانطور که گفته شده موجب افزایش قابلیت انعطاف عضلات و رباط های گردن میشوند و نرمش های تقویتی که موجب تقویت عضلات گردن میگردند. شروع تمرینات با انجام نرمش های کشش است و بعد از مدتی باید نرمش های تقویتی هم به نرمش های کششی اضافه شوند.

 

نرمش ها در سه قسمت اساسی، پیشرفته و تکمیلی توضیح داده میشوند. همیشه ابتدا با نرمش های اساسی شروع کرده و بعد از چند هفته که توانستید آنها را به تعداد کافی و به راحتی انجام دهید نرمش های پیشرفته را انجام دهید و پس از کسب مهارت در انجام نرمش های پیشرفته نرمش های تکمیلی را انجام دهید.

 

 

                                 

تمرینات و حرکات کششی و تقویتی جزء مهمی از درمان بیماری ها و مشکلات مچ دست است. در بسیاری از ضایعات اندام فوقانی، مچ دست دچار محدودیت حرکتی شده و نیاز به بازپروری دارد.

 

بطور مثال بعد از شکستگی ساعد اگر درمان بصورت گچ گیری باشد یا به توسط عمل جراحی انجام شده باشد بعد از جوش خوردن شکستگی، مچ دست دچار محدودیت حرکت میشود.

نرمش های مچ دست جزء مهمی از درمان است

 

برای پیشگیری از ایجاد این محدودیت حرکتی و یا وقتی این محدودیت بوجود آمد برای درمان آن نیاز به انجام حرکات کششی و تقویتی مچ وجود دارد. در پیچ خوردن مچ دست یا شکستگی های مچ دست و بطور کلی در هر آسیبی که به اندام فوقانی از ساعد به پایین وارد میشود خطر محدودیت حرکتی مچ دست وجود داشته و بدون انجام نرمش های کششی و تقویتی مچ دست درمان ناقص است.

 

در زیر نرمش های مچ دست به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. این نرمش ها دو دسته اند. دسته اول نرمش های کششی و دسته دوم نرمش های تقویتی است. معمولا ابتدا نرمش های کششی را انجام داده و وقتی دامنه حرکتی مچ دست بهتر شد نرمش های تقویتی را هم به آنها اضافه میکنیم.

 

 

نرمش های کششی مچ دست

 

نرمش های کششی مچ دست متعددند. مهمترین آنها عبارتند از:

 

خم و راست کردن مچ دست

مچ دست‌های خود را تا آنجا که می‌توانید به پایین و سپس به بالا ببرید و این کار را در سه ست ده تایی انجام دهید. منظور از ” تا آنجائیکه می‌توانیم” اینست که تا آنجا که قدرت داریم و تا آنجا که درد بگیرد.

انحراف مچ دست

 

مچ دست‌های خود را تا آنجا که می‌توانید به چپ و راست ببرید درست مثل حرکاتی که در حین دست دادن در مچ دست انجام می‌شود. و این کار را در سه ست ده تایی انجام دهید. منظور از ” تا آنجائیکه می‌توانیم” اینست که تا آنجا که قدرت داریم و تا آنجا که درد بگیرد

.

کشش مچ دست

 

با دست سالم پشت دست مشکل دار را گرفته و با فشار آن‌را به پایین خم می‌کنیم و این حالت را ۳۰-۱۵ ثانیه نگه می‌داریم. دقت کنیم که تا جایی فشار را ادامه می‌دهیم که درد مختصری در مچ دست احساس شود و در ۳۰-۱۵ ثانیه‌ای که فشار را ادامه می‌دهیم باید این احساس درد مختصر وجود داشته باشد.

 

سپس با دست سالم کف دست مشکل دار را به سمت عقب فشار می‌دهیم تا جائیکه درد مختصری در مچ دست احساس شود و این فشار را ۳۰-۱۵ ثانیه حفظ می‌کنیم. این حرکات را ۵-۳ مرتبه در هر جهت تکرار می‌کنیم. در حین انجام این حرکات آرنج باید در حالت مستقیم بوده و خم نشود.

این نرمش را میتوان به صورت دیگری هم انجام داد. ابتدا روبروی یک میز می ایستیم و کف دست های خود را روی میز قرار میدهیم. سپس در حالیکه آرنج های ما کاملا در حالت صاف و کشیده است سعی میکنیم تنه خود را به سمت جلو متمایل کرده و به این طریق به مچ دست فشار آوریم بطوریکه مچ با فشار باز شود.

 

بر عکس آن هم به این صورت است که روبروی یک میز می ایستیم و پشت دست های خود را روی میز قرار میدهیم. سپس در حالیکه آرنج های ما کاملا در حالت صاف و کشیده است سعی میکنیم تنه خود را به سمت عقب متمایل کرده و به این طریق به مچ دست فشار آوریم بطوریکه مچ با فشار خم شود

.

چرخش ساعد

 

ابتدا آرنج را ۹۰ درجه خم می‌کنیم و آن‌را در کنار تنه خود قرار می‌دهیم و تا آخر نرمش در همین حالت نگه می‌داریم. سپس ساعد را به سمت خارج می‌چرخانیم بطوریکه کف دست به سمت سقف اطاق باشد و پشت دست به سمت کف اطاق مثل اینکه می‌خواهیم چیزی را در کف دست خود قرار دهیم.

 

این حالت را برای ۱۰-۵ ثانیه حفظ می‌کنیم. سپس در حالیکه آرنج همچنان ۹۰ درجه خم است ساعد را به داخل می‌چرخانیم بطوریکه کف دست ما به طرف کف زمین قرار گیرد و پشت دست ما به طرف سقف باشد. این حالت را هم ۱۰-۵ ثانیه حفظ می‌کنیم.

هر حرکت را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم. اگر نمی‌توانیم چرخش دست در دو جهت را به طور کامل انجام دهیم اشکالی ندارد. تا آنجا که قدرت داریم و می‌توانیم این چرخش را انجام می‌دهیم.

 

باید تا جایی ساعد را در هر دو جهت بچرخانیم در انتهای حرکت درد مختصری در آرنج یا مچ دست احساس شود و در تمام ۱۰-۵ ثانیه‌ای که دست را در این حالت نگه داشته‌ایم باید این در احساس شود.

 

نرمش های تقویتی مچ دست را چگونه انجام دهیم

 

نرمش های تقویت کننده عضلات مچ دست متعددند ولی مهمترین آنها عبارتند از

 

خم کردن مچ دست

 

یک وزنه را با دست گرفته و سپس در حالیکه کف دست ما به سمت سقف است مچ دست را به بالا خم می‌کنیم بطوریکه وزنه به سقف نزدیک‌تر شود و سپس به آرامی مچ را به حالت اول بر می‌گردانیم. این حرکت را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم. به تدریج مقدار وزنه را افزایش می‌دهیم

.

باز کردن مچ دست

 

یک وزنه را با دست گرفته و سپس در حالیکه کف دست ما به سمت کف زمین است مچ دست را به بالا خم می‌کنیم بطوریکه وزنه به سقف نزدیک‌تر شود و سپس به آرامی مچ را به حالت اول بر می‌گردانیم. این حرکت را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم. به تدریج مقدار وزنه را افزایش می‌دهیم.

 

 

خم و باز کردن مچ دست

 

روش دیگر انجام دادن همین نرمش اینست که سر پا می ایستیم و یک میله سنگین، مثل لوله آب را با هر دو دست میگیریم و سپس مچ هر دو دست را به تناوب و به آرامی تا جاییکه میتوانیم به سمت بالا و پایین خم و راست میکنیم. میتوان یک بار طوری میله را گرفت که کف دست ها به سمت سقف باشد و بار دیگر طوری میله را در دست ها گرفت که کف دست ها به سمت زمین قرار گیرد

.

روش دیگر اینست که یک  حوله نمناک را تا می‌زنیم و دو سر آن‌را با دو دست می‌گیریم سپس تا جایی که می‌توانیم آن‌را در یک جهت می‌چرخانیم تا آب آن‌را بگیریم و به اصطلاح بچلانیم. حداکثر فشار چلاندن را به مدت ۱۰-۵ ثانیه حفظ کرده و سپس در جهت عکس حوله را می‌چلانیم. این حرکت را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم

.

انحراف مچ دست

 

ابتدا آرنج را ۹۰ درجه خم می‌کنیم و آن‌را در کنار تنه خود قرار می‌دهیم و تا آخر نرمش در همین حالت نگه می‌داریم. سپس یک وزنه را با دست گرفته و ساعد را در حدی می‌چرخانیم که شست دست ما به طرف سقف باشد. سپس مچ دست را تا آنجا که می‌توانیم به طرف بالا یعنی به طرف سقف انحراف می‌دهیم. به آرامی مچ دست را به پایین آورده بطوریکه تا جایی که امکان دارد مچ دست ما به سمت انگشت کوچک دستمان خم شود.این حرکات را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم

.

چرخش ساعد

 

ابتدا آرنج را ۹۰ درجه خم می‌کنیم و آن‌را در کنار تنه خود قرار می‌دهیم و تا آخر نرمش در همین حالت نگه می‌داریم. سپس یک وزنه را با دست گرفته و ساعد را تا آنجا که می‌توانیم به سمت خارج می‌چرخانیم بطوریکه کف دست ما به طرف سقف باشد و سپس ساعد را تا آنجا که می‌توانیم به طرف داخل می‌چرخانیم بطوریکه کف دست ما به طرف کف اطاق باشد. این حرکات را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم

                                 

.

نرمش های کششی

 

نرمش های کشش آرنج شامل حرکات زیر هستند

 

 

چرخش ساعد

 

ابتدا آرنج را ۹۰ درجه خم می‌کنیم و آنرا در کنار تنه خود قرار می‌دهیم و تا آخر نرمش در همین حالت نگه می‌داریم. سپس ساعد را به سمت خارج می‌چرخانیم بطوریکه کف درست به سمت سقف اطاق باشد و پشت دست به سمت کف اطاق مثل اینکه می‌خواهیم چیزی را در کف دست خود قرار دهیم.

 

این حالت را برای ۱۰-۵ ثانیه حفظ می‌کنیم. سپس در حالیکه آرنج همچنان ۹۰ درجه خم است ساعد را به داخل می‌چرخانیم بطوریکه کف دست ما به طرف کف زمین قرار گیرد و پشت دست ما به طرف سقف باشد.

این حالت را هم ۱۰-۵ ثانیه حفظ می‌کنیم. هر حرکت را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم. اگر نمی‌توانیم چرخش دست در دو جهت را به طور کامل انجام دهیم اشکالی ندارد. تا آنجا که قدرت داریم و می‌توانیم این چرخش را انجام می‌دهیم.

 

باید تا جایی ساعد را در هر دو جهت بچرخانیم در انتهای حرکت درد مختصری در آرنج یا مچ دست احساس شود و در تمام ۱۰-۵ ثانیه‌ای که دست را در این حالت نگه داشته‌ایم باید این در احساس شود.

 

 

خم و راست کردن آرنج

 

سر پا ایستاده و آرنج را تا جاییکه می‌توانیم خم می‌کنیم بطوریکه دست ما تا حد ممکن به شانه نزدیک شود و سپس دوباره و به آرامی دست را به پایین میآوریم تا آرنج کاملا به حالت صاف و کشیده درآید. حرکات را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم.

خم و راست کردن آرنج با شار

 

سر پا ایستاده و یا در حالت نشسته، ابتدا با دست ساله مچ دست طرف مشکل دار را می‌گیریم. سپس با فشار دست سالم آرنج طرف مشکل دار را تا جاییکه می‌توانیم خم می‌کنیم بطوریکه دست ما تا حد ممکن به شانه نزدیک شود. این حالت را ۱۰-۵ ثانیه حفظ کرده و سپس دوباره و به آرامی دست را به پایین میآوریم تا آرنج کاملا به حالت صاف و کشیده درآید.

 

وقتی که آرنج کاملا در حالت کشیده قرار گرفت با دست سالم خود مچ دست طرف مشکل دار را باز هم می‌کشیم به طوریکه با فشار کمک کند تا آرنج به حالت صاف و کشیده درآید.

 

این حالت کشش را هم ۱۰-۵ ثانیه حفظ می‌کنیم. حرکات را در جهت خم کردن و باز کردن هر بار ده مرتبه انجام می‌دهیم. دقت کنیم که هم خم کردن و هم راست کردن آرنج را باید تا جایی انجام دهیم که درد مختصری در آرنج احساس شود.

نرمش های تقویتی

 

اصول انجام نرمش های تقویتی عبارتند از

 

 

چرخش ساعد

 

ابتدا آرنج را ۹۰ درجه خم می‌کنیم و آن‌را در کنار تنه خود قرار می‌دهیم و تا آخر نرمش در همین حالت نگه می‌داریم. سپس یک وزنه را با دست گرفته و ساعد را تا آنجا که می‌توانیم به سمت خارج می‌چرخانیم بطوریکه کف دست ما به طرف سقف باشد و سپس ساعد را تا آنجا که می‌توانیم به طرف داخل می‌چرخانیم بطوریکه کف دست ما به طرف کف اطاق باشد. این حرکات را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم.

خم و راست کردن آرنج

 

سر پا ایستاده و یک وزنه را با دست می‌گیریم. سپس آرنج را تا جایی که می‌توانیم خم می‌کنیم تا وزنه تا حد ممکن به شانه نزدیک شود و سپس دوباره و به آرامی وزنه را به پایین می‌آوریم تا آرنج کاملاً به حالت صاف و کشیده درآید. حرکات را در سه ست ده تایی انجام می‌دهیم. وزن وزنه را به تدریج افزایش می‌دهیم.

راست کردن آرنج

 

روی یک صندلی که در دو طرف دسته دارد می‌نشینیم با هر دو دست دسته‌های دو طرف صندلی را گرفته و با فشار دادن دسته‌ها به پایین آرنج‌های خود را کاملاً صاف کرده و تنه خود را بالا می‌بریم. پنج ثانیه در همین حال باقی مانده و سپس به آرامی پایین می‌آییم. این حرکت را ده مرتبه تکرار می‌کنیم.

 

                                 

مهمترین اقدامات درمانی در آرنج گلف بازان عبارتند از

 

·         اجتناب از حرکاتی که شدت درد را افزایش میدهند

 

·         استفاده از داروهای ضد التهاب

 

·         استفاده از بریس های خاص آرنج و ساعد

 

·         تزریق داروهای کورتیکوستروئیدی در محل تاندون به توسط پزشک

 

·         شوک ویو تراپی Shock wave therapy

 

·         سرما درمانی و تحریک الکتریکی محل درد به توسط فیزیوتراپ

 

·         انجام حرکات نرمشی کششی و سپس تقویتی برای عضلات ساعد

 

در صورتیکه انجام درمان های ذکر شده به مدت کافی نتواند درد بیمار را کاهش دهد ممکن است پزشک معالج تصمیم به عمل جراحی بگیرد.

 

در حین عمل جراحی پزشک ارتوپد برش های ظریفی در محل اتصال تاندون عضلات خم کننده مچ دست به برجستگی اپی کندیل داخلی میدهد تا کشش بر روی تاندون کم شود. همچنین در صورت ایجاد بافت های ناجور در داخل تاندون آن بافت ها خارج میشوند.

 

                                 

در صورتیکه سن بیمار بالا بوده و کم شدن قدرت عضله دوسر و تغییر شکل آن برای بیمار مسئله ای نباشد میتواند آن را بدون جراحی درمان کرد.

 

درمان در این وضعیت شامل مدتی استراحت آرنج با آویزان کردن آن به گردن و استفاده از داروهای ضد التهاب است. در این روش درمانی قدرت خم کردن آرنج و چرخش خارچی ساعد به طرز محسوسی کاهش میابد.

 

در غالب موارد پارگی، بخصوص در افراد جوانتر درمان مناسب نیازمند انجام عمل جراحی است. این جراحی هر چه زودتر انجام شود با نتایج درمانی بهتری همراه خواهد بود.

 

در مواردی که جراحی زود انجام شود میتوان سر تاندون را که از توبروزیته استخوان رادیوس کنده شده مجددا به آن استخوان متصل کرد ولی وقتی بیش از ۴-۳ هفته از زمان پارگی گذشته باشد به علت انقباض عضله دوسر، تاندون آن به سمت بالا رفته و کوتاه میشود.

 

در این زمان دیگر نمیتوان با پایین کشیدن تاندون آن را به وضعیت اولیه خود در محاذات توبروزیته رادیوس رساند. درمان در این شرایط استفاده از پیوند یا گرافت تاندونی است.

 

برای جراحی این بیماران از آلوگرافت یعنی بافت پیوندی که از فرد متوفی گرفته شده استفاده میگردد. معمول ترین تاندون های پیوندی در این بیماران استفاده از آلوگرافت تاندون همسترینگ و یا آلوگرافت تاندون آشیل است. این تاندون های پیوندی بین سر کنده شده تاندون دوسربازو و توبروزیته استخوان رادیوس قرار گرفته و آنها را به یکدیگر متصل میکند.

 

                                 

·         ضربه : مثل ضربه شدید به پشت آرنج در ناحیه زائده اولکرانون

 

·         فشار ممتد و طولانی : وقتی فشار طولانی مدتی بطور دائم به پشت آرنج در طی چند ماه وارد شود مثل تکیه دادن مداوم آرنج به یک سطح سفت.

 

·         عفونت : عفونت معمولا به علت آسیب پوست روی آرنج و نفوذ میکروب ها به بورس ایجاد میشود. آسیب پوست بطور مثال میتواند بر اثر گزش حشرات یا خراشیده شدن پوست ایجاد شود

 

·         روماتیسم یا نقرس : روماتیسم یا نقرس یا بعضی بیماریهای دیگر هم میتوانند بورسیت ایجاد کنند.

 

 

 

                                 

درمان ساییدگی مفصل آرنج معمولا با استفاده از روش های غیر جراحی شروع میشود. درمان های جراحی تنها در مواردی مورد استفاده قرار میگیرند که مشکلات بیمار بعد ار درمان های غیر جراحی همچنان باقی مانده و بهبود نیابند.

 

مهمترین اقدامات غیر جراحی در مدیریت درد ناشی از آرتروز مفصل آرنج عبارتند از:

 

·         استراحت و کاهش حرکاتی از آرنج که موجب تشدید درد میشوند

 

·         تغییر در روش زندگی و روش استفاده از اندام فوقای در انجام فعالیت های روزانه

 

·         استفاده از گرمای موضعی

 

·         داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن

 

·         اسپلینت و ارتوز های مفصل آرنج برای کم کردن دامنه حرکتی مفصل

 

·         انجام نرمش های کششی و تقویتی آرنج

 

·         تزریق داروهای کورتیکواستروئیدی تزریقی به توسط پزشک در داخل مفصل

 

 

 

همانطور که گفته شدن در صورتیکه انجام اقدامات ذکر شده بعد از چند ماه نتواند درد بیمار را کاهش دهد پزشک ارتوپد ممکن است تصمیم به استفاده از روش های جراحی بگیرد. انواع متفاوتی از اعمال جراحی برای آرتروز مفصل آرنج بکار برده میشود.

 

انتخاب نوع جراحی بر حسب شدت خرابی مفصل، سطح فعالیت های بدنی بیمار و سن بیمار است. مهمترین این روش ها عبارتند از:

دبریدمان به روش آرتروسکوپی

 

دبریدمان Debridement به معنای تمیز کردن محل و برداشتن بافت های اضافه و مشکل زا است. در مراحل ابتدایی بیماری که هنوز پیشرفت زیادی ایجاد نشده است از این روش درمانی استفاده میشود.

 

با استفاده از آرتروسکوپ درون مفصل شسته شده و قطعات غضروفی آزاد در درون مفصل برداشته میشوند. ممکن است قسمتی از کپسول مفصلی برش داده شود تا محدودیت حرکتی کاهش یابد

آرتروپلاستی اینترپوزیشن Interposition arthroplasty

 

در این روش استخوان ها در سطح مفصلی تراشیده شده و در بین آنها بافتی مانند تاندون یا فاشیا قرار داده میشود (فاشیا بافتی مانند تاندون است ولی بیشتر به شکل پرده بوده و بین عضلات قرار میگیرد). تاندون یا فاشیا مانع ساییده شدن استخوانهای مفصل شده و موجب کاهش درد بیمار میشوند.

خشک کردن یا فیوژن مفصل

 

فیوژن Fusion مفصل آرنج که به آن آرترودز Arthrodesis هم میگویند به معنی متصل کردن استخوانهای مفصل است. در این روش جراحی باقیمانده غضروف خراب شده از سطوح مفصلی تراشیده شده و سپس استخوان های تشکیل دهنده مفصل با استفاده از پیچ و پلاک به یکدیگر متصل میشوند تا دیگر حرکتی نداشته باشند.

 

این روش جراحی درد بیمار را از بین میبرد ولی موجب از بین رفتن حرکات مفصل آرنج هم میشود. از این روش درمانی بیشتر در کسانی استفاده میشود که میخواهند اشیاء سنگین را با دست بلند کنند. افراد جوان و فعال از آرترودز مفصل آرنج بیش از آرتروپلاستی و تعویض مفصل آن سود میبرند.

تعویض مفصل آرنج

 

استفاده از مفصل مصنوعی در آرنج مانند استفاده از آن در مفاصل ران، زانو وشانه شایع نشده است. عوارض این عمل جراحی در مقایسه یا اعمال تعویض مفصل در ران و زانو بشتر است.

 

از این روش جراحی بیشتر در کسانی استفاده میشود که نیاز دارند مفصل آرنج حرکت داشته باشد ولی قدرت زیادی از این مفصل نمیخواهند.

 

بنابراین افراد مسن که اجسام سنگینی را با دست برنمیدارند ممکن است از این نوع جراحی سود ببرند. از تعویض مفصل آرنج در درمان تخریب مفصلی ناشی از روماتیسم مفصلی هم استفاده میشود

.

 

                                 

 

مهمترین علامت شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج درد بخصوص در سطح داخلی آرنج است. این درد با فشار به قسمت داخلی آرنج بیشتر میشود و حرکات ارنج در این بیماران بشدت دردناک است.

 

در رادیوگرافی ساده میتوان شکستگی را مشاهده کرد. اگر شکستگی همراه با دررفتگی باشد قطعه شکسته شده در درون مفصل دیده میشود.

 

                                 

مهمترین علامت این شکستگی درد شدید در محل آرنج است. درد با حرکت آرنج و با فشار دادن محل شکستگی بیشتر میشود. فشار دادن به آرنج ممکن است موجب بهم خوردن قطعات شکسته شده و ایجاد صدا ( کریپتاسیون) کند.

 

شکل آرنج تغییر کرده و بعد از چند ساعت متورم میشود. خونمردگی در پوست آرنج از دیگر علائم این شکستگی است. به علت احتمال بالای آسیب عروقی و عصبی پزشک معالج وضعیت خونرسانی و عصبی اندام را بدقت معاینه کرده و در پرونده بیمار ثبت میکند.

 اگر بچه ای بدنبال زمین خوردن درد آرنج پیدا کند و نتواند آرنج خود را صاف کند باید حتما او را به پزشک نشان داد. تشخیص قطعی این شکستگی ها معمولاً با کمک رادیوگرافی و عکسبرداری از ناحیه آرنج صورت میگیرد.

 

                                 

شکستگی سوپراکندیلر آرنج بچه ها در پایین ترین قسمت استخوان بازو و درست بالای مفصل آرنج است. این شکستگی شایع ترین شکستگی آرنج اطفال بوده و معمولاً در بچه های با سن کمتر از ۸ سال دیده میشود.

 

این شکستگی یکی از خطرناک ترین شکستگی های مفصل آرنج هم هست چون میتواند موجب آسیب عروقی شود. علت ایجاد این شکستگی زمین خوردن بچه با دست است.

 

اگر بچه با کف دست زمین بخورد، قطعه پایینی به خلف (پشت) میرود. این نوع شکستگی را Extension type میگویند. اگر بچه با آرنج زمین بخورد قطعه پایینی شکستگی به جلو جابجا میشود. این نوع شکستگی را Flexion type میگویند

 

                                 

.