Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

بعد از اینکه توانستیم به مدت چند هفته نرمش های ساده کمر را انجام دهیم میتوانیم بتدریج نرمش های متوسط را شروع کنیم.

 

 مهمترین نرمش های این دسته عبارتند از

زانو به سینه Knee to chest

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. با هر دو دست یک ران خود را در کمی بالاتر از زانو بگیرید و زانوی خود را به سمت سینه خود بکشید (و یا یک زانو را خم کرده و به طرف سینه خود نزدیک کرده و ساق خود را با هر دو دست بگیرید.). این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید. این کار را برای پای مقابل هم تکرار کنید.

نشستن نیمه Partial sit up

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. چانه خود را به سینه بچسبانید و بالا تنه خود را به جلو خم کنید بطوریکه شانه های شما از زمین بلند شوند. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید.

زانو به سینه دوبل Double knee to chest

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. با هر دو دست دو ران خود را در کمی بالاتر از زانو ها بگیرید و زانو های خود را به سمت سینه خود بکشید. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید

کشش همسترینگ Standing hamstring stretch

بایستید و پاشنه یک پای خود را روی یک چهارپایه به ارتفاع نیم متر قرار دهید. زانو را راست و مستقیم نگه دارید و به آرامی به جلو خم شوید تا مفصل لگن شما خم شود. آنقدر به جلو خم شوید تا در کمر و پشت ران یک کشش خفیف را احساس کنید.

 

از شانه یا کمر به جلو خم نشوید از لگن خم شوید. باید پشت ران و ساق شما کش بیاید نه کمرتان. ۳۰-۱۵ ثانیه این حالت را نگه دارید. برای هر پا این کار را ۳ بار تکرار کنید.

خم به عقب Extension exercise

 

به شکم روی زمین برای ۵ دقیقه دراز بکشید. اگر این وضعیت شما را ناراحت میکند میتوانید یک بالشت را زیر شکم خود قرار دهید. وقتی توانستید بدون بالشت ۵ دقیقه بصورت دمر روی زمین دراز بکشید بقیه تمرین را انجام دهید.

 

به این صورت که آرنج هایتان را روی زمین تکیه داده بطوریکه بازو هایتان در حالت عمود بر زمین قرار بگیرد. ۵ دقیقه در همین حالت بمانید و سپس دوباره یک دقیقه روی شکم دراز بکشید و این بار کف دست هایتان را روی زمین گذاشته و آرنج هایتان را کاملا راست کنید و در حالیکه لگن شما روی زمین است سر و سینه خود را از روی زمین بلند کنید.

 

سپس به آرامی دوباره به حالت اول برگردید. ۴ بار و هر بار ۱۰ مرتبه این کار را انجام دهید. بین این ۴ بار ۲ دقیقه استراحت کنید. در حین انجام این نرمش نباید در ساق خود احساس درد کنید. البته اگر قدری درد در کمر خود احساس کردید طبیعی است.

کشش عضلات جلوی ران

 

کف هر دو دست را بر روی زمین قرار ذهید. یک زانو را ۹۰ درجه خم کرده و زانوی دیگر را در حالت کشیده نگه دارید. زانوی خم شده را بیشتر خم کرده و تنه را به جلو ببرید تا در قسمت جلوی ران و جلوی لگن خود احساس کشش ملایمی کنید. در همین حالت کمی مکث کنید و سپس به آهستگی به وضعیت اولیه برگردید. حرکات را برای طرف مقابل هم انجام دهید.

کشش عضلات پشت کمر

 

بنشینید و هر دو پا را مستقیم به جلو بکشید. آهسته به جلو خم شوید تا نوک دست های شما تا حد امکان به انگشتان پا های شما نزدیک شود. در همین حالت کمی مکث کنید و سپس به آهستگی به وضعیت اولیه برگردید

 

 

                                 

در زیر نرمش های ساده و اساسی کمر توضیح داده میشود

 

 

 

چرخش لگن Pelvic tilt

 

به پشت بخوابید و دست هایتان را روی شکم خود قرار دهید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. عضلات شکم خود را منقبض کنید بطوریکه کمر شما به کف زمین فشرده شود. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس عضلات را شل کنید.

 

بعد از چند ماه نرمش که عضلات شما قویتر شد با منقبض کردن عضلات شکم و لگن، باسن خود را از زمین بلند کنید بطوریکه زانو و لگن و شانه های شما در یک خط صاف قرار بگیرند. به اندازه سه بار نفس کشیدن عمیق در همین وضعیت مانده و سپس به آرامی به حالت اول برگردید

.

چرخش تنه Lower trunk rotation

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. در حالیکه شانه های خود را بطور ثابت و بدون حرکت روی زمین نگه داشته اید به آرامی زانو های خود را تا آنجا که میتوانید به سمت چپ خم کنید. سپس به آرامی زانو های خود را تا آنجا که میتوانید به راست خم کنید.

چهار دست و پا Cat and camel

 

هر دو زانو و کف هر دو دست خود را روی زمین بگذارید. اجازه بدهید شکم شما به پایین بیفتد و کمر به طرف پایین قوس بردارد. ۵ ثانیه در این حالت مانده و سپس دوباره کمر خود را صاف کنید و ۵ ثانیه در همین حال بمانید. ۳ بار و هر بار ۱۰ مرتبه این کار را انجام دهید.

 

 

 

                                 

 

درمان کمر درد سهل و ممتنع است. یکی از علل مهم زمینه ساز کمر درد ضعف عضلات اطراف ستون مهره و شکم است. انجام نرمش هایی برای تقویت این عضلات اگر به درستی انجام شوند میتوانند تا حد زیادی شدت کمر درد را کم کرده یا کاملا بهبود دهند.

تعدادی از این نرمش ها برای تقویت عضلات بوده و تعدادی دیگر برای کشش عضلات و لیگامان های کوتاه شده است. قبل از انجام نرمش های کمر درد با پزشک خود مشورت کنید.

نکاتی که قبل از شروع نرمش و ورزش های کمر باید بدانیم

 

قبل از انجام نرمش های کمر درد اول چند دقیقه راه بروید تا بدنتان به اصطلاح گرم شود. اگر احساس میکنید انجام هرکدام از نرمش هایی که در زیر توضیح داده میشود برای شما مشکل است میتوانید آنرا انجام ندهید و فقط نرمش هایی را انجام دهید که انجام دادن آن برای شما راحت است.

 

بتدریج بعد از چند هفته که عضلات شکم و کمر شما قویتر شد خواهید توانست همه نرمش ها را انجام دهید. لازم نیست نرمش ها را حتما به تعدادی که در زیر گفته میشود انجام دهید. میتوانید آنها را با تعداد و دفعات کمتر انجام دهید. به تدریج و بعد از گذشت چند هفته که عضلات شما قویتر شد میتوانید آنها را به تعداد بیشتر انجام دهید.

 

نکته مهم در انجام نرمش های کمر درد اینست که باید آنها را با شدت و تعداد کم شروع کرده و به آرامی شدت و تعداد آنها را بیشتر کنیم و گرنه ممکن است نرمش ها به شما آسیب رسانده و درد کمر شما را بیشتر کند.

 

اگر عضلات شما خیلی ضعیف باشد ممکن است با انجام نرمش ها، کمردرد شما بیشتر شود. نرمش ها را میتوانید با تعداد ۳-۲ بار تکرار شروع کنید و بتدریج هر روز یا هر دو روز یکی به آن اضافه کنید تا بعد از مدتی به ۳۰-۲۰ مرتبه برسد.

 

اگر عضلات شما بیش از حد ضعیف باشند و انجام نرمش ها موجب افزایش کمردرد شما شوند، درد بعد از یک هفته شدید میشود پس بهتر است اگر تازه این نرمش ها را شروع کرده اید در ابتدا آنها را با کمترین شدت و مقدار به مدت یک هفته انجام دهید.

 

اگر بعد از یک هفته کمر درد بیشتر شد باید نرمش ها را بمدت ۲-۱ هفته موقتاً متوقف کرده و بعد از آن مجدداً نرمش ها را با شدت و مقدار کمتر شروع کرد. اگر بعد از گذشت یک هفته از شروع نرمش ها کمر درد بیشتر نشد به تدریج آنها را بیشتر میکنیم. مدت انجام نرمش هایی که در زیر آموزش داده میشود در ابتدا کم است ولی بعد از حدود یک ماه باید به روزی ۱۵ دقیقه برسد.

 

نکته مهم دیگر اینست که تقویت عضلات به چند ماه زمان نیاز دارد پس عجله نکنید. صبر داشته باشید و ناامید نشوید. نرمش ها را با برنامه منظم و با پشتکاری انجام دهید. مطمئن باشید کمر درد شما بعد از ۲-۱ ماه به نحو قابل محسوسی کاهش پیدا میکند.

 

اگر بعد از کاهش یا قطع کمردرد و بعد از چند ماه نرمش ها را فراموش کرده و انجام ندهیم درد مجدداً برمیگردد. پس باید عادت کنیم تا نرمش ها را تا آخر عمر انجام دهیم. نرمش های کمر در سه دسته ساده، متوسط و مشکل توضیح داده میشود. ابتدا با نرمش های ساده شروع کنید و بعد از چند هفته که توانستید آنها را به راحتی انجام دهید میتوانید بترتیب به مراحل بعدی بروید.

 

 

                                 

تزریق کورتون به کمر روشی برای درمان یا کنترل علائم بعضی از بیماری های ستون مهره است. در این روش درمانی کورتون یا کورتیکواستروئید (معمولا متیل پردنیزولون) را به درون فضای اپیدورال تزریق میکنند.

 

فضای اپیدورال فضای اطراف دورال ساک است. دورال ساک Dural sac یا کیسه سخت شامه فضایی است کیسه مانند که از پرده بافتی به نام دورا یا سخت شامه درست شده است.

 

دورا یا سخت شامه اطراف نخاع و ریشه های عصبی که از آن خارج میشوند را فرا گرفته و آن را محصور میکند و بدین طریق کیسه و فضایی بسته به نام دورال ساک را بوجود میاورد. کل نخاع به همراه سخت شامه اطراف آن در درون کانال نخاعی قرار گرفته است.

 

کانال نخاعی یک کانال استخوانی است که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها بوجود میاید. در واقع دورا درون فضای خالی استخوانی مهره قرار دارد. فضای بین دورا و استخوان مهره را فضای اطراف دروا یا اپی دورال Epidural space میگویند. این فضا در واقع حجمی نداشته و مجازی است. وقتی دیسک بین مهره ای دچار فتق شده و جابجا میشود این جابجایی در واقع در درون فضای اپیدورال بوقوع میپیوندد.

کورتون یا کورتیکواستروئید ها داروهای بسیار قوی ضد التهابی هستند. با تزریق این داروها در فضای اپیدورال میتواند التهاب موجود در ناحه بخصوص التهاب اطراف ریشه های عصبی را کاهش داده و درد ناشی از آن را از بین برد.

 

در هرنی دیسک بین مهره ای، دژنرسانس دیسک بین مهره ای و تنگی کانال نخاعی میتوان از تزریق اپیدورال کورتون برای کنترل علائم بالینی استفاده کرد.

 

روش های مختلفی برای تزریق وجود دارد ولی بهترین آنها استفاده از فلوروسکوپی در اطاق عمل است. در این روش بیمار بر روی تخت جراحی قرار گرفته و پزشک متخصص ( متخصص جراحی اعصاب، متخصص ارتوپدی، متخصص رادیولوژی و یا متخصص بیهوشی) محل فورامن بین مهره ای را با استفاده از دستگاه فلوروسکوپ ( نوعی دستگاه رادیوگرافی کامپیوتری که در اطاق عمل استفاده شده و با آن میتوان استخوان بیمار را بر روی مانیتور دستگاه مشاهده کرد) دیده و دارو را دقیقا در آن محل و در فضای اپیدورال تزریق میکند.

 

تزریق اپیدورال با بیحسی موضعی انجام شده و نیازی به بیهوشی ندارد. این تزریق معمولا ۳۰-۱۵ دقیقه طول میکشد و برای انجام آن بیمار باید به پهلو یا به شکم بخوابد. بعد از آن به بیمار توصیه میشود تا مدتی دراز بکشد.

در بعضی شرایط بهتر است تزریق اپیدورال انجام نشود که مهمترین آنها وجود مشکلات انعقادی در بیمار، حساسیت بیمار به دارو و حاملگی است. در صورت وجود دیابت و یا بیماری قلبی باید در انجام تزریق اپیدورال احتیاط های لازم را به عمل آورد.

از عوارض احتمالی تزریقات اپیدورال میتوان به عفونت، خونریزی، سردرد ، گرگرفتگی و بیحسی و گزگز گذرا اشاره کرد

 

 

                                 

.

شایعترین علل دردهای مزمن زانو عبارتند از :

 

آرتروز یا استئوآرتریت

 

به این بیماری ساییدگی زانو هم میگویند. آرتروز زانو به علت از بین رفتن غضروف مفصل ایجاد شده و در حالات شدید منیسک هم از بین میرود. علائم آن بصورت درد زانو و محدودیت حرکت و تورم زانو است.

 

تشخیص ساییدگی زانو با معاینه و رادیوگرافی ساده داده میشود و درمان آن درمان های عمومی دردهای زانو است. در حالات شدید، مفصل زانو با مفصل مصنوعی تعویض میشود.

 

روماتیسم

 

روماتیسم معمولا تمام بدن را درگیر میکند. البته مفاصل از محل های عمده درگیری در روماتیسم است. مفصل زانو هم ممکن است درگیر شود. علامت عمده درگیری روماتیسمی زانو درد و تورم زانو است.

 

در مراحل پیشرفته، مفصل زانو تغییر شکل میدهد. درمان روماتیسم زانو بصورت مصرف دارو و انجام نرمش هایی جهت افزایش دامنه حرکات زانو و تقویت عضلات اطراف مفصل است. در موارد شدید بیماری از تعویض مفصل برای درمان کمک گرفته میشود.

 

بورسیت

 

در اطراف مفصل زانو کیسه هایی وجود دارد که به آنها بورس میگویند. این کیسه ها به علل متفاوتی مانند عفونت یا وارد شدن ضربه میتوانند ملتهب و دردناک شوند. به این عارضه بورسیت میگویند.

 

علائم بورسیت های زانو معمولا بصورت درد زانو و تورم موضعی در قسمتی از زانو است. درمان بورسیت های زانو همان درمان های کلی درد زانو است. بر حسب مورد و در موارد مقاوم به درمان ممکن است از درمان های جراحی هم استفاده کرد.

 

عفونت

 

عفونت مفصل زانو از اورژانس های پزشکی است. علائم عفونت زانو بصورت درد زانو و تورم زانو و تب است. درمان آن در اکثر اوقات عمل جراحی و استفاده از آنتی بیوتیک است.

 

گاهی عفونت زانو مزمن میشود. در این صورت ممکن است موجب آسیب استخوان های اطراف مفصل هم بشود. در موارد مزمن هم درمان استفاده همزمان از عمل جراحی و مصرف آنتی بیوتیک است.

 

کندرومالاسی کشکک

 

کندرومالاسی کشکک در کسانی که زیاد میدوند و در خانم ها بیشتر دیده میشود. در این بیماری استخوان کشکک به درستی در جای خود قرار نگرفته و در اثر حرکات مکرر در جلوی زانو غضروف آن آسیب میبیند.

 

علائم کندرومالاسی یا نرمی غضروف کشکک درد زانو بخصوص بعد از نشستن به مدت طولانی است. حرکات زانو ممکن است با صدا همراه باشد. درمان این بیماری همان درمان های عمومی درد زانو و تقویت عضلات چهارسر ران است.

 

ازگود اشلاتر

 

ازگود اشلاتر در نوجوانان ورزشکار و به علت مستقیم شدن مکرر زانو ایجاد میشود. در این بیماری برجستگی زیر کشکک دردناک و متورم میشود. درمان آن همان درمان های عمومی زانو درد و مدتی استفاده از بریس و کاهش فعالیت های ورزشی است.

 

زانوی جهندگان

 

منظور از جهندگان یا Jumpers ورزشکارانی هستند که حرکات جهشی را زیاد انجام میدهند. ورزش هایی مانند والیبال و بسکتبال جزو این ورزش ها هستند. در این ورزشکاران تاندون کشکک که در زیر کشکک قرار دارد ملتهب و دردناک میشود.

 

علامت این بیماری ها درد زانو در محل تاندون است که در حین ورزش بیشتر میشود. درمان بیماری همان درمان های عمومی زانو درد و تقویت عضلات اطراف زانو با انجام نرمش های خاص است.

 

سندرم ایلیوتیبیال باند

 

ایلیوتیبیال باند iliotibial band یک نوار محکم بافتی است که از لگن تا زیر زانو کشیده شده است. این باند در قسمت خارجی زانو قرار دارد. با حرکت زانو، این باند بطور مکرر به برجستگی که در سطح خارجی مفصل زانو قرار دارد ساییده شده و موجب درد زانو و تورم میشود.

 

این بیماری بیشتر در کسانی دیده میشود که ایلیوتیبیال باند سفت و کوتاهی دارند. علامت این بیماری درد در سطح خارجی مفصل ران است که بیشتر در دوندگان دو های طولانی دیده میشود.

 

درد معمولا بعد از ۱۵-۱۰ دقیقه از آغاز به دویدن شروع شده و بعد از استراحت بهبود میابد. درمان این بیماری انجام دادن نرمش هایی برای کشش ایلیوتیبیال باند است تا این نوار، شل شود.

 

 

                                 

 

حس درد بوسیله اعصاب منتقل میشود. اعصابی که حس درد زانو را به مغز منتقل میکنند به اعصابی که حس درد ناحیه لگن و مچ پا را منتقل میکنند نزدیک است پس درد مفصل زانو ممکن است در لگن یا در مچ پا حس شود و یا برعکس ممکن است منشا درد در ناحیه لگن یا مچ پا باشد ولی بصورت درد زانو حس شود. دردهای مفصل زانو را میتوان به دو دسته دردهای حاد و دردهای مزمن تقسیم بندی کرد.

 

 شایعترین علل دردهای حاد زانو عبارتند از :

 

 

شکستگی زانو

 

بدنبال تصادف اتومبیل یا سقوط از ارتفاع یا در حین ورزش ممکن است بر اثر وارد شدن نیروهای شدید به مفصل زانو استخوان های این مفصل دچار شکستگی شوند. این شکستگی ها موجب درد شدید همراه با تورم و خونمردگی در ناحیه زانو میشوند. درد شکستگی معمولا بقدری شدید است که فرد توانایی راه رفتن را از دست میدهد.

 

در این موارد بیمار باید بسرعت به پزشک مراجعه کند. تاخیر در مراجعه پزشکی میتواند موجب ایجاد آسیب های بیشتر شود. پزشک برای بررسی از رادیوگرافی ساده و در صورت لزوم از سی تی اسکن استفاده میکند. درمان معمولا به توسط گچ گیری یا عمل جراحی است.

 

 

رگ به رگ شدن زانو یا آسیب لیگامان جانبی

 

آسیب لیگامان یا رباط جانبی داخلی زانو Medial collateral ligament MCL شایعترین آسیب لیگامانی زانو است و میتواند موجب درد زانو شود. این رباط میتواند بر اثر ضربه بصورت ناقص یا بصورت کامل پاره شود.

 

بیمار در حین ضربه یک احساس پاره شدن در زانو میکند. بعد از مدتی زانو متورم شده و فرد احساس ناپایداری در زانو میکند. پوست سمت داخلی زانو بعد از مدتی کبود میشود.

 

آسیب لیگامان جانبی زانو معمولا در حین ورزش های پرتحرک مانند فوتبال، والیبال و اسکی ایجاد میشود. تشخیص این آسیب با معاینه پزشک و رادیوگرافی و ام آر آی است. درمان آسیب این لیگامان معمولا بدون عمل جراحی و با استفاده از استراحت، دارو، بریس و انجام نرمش زیر نظر فیزیوتراپ است.

 

در موارد نادری بیمار نیاز به عمل جراحی پیدا میکند. آسیب لیگامان یا رباط جانبی خارجی زانو هم تقریبا علائم و درمان مشابهی با لیگامان جانبی داخلی دارد با این تفاوت که در سمت خارجی زانو است.

 

آسیب لیگامان متقاطع یا رباط صلیبی زانو

 

در داخل مفصل زانو دو رباط وجود دارد که یکی را رباط متقاطع قدامی یا صلیبی جلویی میگویند و دیگری رباط متقاطع خلفی یا صلیبی عقبی است. شیوع آسیب لیگامان صلیبی قدامی بیشتر از رباط خلفی است.

 

این لیگامان معمولا در حین ورزش های شدید و با چرخش شدید زانو آسیب دیده و موجب درد زانو میشوند. در حین آسیب، بیمار صدای پاره شدن را در زانوی خود احساس میکند. زانو متورم شده و ناپایدار میشود.

 

تشخیص این آسیب لیگامان صلیبی زانو با معاینه پزشک و انجام ام آر آی و آرتروسکوپی است. درمان این آسیب بسته به شدت آن با روش های غیر جراحی یا جراحی است.

 

پارگی تاندون

 

تاندون چهارسر ران و تاندون کشکک دو تاندون در بالا و پایین زانو هستند که ممکن است در حین ورزش پاره شوند. تاندون چهارسر معمولا در سنین بالاتر و تاندون کشکک معمولا در جوانان پاره میشوند.

 

بدنبال پارگی تاندون چهارسر ران درد بر روی تاندون احساس میشود. بیمار ممکن است صدای پاره شدن را در زانوی خود احساس کند. در پارگی کامل بیمار توانایی مستقیم کردن زانوی خود را از دست داده و ممکن است استخوان کشکک بیمار جابجا شود. درمان این پارگی ها در صورتیکه کامل باشن معمولا عمل جراحی است.

 

آسیب منیسک

 

آسیب منیسک ها معمولا به علت ضربات شدید به زانو ایجاد میشوند و معمولا بصورت پاره شدن منیسک هستند. علائم پارگی منیسک معمولا بصورت قفل شدن زانو، تورم و درد زانو و احساس ناپایداری و لقی در مفصل زانو است.

 

پارگی منیسک در بسیاری از موارد همراه با آسیب لیگامان صلیبی جلویی است. درمان پارگی منیسک با یا بدون عمل جراحی است. در صورت نیاز به جراحی معمولا از روش آرتروسکوپی استفاده میشود.

 

دررفتگی زانو

 

در رفتگی زانو نادر است و بدنبال وارد شدن نیروهای بسیار شدید به زانو ایجاد میشود. در حین دررفتگی زانو لیگامان ها و در بسیار از موارد عروق و اعصاب زانو هم آسیب میبینند.

 

این آسیب عروقی بسیار خطرناک است چون در صورتیکه بصورت اورژانس درمان نشود ممکن است منجر به سیاه شدن ساق و در نهایت قطع آن شود. علائم دررفتگی زانو بصورت درد شدید و تغییر شکل زانو است.

 

درمان این عارضه جااندازی سریع آن است. بیمار بعد از جااندازی تا مدتی در بیمارستان میماند و در این مدت بررسی هایی برای وی انجام میشود تا از سلامت لیگامان ها و عروق و اعصاب زانو اطمینان حاصل شود.

 

دررفتگی کشکک

 

در رفتگی کشکک معمولا در حین ورزش هایی مانند تنیس یا والیبال و بدنبال وارد شدن ضربات شدید به زانو ایجاد میشود. دررفتگی کشکک در زنان، در افراد چاق، کسانی که زانوهای به هم چسبیده دارند و در کسانی که استخوان کشکک آنها بالاتر از معمول قرار گرفته است بیشتر دیده میشود.

 

علائم در رفتگی کشکک به صورت جابجا شدن کشکک و ناتوانی در خم و راست کردن زانو و درد زانو است. درمان بصورت جااندازی است.

 

بعد از جااندازی پزشک معالج بررسی بیشتری انجام میدهد تا مطمئن شود همراه با دررفتگی شکستگی وجود نداشته باشد. بعد از آن بیمار تا چند هفته از بریس استفاده کرده و سپس نرمش های تقویت کننده زانو تحت نظر فیزیوتراپ انجام میشود.

 

 

عفونت

 

عفونت مفصل زانو از اورژانس های پزشکی است. علائم عفونت زانو بصورت درد و تورم زانو و تب است. درمان آن در اکثر اوقات عمل جراحی و استفاده از آنتی بیوتیک است.

 

 

                                 

 

درد جلوی زانو در نوجوانان میتواند به علت کندرومالاسی کشکک، التهاب بورس های اطراف زانو، التهاب تاندون های چهارسر یا التهاب تاندون کشکک و یا علل دیگری ایجاد شوند. در بسیاری اوقات علت واقعی این دردها مشخص نیست. با این حال عوامل زیر میتوانند شرایط را برای ایجاد درد جلوی زانو در جوانان مساعد کنند.

 

    عدم بالانس و هماهنگی بین عضلات جلو و پشت ران یعنی عضلات کوادری سپس و همسترینگ

 

    عدم قابلیت انعطاف کافی در مفصل زانو

 

    در امتداد نبودن ران و ساق در محل زانو

 

    انجام ورزش یا نرمش بصورت غیر اصولی و یا با استفاده از وسایل و تجهیزات نامناسب

 

    گرم نکردن مفاصل قبل از انجام ورزش

    فشار زیاد آوردن به زانو با افراط در ورزش یا فعالیت بدنی

 

درد جلوی زانو در نوجوانان معمولاً به آرامی و به مرور زمان شروع میشود. درد ممکن است شبانه باشد. درد ممکن است در حین فعالیت های بدنی باشد که در آنها زانو خم و راست میشود مانند دویدن پریدن و دو زانو نشستن یا چمباتمه زدن.

 

ممکن است زانو در حین خم و راست شدن و یا بالا رفتن از پله و یا بلند شدن از زمین صدا بدهد. اگر درد ادامه یابد و مشکل درمان نشود بتدریج عضله چهارسر ران ضعیف میشود.

 

 

                                 

 

از مهم ترین روش های درمان کمر درد انجام نرمش های کمر است. علت آن اینست که مهمترین علت کمردرد ضعف عضلات کمر و کاهش انعطاف پذیری آن است که هر دو این ها با انجام نرمش ها از بین میروند.

نکته مهم در انجام نرمش ها اینست که اولا چند هفته زمان برای شروع اثر بخشی آنها لازم است و در این مدت بیمار نباید مایوس شود و باید بطور مرتب نرمش ها را انجام دهد و ثانیا نرمش ها را باید از تعداد کم شروع کرده و به تدریج زیاد کرد وگرنه ممکن است با انجام نرمش ها شدت درد کمر افزایش یابد.

توصیه میشود در روز اول، هر کدام ار نرمش ها را فقط دوبار انجام دهید و تا یک هفته این روال را ادامه دهید. اگر بعد از گذشت یک هفته درد کمر شما افزایش پیدا کرد باید به پزشک مراجعه کنید ولی اگر درد بیشتر نشد بعد از یک هفته بتدریج تعداد دفعات حرکات را افزایش میدهیم بطوریکه هر روز یا هر دو روز یک بار ( بسته به تحمل بیمار) به هر حرکت یک عدد اضافه میکنیم. تمام ورزش ها باید روی زمین سفت انجام شوند.

چرخش لگن Pelvic tilt

 

به پشت بخوابید و دست هایتان را روی شکم خود قرار دهید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. عضلات شکم خود را منقبض کنید بطوریکه کمر شما به کف زمین فشرده شود. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس عضلات را شل کنید.

نشستن نیمه Partial sit up

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. چانه خود را به سینه بچسبانید و بالا تنه خود را به جلو خم کنید بطوریکه شانه های شما از زمین بلند شوند. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید.

زانو به سینه Knee to chest

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. با هر دو دست یک ران خود را در کمی بالاتر از زانو بگیرید و زانوی خود را به سمت سینه خود بکشید. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید. این کار را برای پای مقابل هم تکرار کنید

.

زانو به سینه دوبل Double knee to chest

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. با هر دو دست دو ران خود را در کمی بالاتر از زانو ها بگیرید و زانو های خود را به سمت سینه خود بکشید. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید.

چرخش تنه Lower trunk rotation

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. در حالیکه شانه های خود را بطور ثابت و بدون حرکت روی زمین نگه داشته اید به آرامی زانو های خود را تا آنجا که میتوانید به سمت چپ خم کنید. سپس به آرامی زانو های خود را تا آنجا که میتوانید به راست خم کنید.

 

روش های دیگری هم برای درمان کمردرد وجود دارد که ممکن است در صورت ناموفق بودن درمان های ذکر شده پزشک معالج از آنها استفاده کند. این روش ها تاثیر ثابت و قابل اطمینانی در همه افراد ندارند. به زبان دیگر ممکن است در یک فرد تاثیر خوبی داشته باشند و در فرد دیگر بیفایده باشند. این روش ها عبارتند از استفاده از مانیپولاسیون کمر، طب سوزنی، بیوفیدبک، کشش، TENS و اولتراسوند.

 

اکثر کمردردها با روش های کلی ذکر شده بهبود میابند و بندرت برای درمان کمردرد ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.

 

 

                                 

کمر درد مزمن به کمردردی میگویند که از شروع آن بیش از سه ماه گذشته است. مهمترین روش درمان کمردرد های مزمن عبارتست از

 

   *  تقویت عضلات کمر با استفاده از نرمش های خاص طبی. در زیر در مورد آنها بطور مختصر توضیح میدهم

 

   * تغییر روش زندگی : به این معنی که باید یاد بگیریم چگونه بایستیم، بنشینیم، چگونه اجسام را بلند کنیم، چگونه رانندگی کنیم و …

 

  *  گرم نگه داشتن کمر با پوشیدن لبای گرم یا بستن یک شال به دور کمر

 

 *  استفاده از دارو : درد مزمن ایجاد بیخوابی و بی تحرکی میکند و متعاقب آن فرد تحریک پذیر و مضطرب و دچار افسردگی میشود. بوجود آمدن این حالت عصبی درد را بیشتر میکند. این یک سیکل معیوب است که موجب تشدید خودش شده و برای درمان باید شکسته شود. درد هم روی بدن و هم روی ذهن تاثیر میگذارد پس باید با روش های کنترل استرس و مشاوره روانشناسی وضعیت را بهتر کرد.

 

 

 

برای کنترل دردهای مزمن کمر دستورات زیر را به کار ببندید

وقتی می ایستیم

 

 • صاف و کشیده بایستید. سر خود را به بالا و به آسمان بچسبانید.     • شانه های خود را شل نگه دارید.     • عضلات شکم خود را منقبض کنید تا شکم شما کمی به داخل برود.

وقتی مینشینید

 • باسن خود را به عقب ترین قسمت نشیمن صندلی برده و کاملا به تکیه گاه صندلی تکیه بزنید. گاهی اوقات قرار دادن یک بالشت کوچک در پشت کمر مفید است     • زیر پاهای خود چیزی قرار دهید بطوریکه زانوهای شما در ارتفاعی کمی بالاتر از لگن شما قرار بگیرند.

وقتی میخوابید

 • جایی که میخوابید حتی الامکان سفت باشد. روی تشک نرم نخوابید.     • وقتی به شانه میخوابید زانوها و لگن خود را خم کنید و بین زانو های خود یک بالشت قرار دهید.     • وقتی به پشت میخوابید یک بالشت را زیر زانوهای خود قرار دهید

وقتی چیزی را بلند میکنید

 

 • کمر خود را مستقیم نگه دارید. زانوانتان را خم کنید و چمباتمه بزنید. جسم را گرفته و به تنه خود نزدیک کنید. سرپا بایستید.

 

 

                                 

کمردرد حاد به کمردردی میگویند که از شروع آن کمتر از سه ماه گذشته است. علت عمده این کمردرد ها وارد آمدن فشار زیاد به قسمت های پایینی ستون فقرات است.

 

کارهایی مانند بلند کردن یا هل دادن اجسام سنگین، حرکات نا متعادل و چرخشی ستون مهره یا انجام ورزش های جدید بدون داشتن آمادگی میتوانند موجب کمردرد حاد شود. البته علل دیگری مانند شکستگی های مهره، عفونت یا تومور های مهره هم میتوانند موجب کمردرد حاد شوند ولی شیوع آنها کمتر بوده و درمان آنها در قسمت های دیگر بررسی شده است.

 

 اکثر کمردردهای حاد در عرض چند هفته خوب میشوند. اگر درد شما تازه شروع شده است بهترین راه درمان مصرف دارو است. استفاده از استامینوفن، بروفن یا ناپروکسن یا دیگر داروهای ضد التهابی مفیدند. از داروهای شل کننده عضلانی هم در درمان کمردرد های حاد استفاده میشود. این داروها را روزانه در وعده های منظم مصرف کنید. به کار روزانه خود ادامه بدهید.

 

اگر درد زیاد است ۲-۱ روز استراحت کنید ولی نه بیشتر. استراحت بیش از دو روز ممکن است به علت ایجاد مشکلات روحی و به علت کاهش قدرت انقباضی عضلات کمر، درد را بیشتر کند. همچنین با استراحت طولانی مدت خطر لخته شدن خون در ساق پا افزایش میابد پس فرد دچار کمردرد باید هرچه زودتر فعالیت معمول روزانه را شروع کند. برای ۲-۱ روز در وضعیتی که راحت هستید استراحت کنید.

 

به پشت بخوابید و یک بالشت زیر زانو های خود بگذارید تا کمی خم شوند یا به پهلو بخوابید و یک بالشت بین پاهایتان بگذارید. برای مدت طولانی در یک وضعیت نخوابید. هر ۳-۲ ساعت حدود ۲۰-۱۰ دقیقه قدم بزنید و دوباره دراز بکشید.

 

هر ۳-۲ ساعت یکبار کمر خود را به مدت ۲۰-۱۵ دقیقه گرم کنید. با کیسه آب گرم یا حوله برقی. دوش آب گرم هم مفید است. برای بعضی افراد سرد کردن بهتر از گرم کردن موجب کاهش درد میشود.

 

میتوانید به همین تعداد و مقدار ذکر شده محل درد را سرد کنید و امتحان کنید که آیا سرد کردن موضع برای شما مفید است یا خیر. معمولا وقتی بعد از یک فعالیت بدنی شدید کمردرد ایجاد میشود در چند روز اول سرد کردن محل درد مفید است و بعد از گذشت چند روز ممکن است گرما مفیدتر باشد.

 

 

بستن کمر با هر چیزی که بتواند کمر را گرم نگه دارد مفید است. میتوانید برای چند روز از یک کمربند طبی استفاده کنید و یا حتی یک شال به دور کمر خود ببندید.

 

اگر کمردرد بیش از ۳ روز طول بکشد یا درد کمر یا ساق شما بدتر شود یا بعد از خوب شدن دوباره شدید شود باید به پزشک مراجعه کنید

 

 

                                 

.