مقدمه
در قرن حاضر، توجه علم پزشکی از تجویز دارو و علم جراحی به سمت درمان های غیر تهاجمی سوق یافته است. از جمله ی این درمان ها می توان، مغناطیس درمانی را نام برد که یکی از مؤثرترین روش های درمانی در حیطه ی فیزیوتراپی محسوب می شود. مطالعات انجام شده نشان می دهند، مغناطیس درمانی در تسکین درد و بهبود برخی از بیماری ها بسیار مؤثر است. با این وجود دانشمندان هنوز نتوانسته اند، چگونگی تأثیر گذاری این روش را به روشنی دریابند. آگاهی نسبت به مکانیسم عمل مغناطیس درمانی مستلزم مطالعات پایه ای بسیار دقیقی است. در این کتاب سعی شده است تا با بهره گیری از منابع معتبر عملی، درمانگران را با نحوه ی عملکرد و تأثیرگذاری میدان های مغناطیسی بر بافت های مختلف بدن آشنا کنیم. این دانش به استفاده ی صحیح از این روش درمانی در بهبود بیماری ها کمک خواهد کرد.
-تفاوت تشعشع الکترومغناطیس با میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی
تشعشعات الکترومغناطیس زمانی رخ می دهند که بارهای الکتریکی، خیلی سریع شتاب بگیرند و یا حرکت آن ها، خیلی سریع کند شود. یک لیوان پر از آب را تصور کنید که به آرامی، قاشقی را داخل آن فرو برده و سپس بیرون می آورید و هر بار که جهت حرکت را عوض می کنید، به حرکت قاشق شتاب می دهید. اگر سرعت شتاب دادن و کاهش شتاب نسبتاً کم باشد، شما می توانید چندین بار قاشق را داخل آب فرو ببرید و بیرون بیاورید، بدون اینکه اتفاق خاصی بیفتد. اما هنگامی که به حرکت قاشق شتاب بیشتری می دهید، مطمئناً آب از لیوان به بیرون پرتاب می شود. این دقیقاً همان چیزی است که در هنگام تولید تشعشعات الکترومغناطیس، اتفاق می افتد. به هنگام تغییر مشخص سرعت، همانند فرو بردن و بیرون کشیدن سریع قاشق از لیوان آب، ذرات کوچکی که فوتون نامیده می شوند، از منبع بارهای الکتریکی متحرک جدا می شوند. فوتون ها عناصر بدون بار و بدون وزن هستند که نیروی الکترومغناطیس را درفضا حمل می کنند. همان طور که از نام آن بر می آید، تشعشع الکترومغناطیس شامل دو میدان مجزاست.
-تاریخچه ی مغناطیس درمانی
اگر چه مغناطیس درمانی، به تازگی به یکی از مهمترین روش های درمانی امیدبخش تبدیل شده است، اما برای همه ی درمانگران هم روش جدیدی به حساب نمی آید. سال هاست که بسیاری از دامپزشکان از مزایای مغناطیس درمانی آگاه هستند و برای درمان شکستگی استخوان در اسب ها از آن استفاده می کنند.
مغناطیس درمانی روشی نیست که با پیشرفت های جدید علمی به دست آمده باشد. استفاده از مغناطیس و خواص آن در درمان بیماری ها به سال های دور باز می گردد. یونانیان باستان، خواص مغناطیس را در سنگ آهن یافته بودند. مصریان نیز در نوشته های خود به قدرت مأورایی مغناطیس اشاره کرده اند. آن ها از خاصیت آهنربایی در ساختن اهرام استفاده می کردند تا بدین طریق از فاسد شدن اجساد جلوگیری کنند. بقراط پدر علم پزشکی، درباره قدرت ترمیم کنندگی مغناطیس مطالبی نوشته است. نسخه های خطی چینی مربوط به هزاران سال پیش نیز این باور شرقی را توضیح می دهد که نیروی زندگی به نام «QI» به وسیله ی میدان مغناطیسی زمین تولید می شود.
البته مغناطیس درمانی در بقیه ی کشورها مثل ژاپن، چین، هند، استرالیا و آلمان نیز انجام می شود. تحقیقات انجام شده در آمریکا، تأثیر درمان های مغناطیسی را تایید کرده است. آگاهی عمومی از آثار نیروی مغناطیسی به قدری است که برخی از افراد برای افزایش انرژی، تأمین سلامت و پیشگیری از بیماری ها، شب ها بر روی تشک های مغناطیسی می خوابند و در طول روز وسایل مغناطیسی با خود حمل می کنند. مستندات فراوانی نشان می دهد که %70 مردم آثار سودمندی از مغناطیس درمانی تجربه کرده اند. با این وجود، هیچ کس ادعا نمی کند که این روش درمانی برای همه ی افراد مؤثر است.
-آثار بیولوژیک مغناطیس درمانی
مغناطیس درمانی بر این اساس استوار است که همه چیز ماهیت الکتریکی دارند و همه ی انرژی ها، انرژی الکتریکی هستند. با توجه به اینکه غشای سلول و تمام عناصر داخل سلول دارای بار الکتریکی هستند، می توان پروتوپلاسم (محتویات درون سلول) را به عنوان یک ژنراتور در نظر گرفت که شارژ الکتریکی بدن را تعیین می کند. کاهش این انرژی الکتریکی باعث ضعف می شود و در صورتی که مقدار آن به صفر برسد، مرگ را در پی خواهد داشت. مغناطیس درمانی باعث افزایش میزان متابولیسم در سلول می شود و PH اُکسیژناسیون را در بافت های آسیب دیده افزایش می دهد.
وقتی بافتی از بدن آسیب می بیند، یون های مثبت به سمت مکان آسیب دیده حرکت می کنند و باعث ایجاد درد و تورم می شوند. برای بهبود چنین وضعیتی، لازم است، قسمت آسیب دیده به پتانسیل منفی طبیعی خود باز گردد. مواد الکتروشیمیایی مربوط به ورم و درد نیز باید از محل برداشته شوند و اکسیژن و مواد مغذی به منطقه ی آسیب دیده برسد. میدان مغناطیسی با بازگرداندن تعادل الکترومغناطیس به حالت اولیه، به بهبود منطقه آسیب دیده کمک می کند.
ادامه دارد....
بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است
نویسنده:دکتر مجید داستانی
