Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

اکثریت قریب به اتفاق درد پایین کمر ناشی از علل مکانیکی است. در بسیاری از موارد درد پایین کمر با اسپوندیلوز (آرتروز ستون فقرات) در ارتباط است؛ اسپوندیلوز اصطلاحی است که به انحطاط کلی ستون فقرات اشاره دارد. انحطاط ستون فقرات به معنی سائیدگی و استهلاک است که در مفاصل، دیسک‎‌ها و استخوان‌های ستون فقرات افراد مسن رخ می‌دهد. برخی از نمونه‌های علل مکانیکی درد در پایین کمر عبارتند از:

 

رگ به رگ شدن و ضربه دیدن: علت حادترین موارد کمر درد، رگ به رگ شدن و ضربه دیدن آن است. رگ به رگ شدن به دلیل کشیده شدن بیش از حد یا پاره شدن رباط‌ها رخ می‌دهد. ضربه دیدن نیز باعث پارگی تاندون‌ها یا عضلات می‌شود.

 

فتق یا گسستگی دیسک‌ها(دیسک کمر): این عارضه زمانی رخ می‌دهد که دیسک‌های بین مهره‌ای تحت فشار قرار می‌گیرند و در نتیجه بیرون می‌زنند و یا گسیخته می‌شوند؛ این فتق یا گسستگی باعث درد پایین کمر می‌شود.

 

سیاتیک: سیاتیک نوعی رادیکولوپاتی است که به دلیل تحت فشار قرار گرفتن عصب سیاتیک رخ می‌دهد. سیاتیک عصب بزرگی است که از باسن شروع می‌شود و تا پایین ساق پا کشیده شده است. این فشار باعث دردی مانند وارد آمدن یک شوک و یا سوزش قسمت پایین کمر می‌شود که با درد باسن و ساق پا نیز همراه است و گاهی اوقات پا را نیز درگیر می‌کند.

 

اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره‌ها: وضعیتی است که در آن یکی از مهره‌های پایین ستون فقرات از جای خود می‌لغزد و به عصب‌هایی که در خارج از ستون فقرات قرار دارند فشار وارد می‌کند.

 

وارد آمدن یک ضربه:‌ ضربه می‌تواند ناشی از ورزش کردن، تصادف با اتومبیل و یا افتادن روی زمین باشد؛ ضربه به تاندون‌ها، رباط‌ها و یا عضلات آسیب وارد می‌کند و منجر به درد پایین کمر می‌شود.

 

تنگی کانال نخاعی: عارضه‌ای است که در آن ستون فقرات باریک است؛ این باریک بودن به نخاع و عصب‌ها فشار وارد می‌کند که می‌تواند در هنگام راه رفتن باعث درد یا بی‌حسی کمر، و در درازمدت منجر به ضعف ساق پا و اختلال حس شود.

 

اختلالات اسکلتی: ازجمله این اختلالات عبارتند از: اسکولیوز (یک نوع کجی ستون فقرات است که معمولاً تا زمان میان‌سالی باعث کمر درد نمی‌شود)؛ گودی کمر (یک قوس غیرطبیعی برجسته در پشت کمر)؛ و سایر ناهنجاری‌های مادرزادی ستون فقرات.

 

دیگر علل اساسی که افراد را مستعد درد پایین کمر می‌کند عبارتند از:

 

بیماری‌های التهابی مفاصل: بیماری‌هایی مانند آرتریت شامل آرتروز، آرتریت روماتوئید و همچنین اسپوندیلیت (التهاب مهره‌های ستون فقرات) نیز می‌توانند علت درد پایین کمر باشند. به اسپوندیلیت، اسپوندیلوآرتریت یا آرتروز ستون فقرات (اسپوندیلوآرتروپاتی) نیز گفته می‌شود.

 

پوکی استخوان: پوکی استخوان یک بیماری متابولیک استخوان است که با یک کاهش پیش‌رونده در تراکم و قدرت استخوان شناخته می‌شود و می‌تواند منجر به شکستگی‌های دردناک مهره‌های ستون فقرات شود.

 

اندومتریوز: بیماری است که باعث ایجاد بافت رحمی در خارج از محیط رحم می‌شود.

 

فیبرومیالژیا: یک سندروم درد مزمن است که شامل درد گسترده عضلات و خستگی است.

                                 

 

  دردهای کمر  همزمان ترمیمی و پیشگیرانه باشدانجام حرکات ورزشی مناسب می تواند 

بار در هفته و در ادامه هفته‌ای یک تا 2 2تا 3در این برنامه ورزشی سه نوع تمرین پیشنهاد می‌شود که ابتدا توصیه می شود ، تمرینات  بار انجام شود.

 

هر زمان فردی که احساس کشیدگی پشت، خستگی گردنی یا کمر درد می‌تواند این حرکات را اجرا کند.

تمرین اول:

وی تمرین اول را اینگونه توضیح داد که فرد به کمر بخوابد، زانوها را خم کرده و فشرده کند و با دست بگیرد، زانوها را به سمت سینه بالا بیاورد و به آرامی خود را به عقب و جلو تاب دهد. فقط به عقب و جلو و نه چپ و راست.سپس به موقعیت اولیه بازگردد و دوباره تمرین کند. حدود بیست بار این حرکت انجام شود.

تمرین دوم:

فرد روی کمر دراز بکشد، دست‌ها پشت سر و پاها خم باشند. زانوی راست را به سمت خود بیاورد. در حالی که بالاتنه و آرنج چپ‌ به سمت زانوی راست برده می شود و به آهستگی بازدم را هم بیرون بدهد.همین حرکت را برای سمت دیگر هم تکرار کند اما این تمرین را به نوبت 12 بار برای هر طرف انجام دهد.

تمرین سوم:

فرد روی یک صندلی بنشیند در این حالت بازوها و پاها باز و کشیده و مچ پاها خم هستند. همزمان بازوها و پاها تا حد ممکن باز شوند و 8 ثانیه در این حالت نگه داشته شود و سپس رها شوند.این تمرین نیز 5 تا 8 بار تکرار شود.

 

وی گفت: در واقع ماهیچه‌های شکمی، شکم بندهای طبیعی بدن هستند که کمر را کاملاً صاف نگه می‌دارند به همین دلیل نباید به آنها بی‌توجهی کرد.

 

                                 

پزشکان پیش از این به افراد دچار درد پشت یا دردهای مفصلی مزمن توصیه می‌کردند در بستر استراحت کنند اما بررسی‌های جدید نشان داده‌اند که ورزش‌کردن و حفظ انعطاف‌پذیری بدن به کنترل درد مزمن کمک بسیاری می‌کند.

ورزش آستانه تحمل درد را بالا می‌برد. در افرادی که دچار درد مزمن هستند، آستانه درد پایین می‌آید به عبارت دیگر میزان کمتری از درد باعث می‌شود فرد احساس ناراحتی بیشتری کند. ورزش‌های قلبی‌-عروقی، قدرتی و انعطاف‌پذیری به شما کمک می‌کند تا آستانه تحمل دردتان را بالا ببرید.

 

از جمله ساده‌ترین اقدام‌هایی که می‌توانید برای تسکین درد پشت یا درد سایر مفاصل انجام دهید، انجام تمرین‌های ساده و ایمن کششی است:

به پشت روی فرش یا تشک دراز بکشید. ساق پاهای‌تان را روی یک کاناپه یا صندلی بگذارید به‌طوری که ساق پاهای‌تان از پاشنه پا تا پشت زانو به‌طور کامل روی آن تکیه کند. در این حالت در وضعیتی مشابه نشستن پشت صندلی قرار دارید به جز اینکه در این حالت روی ستون فقراتتان هیچ فشاری وارد نمی‌شود.

به پشت دراز بکشید و زانوهایتان را به سمت قفسه سینه‌تان ببرید. این وضعیت بدنی را وضعیت «نوزاد خوشحال» می‌گویند.

نرمش دیگری که می‌تواند تأثیری شبیه نرمش قبلی داشته باشد، این است که روی شکم روی یک توپ تعادلی دراز بکشید و بگذارید بدنتان از طرفین توپ آویزان شود.

چمباتمه‌زدن یک تمرین ساده دیگر است که ممکن است به کاهش درد شما کمک کند. اگر هنگام چمباتمه زدن احساس درد دارید، مربی‌تان می‌تواند شکل‌های تغییریافته این وضعیت بدنی را به شما پیشنهاد کند. هر چه توانایی‌تان برای چمباتمه‌زدن بیشتر شود به میزان بیشتری دردتان کاهش پیدا می‌کند و قدرتتان برای انجام فعالیت‌هایی مانند بالا و پایین‌رفتن از پله‌ها بیشتر می‌شود.

تمرین هایی که باید انجام دهید

به جز تمرین‌های کششی که در بالا ذکر شد، مهم‌ترین نوع برای ورزش برای بهبود درد مزمن پشت و مفاصل تمرین‌های هوازی برای بهبود وضعیت قلبی‌-عروقی است. بررسی‌ها نشان داده‌اند بهبود وضعیت قلبی‌-عروقی ارتباط نزدیکی با کاهش درد پشت و زانو دارد.

مساله کلیدی یافتن تمرینی است که حین انجام آن دچار درد نشوید. ممکن است با پیاده‌روی سریع روی تردمیل این تمرین‌ها را آغاز کنید. اگر دردتان با انجام تمرین بهتر شد، می‌توانید در قدم بعدی تمرین با دستگاه الپتیکال را امتحان کنید.

اما اگر هنوز درد زیادی را احساس می‌کنید، می‌توانید ورزش‌های آبی مانند شنا را امتحان کنید یا در کلاس‌های انجام ورزش‌های هوازی درون آب شرکت کنید. غوطه‌وری درون آب برای افراد با کاهش فشار واردشده بر مفاصل به کاهش درد افراد دچار درد مفصل کمک می‌کند. با انجام ورزش‌های آبی می‌توانید تمرین‌های هوازی برای تقویت قلبی و تمرین‌های مقاومتی را بدون واردکردن فشار بر مفاصلتان انجام دهید.

تمرین‌های قدرتی نیز می‌توانند به تسکین درد پشت و مفاصل کمک کنند. سوالی که مطرح می‌شود، این است که تمرین آزاد با وزنه‌ بهتر است یا انجام این تمرین‌ها روی ماشین‌های ورزشی؟ کارشناسان می‌گویند هر دو نوع تمرین جایگاه خاص خودشان را دارند.

هنگامی که فردی برای اولین‌بار به تمرین با وزنه می‌پردازد یا دچار مشکلات مفصلی است، ماشین‌های ورزشی می‌تواند فرد را در انجام حرکتش هدایت کند اما ماشین ورزشی هنگام انجام تمرین از بدن شما حمایت می‌کند، در حالی که هنگام انجام فعالیت واقعی چنین تکیه‌گاهی وجود ندارد. بنابراین بهتر است ترکیبی از تمرین آزاد با وزنه و تمرین با دستگاه را انجام دهید به طوری که در ابتدا بیشتر با ماشین تمرین کنید و بعد با افزایش آمادگی بدنی‌تان بیشتر به تمرین آزاد با وزنه بپردازید.

تمرین‌هایی که نباید انجام دهید

افرادی که دچار مشکلات مفصلی ایجاد کننده درد شدید هستند، معمولا نباید ورزش‌هایی که فشار و ضربه شدیدی به مفاصل وارد می‌آورد، انجام دهند. برای مثال بسیاری از افراد دوست دارند بدوند و دویدن ورزشی عالی است، اما فشار زیادی روی مفاصل وارد می‌کند. بسکتبال نیز فشار زیادی روی مفاصل می‌آورد زیرا در حین آن جهیدن، جابجایی سریع و حرکات در جهات متفاوت انجام می‌شود.

بسیاری از افرادی دچار درد مزمن پشت یا مفاصل، در مورد اینکه آیا می‌توانند دوباره ورزش دلخواهشان را انجام دهند یا نه، سوال می‌کنند.

متاسفانه برخی ورزش‌ها فشار زیادی روی ستون فقرات می‌آورند؛ مثلا برای زدن ضربه‌ها در تنیس و گلف از یک طرف بدن بیشتر استفاده می‌شود؛ به این ترتیب بر یک طرف بدن فشار بیش از حدی می‌آید و طرف دیگر بدن بیش از حد در حالت استراحت قرار می‌گیرد و عدم تعادل در وضعیت قرارگیری بدن رخ می‌دهد.

برای حل این مشکل، باید راه‌های دیگری برای تقویت قسمتی از بدن که در ورزشی مانند تنیس یا گلف کمتر مورداستفاده قرارمی‌گیرد، پیدا کرد.

باید به یک فیزیوتراپیست مراجعه کنید تا به شما تمرین‌هایی برای متعادل‌کردن تاثیر حرکات مکرر در یک طرف بدن بدهد. انجام تمرین‌های پایه‌ای برای تقویت تنه (که در شماره‌های قبل هفته‌نامه در این صفحه درباره آن توضیح داده شده است)، می‌تواند به شما کمک کند؛ انجام تمرین‌های چرخشی و پیچشی با «توپ طبی» (توپ سنگینی با قطری به اندازه عرض شانه‌های یک فرد معمولی و حدود 35 سانتی‌متر که برای تمرین‌های قدرتی استفاده می‌شود).

درد مزمن کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد؛ انجام تمرین‌های ورزشی می‌تواند به نحوی تاثیرگذار کیفیت زندگی شما را به حالت عادی بازگرداند. دلیلی برای نشستن و دردکشیدن وجود ندارد. 

کشش عضله هامسترینگ

عضله هامسترینگ (عضله سه سر) در پشت هر ران کشیده شده است. سفتی این عضله، حرکت مفصل لگن را محدود می‌کند و می‌تواند با فشار آوردن به کمر، وضعیت قرارگیری درست تنه را مختل کند. انجام این تمرین باعث انعطاف‌پذیری این عضله و کاهش فشار وارد آمده بر کمر می‌شود. این تمرین را به شکل‌های گوناگونی می‌توان انجام داد:

بایستید، پاشنه یک پا را روی صندلی تکیه دهید. از کمر به جلو خم شوید و سعی کنید پاشنه پنجه پای قرار گرفته روی صندلی را با دست‌هایتان بگیرید و برای 10 ثانیه در این حالت بمانید تا در عضله پشت ران کشش ایجاد شود. 3 بار این تمرین را تکرار و بعد جای پاها را عوض کنید و همین تمرین را با پای دیگر انجام دهید.

اگر دچار کمردرد هستید، می‌توانید روی یک صندلی بنشینید و پاهایتان را به‌طور مستقیم روی صندلی دیگری در مقابلتان تکیه دهید. در این وضعیت به جلو خم شوید و با گرفتن پاشنه هر پا، در عضله پشت ران کشش ایجاد کنید.

کشش در حالت چهار دست و پا

به حالت چهار دست و پا روی زمین قرار بگیرید و نفستان را بیرون دهید و سعی کنید با منقبض کردن شکم، تنه را به سمت بالا بکشید. 5 ثانیه به این حالت بمانید و دوباره به حالت اول بازگردید. 6 بار این تمرین را تکرار کنید.

نیمه دراز و نشست

به پشت روی زمین دراز بکشید، زانوهایتان را خم کنید به طوری که میان پنجه پاهایتان به اندازه عرض لگن فاصله وجود داشته باشد. تیغه ‌شانه‌هایتان را روی زمین تکیه دهید. دست‌هایتان را پشت سرتان بگذارید. نفس را به درون بکشید و در حالی که در سطح جناغ سینه تنه را به جلو خم‌ می‌کنید تا سر و شانه‌تان از زمین بلند شود، نفستان را بیرون دهید. 3 ثانیه در این حالت بمانید و 20 بار این حرکت را تکرار کنید.

چرخش لگن

به پشت روی زمین دراز بکشید و زانوهایتان را خم کنید و کف پاها را روی زمین بگذارید، به‌طوری که فاصله آنها به اندازه عرض لگن‌ باشد. نفس‌ را بیرون دهید و سعی کنید با منقبض کردن شکم، کمرتان را به زمین بچسبانید و برای 6 ثانیه در این حالت بمانید. این تمرین را 5 بار تکرار کنید.

باز کردن مفصل ران در حالت خوابیده روی شکم
(کشش عضله گلوتئال)

به شکم روی زمین دراز بکشید، یک پا را در حالی که زانو در حالت مستقیم قرار دارد، با منقبض کردن عضله گلوتئال (باسن) به سمت بالا ببرید. 10 ثانیه به این حالت بمانید و بعد این تمرین را با پای دیگر تکرار کنید.

                                 

هر روز بر تعداد بیماری‌هایی که از لیزر درمانی در آن استفاده می‌شود، اضافه می‌شود. کارایی لیزر را می‌توان در دو بخش لیزرهای جراحی و ترمیمی طبقه‌بندی کرد. در جراحی‌های لیزری،

 

لیزر به عنوان چاقویی بسیار ظریف و حساس استفاده می‌شود. مدت استفاده از نور به جای چاقوی جراحی بیش از چهار دهه است. در این تکنیک میزان خونریزی، آلودگی و عفونت به مراتب کمترو سرعت بهبودی زخم بسیار زیاد است علاوه بر این، جراحی با دقت و سرعت بالاتری صورت می‌گیرد.

 

لیزر ترمیمی با اثرات ضد درد،ضد التهاب و سرعت‌بخشی در ترمیم ضایعات و زخم‌ها یک درمان کاملا بدون عارضه است و در زیرشاخه‌های پزشکی به طور عمده در زمینه کاهش درد و ترمیم زخم‌ها استفاده می‌شود. استفاده از لیزرهای ترمیمی در برخی موارد می‌تواند از انجام عمل‌های جراحی جلوگیری کند و زمان بهبودی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. کاهش مصرف دارو و عوارض دارویی از دیگر مزایای لیزر درمانیاست.لازم به ذکر است که لیزرهای جراحی و لیزرهای ترمیمی هر کدام کاربرد و جایگاه خود را دارند و امروزه تکنیک‌های مکمل و توام این دو لیزر بیشترین پاسخ درمانی را دارند.

 

تعدادی از بیماریهای ایجاد کننده کمردرد که بطور موثری با لیزر قابل درمان هستند عبارتند از:

 

- تنگی کانال نخاعی

 

- بیماری دیسک

 

- درد ارتروز (استئوارتریت). ارتروز بیماری تخریب غضروف مفاصل است.

 

درمان دیسک کمر با لیزر در 60 درصد موارد باعث بهبودی درد می شود. گرچه برخی بیماران در یک تا دو هفته اول لیزر درمانی دیسک کمر احساس بهبودی می کنند، اما درمان کامل کمردرد نیاز به 6 تا 8 هفته درمان بالیزر دارد.

 

                                 

آیا فیزیوتراپی واقعا در درمان موثر است؟

فیزیوتراپ‌ها معتقدند فیزیوتراپی شیوه‌ای با میزان ریسک پایین و فوائد بسیار است که می‌توان با استفاده از آن بسیاری از بیماری‌های مختلف را تشخیص داد و درمان کرد. فیزیوتراپی به تمامی افراد در سنین مختلف که به دلیل مشکلات پزشکی، بیماری‌ها یا مجروحیت‌ها، توانایی عادی خود در حرکت کردن را از دست می‌دهند کمک می‌کند و موجب می‌شود که بیمار به سطح سابق توانایی جسمی خود بازگردد.

پزشکان اغلب در بروز اولین نشانه یک مشکل به بیمار توصیه می‌کنند فیزیوتراپی انجام داده و محتاط‌ ترین و متعادل‌ترین گزینه بهترین است.

 

در اینجا 10 فایده مهم فیزیوتراپی برای بدن عنوان شده است:

 

1.      کاهش یا از بین بردن درد: درمان‌هایی از قبیل تحریک الکتریکی یا فراصوتی به تسکین درد کمک می‌کنند و توان ماهیچه‌ها و عملکرد مفاصل را برای کاهش درد کمر بهبود می‌بخشند. چنین درمان‌هایی همچنین از بازگشت مجدد درد جلوگیری می‌کنند.

 

2.      پیشگیری از برخی جراحی‌ها: در صورتی که فیزیوتراپی به از بین بردن درد یا درمان جراحت کمک کند نیازی به عمل جراحی نیست و در صورتی که انجام عمل جراحی لازم باشد از فیزیوتراپی پیش از عمل بهره برده‌اید. همچنین این روش موجب می‌شود بیمار پس از عمل جراحی سریع‌تر بهبود یابد زیرا بیمار نسبت به قبل از توان بدنی بیشتری برخوردار می‌شود.

 

3.      بهبود توان حرکتی: اگر در ایستادن، حرکت کردن و راه رفتن دچار مشکل هستید، فیزیوتراپی کمک‌کننده خواهد بود. همچنین انجام حرکات کششی و قدرتی توانایی جسمی برای حرکت کردن را تقویت می‌کند.

 

4.      بهبود شرایط جسمی پس از سکته مغزی: افراد به طور معمول پس از سکته مغزی بخشی از عملکرد و قدرت جسمی خود را از دست می‌دهند. فیزیوتراپی باعث می‌شود قسمت‌های ضعیف‌شده بدن قوی و محکم‌تر شوند.

 

5.      پیشگیری از آسیب‌های ورزشی یا بهبود سریعتر آنها: فیزیوتراپ‌ها می‌دانند چگونه ورزش‌های مختلف می‌توانند فرد را در معرض انواع خاصی از آسیب‌دیدگی‌ها قرار دهند و به همین دلیل انجام تمرینات و حرکات متناسب با شرایط فرد را به او توصیه می‌کنند.

 

6.      حفظ تعادل بدن و کاهش احتمال زمین‌خوردن: زمانی که فرد فیزیوتراپی را شروع می‌کند از نظر خطر احتمالی افتادن و شکستگی ناشی از آن، معاینه می‌شود و در صورتی که خطر افتادن برای فرد بالا باشد پزشک حرکت‌های ورزشی را به وی توصیه می‌کند که شرایطی مشابه با زندگی واقعی را برای او شبیه‌سازی کند و خطر حرکات شدید بیمار را تهدید نکند.

 

7.      کنترل دیابت و بیماری‌های عروقی: به عنوان بخشی از طرح کنترل دیابت، ورزش و تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به طور موثری به تنظیم قندخون کمک کند.

 

8.      کنترل مشکلات مرتبط با پیری: با بالا رفتن سن، احتمال ابتلای فرد به پوکی استخوان و آرتریت افزایش می‌یابد. فیزیوتراپی کمک می‌کند تا افراد در این گروه سنی تحرک بیشتری داشته باشند و تا مدتی بیشتر از این عارضه‌ها در امان بمانند.

 

9.      کنترل بیماری‌های قلبی و ریوی: در حالی که بیشتر بیماران پس از حمله قلبی دوره توانبخشی را به اتمام می‌رسانند ممکن است فیزیوتراپی به بازگشت عملکرد جسمی بدن کمک کند.

 

10.  کمک به کودکان در کنترل بیماری‌ها، آسیب‌دیدگی‌ها یا مشکلات حرکتی: فیزیوتراپی می‌تواند برای کودکان در بهبود مهارت‌های حرکتی و درمان مشکلات عصب شناختی موثر باشد.

 

                                 

مگنت تراپی (مغناطیس درمانی) به معنی اعمال نیروی مغناطیس بر روی بدن به منظور بهره گیری از خواص درمانی آن می‌باشد. وقتی که از نیروی مغناطیسی برای اهداف درمان پوکی استخوان استفاده می‌شود، از آن به عنوان مغناطیس شفابخش یا بیومغناطیس نام می‌برند. استفاده از روش مغناطیس درمانی به زمان‌های بسیار قدیم باز می‌گردد، اما هنوز هم برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی از کشورها این روش به یک فناوری بسیار پیشرفته تبدیل شده است. اخیراً در ایالات متحده آمریکا نیز این روش به طور قابل ملاحظه‌ای رواج پیدا کرده است.از روش مگنت درمانی می توان برای افزایش سرعت بهبود استخوان ، کاهش علائم پوکی استخوان و نیز کمک به کنترل درد و بازگشت تدریجی بیمار به فعالیت های عادی استفاده نمود. اغلب منتقدین روش مگنت درمانی معتقدند که آثار مثبت ناشی از این روش به خاطر خاصیت تلقینی (پلاسیبو) است و اثر واقعی در درمان بیماران ندارد. اما محققان ثابت کرده‌اند که استفاده از بیومغناطیس بر روی بدن باعث ایجاد یک میدان مغناطیسی ثابت می‌شود که می‌تواند به تعادل و قدرت بهبود خود به خودی بدن کمک کند.

 

 چه مشکلاتی را می توان با روش مگنت تراپی درمان کرد؟

 

بیماری هایی که امکان تشخیص یا درمان آنها با استفاده از روش مگنت تراپی وجود دارد شامل آرتروز گردن، کمر و ستون فقرات ، سرطان، مشکلات چرخش خون، نوروپاتی دیابتی (بیماری اعصاب)، فیبرومیالژیا، عملکرد نامناسب سیستم ایمنی، عفونت، التهاب، بی خوابی، اسکلروزِ چند گانه، درد عضلات، نوروپاتی، درد، آرتریت روماتوئید و استرس است. علاوه بر این با استفاده از مگنت درمانی می توان سطح انرژی بدن و طول عمر را افزایش داد. کاربردهای رایج مگنت تراپی به شرح زیر هستند:

 

•     پوکی استخوان (روش‌های مگنت درمانی برای پوکی استخوان، از همان قانون‌های استفاده‌شده برای درمان آرتروز پیروی می‌کنند. در این روش‌ها، مگنت‌ها باید تا جای ممکن، به محل درد نزدیک شوند. همچنین می‌توان از مگنت‌ها برای ساخت دستبند، روپوش، کفی کفش و یا جوهرات برای درمان پوکی استخوان ، استفاده کرد.)از روش مگنت تراپی برای افزایش سرعت بهبود استخوان ، کاهش علائم پوکی استخوان و نیز کمک به کنترل درد و بازگشت تدریجی بیمار به فعالیت های عادی استفاده نمایند.

·         آرتروز، آرتروپاتی، اسپوندیلوز

·         انقباض عضلانی

·         ترک خوردگی و شکستن استخوان ها در نتیجه وارد شده ضربه یا فشار

·         مشکلات عضلانی

·         درد مزمن، التهاب و درد شدید مانند مگنت تراپی کمر درد

·         مشکلات سیستم خون رسانی

·         تنگی نفس

·         مشکلات پوستی

·         خستگی

 

                                 

اگر چه ساز وکار تأثیر این روش هنوز هم یک موضوع چالش برانگیز به شمار می‌رود، اما معتبرترین نظریه در این زمینه توسط لینوس پائولینگ ارائه شده است که در سال ۱۹۵۴ میلادی برنده جایزه نوبل صلح شد. مگنت تراپی ( مغناطیس درمانی ) معمولاً شامل استفاده از آهنرباهای ثابت بر روی نقاطی از بدن است که دچار مشکل خاصی از جمله درد شده باشد. قدرت آهنرباها بر حسب واحد گاوس یا تسلا بیان می‌شود. یک تسلا معادل ۱۰۰۰۰ گاوس می‌باشد. آهنرباهای دارای خاصیت درمانی معمولاً قدرت مغناطیسی بیشتری در مقایسه با آهنرباهای معمولی از نوع مورد استفاده در یخچال‌ها دارند. اغلب آهنرباهای درمانی، قدرتی در حدود ۲۰۰ تا ۱۰۰۰۰ گاوس دارند. در حالی که قدرت آهنرباهای خانگی معمولاً در حدود ۲۰۰ گاوس است.

 

به خاطر انواع متعددی از میدان‌های الکترومغناطیسی که به طور طبیعی در داخل بدن وجود دارد، استفاده از مگنت تراپی برای درمان بیماری‌ها از جمله درمان کمر درد با مگنت تراپی، با استقبال قابل ملاحظه‌ای روبرو شده است. برای مثال انتقال امواج در سیستم عصبی و انقباض ماهیچه‌ها در اثر پیام‌های عصبی، فرایندهایی هستند که تحت تأثیر فعالیت‌های مغناطیسی انجام می‌گیرند. بزرگ‌ترین میدان مغناطیسی در بدن به وسیله قلب ایجاد می‌شود. چندین فعالیت فیزیولوژیکی مهم دیگر در بدن نیز وابسته به نیروهای مغناطیسی است.

 

یک تصور غلط که در مورد مگنت تراپی وجود دارد آن است که آهنرباهای ثابت، آهن موجود در گلبول‌های قرمز خون را جذب می‌کنند و باعث افزایش گردش خون می‌شوند. اما واقعیت آن است که آهن موجود در سلول‌های خونی به شکل مغناطیسی نیست. با این حال آهنرباها ممکن است بر روی سایر مولکول‌های باردار موجود در خون و دیگر قسمت‌های بدن تأثیر بگذارند. مغناطیس درمانی غالباً برای تسکین علائم درد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

مزایای مگنت تراپی چیست؟

 

دستگاه های مغناطیسی می توانند باعث افزایش جریان خون در مویرگ ها و خارج شدن اسید لاکتیک و سایر مواد فاسد از بافت های بدن شود و به این ترتیب کاهش درد و التهاب را برای فرد به همراه داشته باشند.این روش می تواند باعث افزایش گردش خون و اکسیژن به همراه گردش سایر مواد مغذی موجود در خون شود.

 

     بهبود فرآیند ترمیم شکستگی

     تاثیرگذاری قوی بر ترشح هورمون های خاص از غدد بدن

     تحریک و بهبود فعالیت آنزیم ها و سایر فرآیندهای فیزیولوژیک بدن

 

                                 

 

پنج نوع از رایج‌ترین شیوه‌هایی که در مگنت درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد، عبارت‌اند از:

 

        باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی: این باندها از مخلوط پودر آهن و لاستیک ساخته می‌شوند. باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی معمولاً در محصولاتی همچون کفی مغناطیسی کفش و پدهای مخصوص مگنت تراپی مورد استفاده قرار می‌گیرند. باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی معمولاً به شکل ورق یا نوار ساخته می‌شوند و عمدتاً برای مغناطیس درمانی در کفی‌های کفش بکار گرفته می‌شوند.

        مگنت سرامیکی: این نوع از مگنت از مخلوط سرامیک خاک رس و پودر آهن ساخته می‌شود. از این نوع مگنت در انواع مختلف محصولات مرتبط با مگنت درمانی استفاده می‌شود. مگنت سرامیکی به‌طور معمول در پدهای مخصوص بدن، تشک‌ها و باندهایی که به دور اندام‌های بدن بسته می‌شوند، بکار می‌رود.

        مگنت نئودیمیوم: اغلب در مگنت‌های تزئینی، جواهرات و دستبندها مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما به ‌صورت خاص بر روی نقاط ماشه‌ای درد و یا نقاط مخصوص طب سوزنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

        مگنت ساماریوم کبالت: این نوع از مگنت بیشتر در ساخت طلا و جواهرات باکیفیت بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد، در مواردی که نباید زنگ‌زدگی ایجاد شود. این نوع از مگنت بسیار گران و بسیار شکننده است، بنابراین ساخت آن دشوار و پرمشقت است.

        مگنت هماتیت: مگنت هماتیت خواص مغناطیسی طبیعی و زیستی زیادی برای انسان دارد. هماتیت مغناطیسی به‌عنوان یک ابزار تزئینی در زیورآلات باکیفیت به‌صورت مهره‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌ عنوان ‌مثال استفاده از مگنت هماتیت در دستبند، گردنبند و کمربندهای مهره‌ای متداول است. به‌جای اینکه ابزارهای مغناطیسی را در زیورآلات قرار دهیم تا خاصیت مغناطیسی به دست آورند، در مگنت هماتیت خود زیورآلات مغناطیسی هستند.

 

موارد عدم استفاده

 

موارد منع مصرف مغناطیس درمانی، عبارت‌اند از:

 

        استفاده از ضربان‌سازها یا دفیبریلاتور خودکار داخلی

        بارداری

        وجود بدخیمی‌ها

        عفونت‌های حاد / سل فعال

        اختلالات غدد درون‌ریز

        خون‌ریزی‌ها

 

آیا مگنت تراپی بی‌خطر است؟

 

مگنت تراپی بسیار بی‌خطر است. این درمان ممکن است برخی از عوارض جانبی محدود برای فرد داشته باشد که به هیچ عنوان شرایط جدی در ارتباط با آن‌ها گزارش نشده است. این عوارض در اکثر موارد موقتی بوده و شامل احساس سوزش، بی‌حسی، احساس گرما، مشکلات خواب (فقط در 3 درصد بیماران مشاهده شده است)، کج‌خلقی و زودرنجی (در چند روز اول پس از درمان در بین حدود 4 % خانم‌ها و 1% آقایان مشاهده شده است)، مشکلات تمرکز، و تشدید موقت درد است.