Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

فیزیوتراپیست دکتر مجید داستانی

فیزیوتراپیست دکتر مجید داستانی

Dr.Majid Dastani PT, Bcs,Msc, DPT

فارغ التحصیل فیزیوتراپی از دانشگاه علوم پزشکی شیراز
دکترای حرفه ای فیزیوتراپی از اسپانیا
فلوشیپ تخصصی فیزیوتراپی مغز و اعصاب از بلژیک
فیزیوتراپیست سابق تیم های ملی کشتی و راگبی

فیزیوتراپیست سابق تیم‌ملی وزنه برداری
عضو انجمن فیزیوتراپی امریکاAPTA
عضو انجمن فیزیوتراپی ایران IPTA
فیزیوتراپیست نمونه نظام پزشکی در سال 1395

دارای مدارک توانبخشی تخصصی ستون فقرات،اسکولیوز و ضایعات نخاعی از ژاپن
دارای مدرک درمان SEITAI از ژاپن

درمان تخصصی آسیبهای ورزشی
درمام تخصصی بیماریهای ارتوپدی و مغز و اعصاب بر اساس متدهای روز دنیا
استفاده از تکنیکهای درمان دستی به ویژه ریلیز (آزادسازی)عضلانی بهترین روش درمان نقاط ماشه ای

کلینیک فیزیوتراپی تخصصی هدی: تهران،ولنجک،بالاتر از اجلاس سران،انتهای یمن،جنب شیرینی کوک،ساختمان سبز،طبقه اول واحد 3


تلگرام : dr_majid_dastani@

شبکه تلگرام:drdastaniphysio@

اینستاگرام(ویدئوهای تخصصی):dr.dastani.physio@

تماس از طریق تلگرام و واتس اپ نیز امکانپذیر می باشد

همراه ما باشید با شبکه فیزیوتراپی telegram.me/drdastaniphysio

۲۶ مطلب در فروردين ۱۳۹۷ ثبت شده است

Image result for ‫درمان درد دنبالچه‬‎

اصطلاح درد استخوان دنبالچه اشاره به وجود درد و سایر مشکلات مربوط به آن در ناحیه دنبالچه دارد. هر چند ایجاد این مشکل می تواند از سن افراد و با جنسیت های مختلف تاثیر پذیرد، اما معمولاً این مشکل در سنین 40 سالگی مشاهده می شود و امکان مشاهده آن در زنان 5 برابر بیشتر از مردان است.

دنبالچه آخرین بخش ستون فقرات است و درست زیر استخوان خاجی قرار دارد. دنبالچه از 3 تا 5 استخوان کوچک تشکیل شده که به جز اولین استخوان آن، معمولاً به یکدیگر جوش خورده اند. بخش جلوی دنبالچه کمی انحنا دارد و بخش عقب آن کمی کوژ یا محدب می باشد. عصب پنجم نیز می تواند در بخش دنبالچه وجود داشته باشد و این ناحیه می تواند ماهیچه سرینی بزرگ و عضلات دنبالچه و نیز عضلات مقعد را به یکدیگر متصل کند.

تشخیص

یکی از اهداف اولیه بررسی علت ایجاد درد دنبالچه، تشخیص ابتلای احتمالی فرد به بیماری هایی مثل سرطان است که می تواند باعث ناراحتی وی شده باشد. با وجود نادر بودن این شرایط، لازم است بطور دقیق این وضعیت بررسی شود. به این منظور می توان از عکس برداری رادیولوژی، اسکن CAT، اسکن MRI و کولونوسکوپی استفاده کرد.هنگام تصمیم گیری درباره روش درمان درد دنبالچه ، مهم است که درد ناحیه دنبالچه بطور دقیق از درد ناحیه کمر یا سایر مواردی که ممکن است ارتباطی به دنبالچه نداشته باشند، مجزا گردد.

در این حالت، همواره احتمال دارد سایر مشکلات باعث ایجاد ناراحتی برای فرد در زمان نشستن شده باشد، اما بر طرف کردن این مشکلات به روش های درمانی دیگر غیر از روش های مورد استفاده برای درمان درد دنبالچه نیاز دارد.در اکثر موارد آزمایش های عادی نمی توانند علت درد دنبالچه را مشخص کنند. به این منظور برای تشخیص علت درد باید از سایر آزمایش ها استفاده کرد. به این ترتیب برای تشخیص علت درد از تزریق به ناحیه دنبالچه بیمار استفاده می شود.




                                                               



                                 


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ فروردين ۹۷ ، ۱۶:۳۹
دکتر داستانی

Image result for ‫درمان درد دنبالچه‬‎

درد استخوان دنبالچه یا درد کوکسیکس، عارضه‌ای نسبتاً نادر و تقریباً ناشناخته است که می‌تواند در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات که کوکسیکس یا دنبالچه نام دارد باعث ایجاد دردهای مزمن شود. درد دنبالچه به شکل یک درد موضعی احساس می‌شود و عموماً هنگام نشستن یا انجام هر فعالیتی که باعث فشار آمدن به پایین‌ترین قسمت ستون فقرات گردد بدتر می‌شود.این عارضه در خانم ها بیشتر از مردان شایع است، و معمولاً به دلیل آسیب موضعی (مانند زمین خوردن) یا زایمان رخ می‌دهد. در موارد نادری نیز، وجود تومور یا عفونت می‌تواند باعث درد دنبالچه شود. می‌توان با رعایت کردن نکاتی از بروز درد دنبالچه پیشگیری کرد.

راه‌ها و روش‌های درمان درد دنبالچه

روش های غیر جراحی موجود برای درد دنبالچه شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) شامل ایبوپروفن و سایر داروهای مسکن مانند آن، حداقل کردن زمان نشستن، نرم کردن مدفوع، استفاده از بالش دنبالچه و نیز ایجاد تغییر در وضعیت قرارگیری بدن، یخ درمانی در مراحل اولیه درمان و سپس استفاده از گرما درمانی مرطوب در روزهای بعد، درمان با استفاده از امواج مافوق صوت و نیز استفاده از روش های درمان دستی مثل ماساژ است. 


فیزیوتراپی

متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما تکنیک های ریلکس کردن عضلات کف لگن را آموزش دهد که برای مثال از این روش ها می توان از نفس کشیدن عمیق و ریلکس کردن کامل عضلات کف لگن در هنگام ادرار و مدفوع نام برد.درمان فیزیوتراپی می تواند نتیجه ای برابر با جراحی و با عوارض بسیار کمتر داشته باشد




دارو درمانی

تزریق مواد بی حسی به دنبالچه می تواند باعث کاهش درد دنبالچه برای چند هفته شود. در این حالت می تواند از بعضی داروهای ضد افسردگی و ضد صرع استفاده کرد.


امواج مافوق صوت

فیزیوتراپی با امواج مافوق صوت می تواند نقش مفید در کاهش درد دنبالچه داشته باشد.

حرکات کششی

کشیدن آرام رباط های متصل به دنبالچه می تواند برای کاهش درد دنبالچه مفید باشد. برای انجام این کار می توان از خدمات یک متخصص فیزیوتراپی یا متخصص درمان دستی یا سایر افراد متخصص در این زمینه استفاده کرد و نکات و دستورالعمل های مربوط به نحوه انجام صحیح این حرکت ها را فرا گرفت.

تزریق

تزریق به استخوان دنبالچه شامل وارد کردن یک داروی استروئیدی (داروی ضد التهاب قوی) با هدایت عکس رادیولوژی (فلوئورسکوپی) به استخوان برای کاهش التهاب ایجاد شده است. برای بیمارانی که نمی توانند از تزریق های استروئید استفاده کنند، تزریق پلاسمای غنی شده (PRP) می تواند مفید باشد یا می توان از روش های هدایت عصبی استفاده کرد. به هر حال تزریق به دنبالچه می تواند برای تشخیص علت مشکل نیز انجام شود. در این حالت اگر مقدار کمی از داروی بی حسی در دنبالچه با داروی استروئیدی تزریق شود و درد بیمار در نتیجه آن از بین برود، آنگاه می توان متوجه شد درد مربوط به اعصاب عقب دنبالچه است. به این ترتیب می توان با استفاده از روش های مناسب، کاهش درد بلند مدت تری را برای بیمار ایجاد کرد.





                                                               



                                 
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ فروردين ۹۷ ، ۱۶:۳۷
دکتر داستانی

درد مچ دست به دلایل گوناگونی رخ می‌دهد. مچ درد می‌تواند به علت آسیب ناگهانی ایجاد شود که منجر به رگ به رگ شدن و یا شکستگی مچ دست می گردد. اما فشارهای تکراری بر مچ، آرتروز و سندرم تونل کارپال نیز می تواند موجب مچ درد گردد.

درمان بدون جراحی درد مچ دست

در صورتی که مشکل به موقع تشخیص داده شود، روش های غیر جراحی می توانند به بهبود علائم ناشی از سندرم تونل کارپ کمک موثر نمایند. این روش های درمانی به شرح زیر هستند:


داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs): مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید مثل ایبو پروفن (آدویل، مورتین، و موارد مانند آن) می تواند به کاهش و درمان درد مچ دست ناشی از سندروم تونل کارپال در کوتاه مدت کمک کند. به هر حال، درباره تاثیرگذاری این داروها بر بهبود سندروم تونل کارپال شواهد دقیقی در دست نیست.


مصرف دارو: در موارد خاص، مصرف داروهای مختلف می تواند باعث کاهش درد و التهاب ایجاد شده به واسطه سندروم تونل کارپال شود. در واقع، داروهای ضد التهاب غیر استروئید مثل آسپیرین، ایبو پروفن، و سایر داروهای مسکن مانند آن می توانند باعث کاهش علائم ایجاد شده در کوتاه مدت در نتیجه انجام فعالیت های شدید شوند. مصرف داروهای خوراکی دیورتیک (مثل قرص های ضد عفونی و تصفیه کننده آب) نیز می تواند باعث کاهش ورم بیمار شود.



تزریق کورتیکو استروئیدها: پزشک ممکن است از تزریق به تونل کارپال با یک داروی کورتیکو استروئید همچون کورتیزون به منظور کاهش درد استفاده کند. در واقع کورتیکو استروئیدها می توانند با کاهش فشار بر عصب میانی باعث کاهش التهاب و ورم ایجاد شده در مچ دست شوند. به هر حال توجه داشته باشید که داروهای خوراکی کورتیکو استروئید در مقایسه با تزریق کورتیکو استروئید برای درمان سندروم تونل کارپ اثربخشی کمتری دارند.

اسپلینت مچ دست: استفاده از اسپلینت مچ دست در زمان خواب می تواند به کاهش علائم شبانه مربوط به سوزش و بی حسی مچ دست کمک کند. در حقیقت اسپلینت شبانه یک انتخاب مناسب در زمانی است که زنان باردار به مشکل سندروم تونل کارپال مبتلا شوند.

فیزیوتراپی: متخصص فیزیوتراپی می تواند از روش های درمانی خاص و تمرین های حرکتی برای درمان آسیب دیدگی های مچ دست و مشکلات مربوط به آن استفاده کند. در صورتی که شما نیاز به عمل جراحی داشته باشید، متخصص فیزیوتراپی می تواند به توان بخشی شما پس از عمل جراحی کمک موثر کند. علاوه بر این شما می توانید از بررسی های ارگونومیک انجام شده توسط متخصص فیزیوتراپی در ارتباط با فاکتورهایی که ممکن است در محل کار باعث آسیب دیدگی مچ دست شده باشد، بهره مند شوید.

تمرین های حرکتی: تمرین های کششی و تقویتی می توانند برای افرادی بطور خاص مفید باشند که علائم مشکل آنها کاهش پیدا کرده باشد. این تمرین های حرکتی می بایست زیر نظر متخصص فیزیوتراپی آموزش دیده برای درمان آسیب های فیزیکی انجام شود یا برای این کار باید از نظرات یک متخصص کار درمانی که دارای آموزش و تجربه لازم برای ارزیابی آسیب های فیزیکی و کمک به افراد در ارائه اطلاعات مورد نیاز جهت بهبود وضعیت سلامتی و نحوه درست انجام فعالیت های بدنی است، استفاده شود.



اگر مچ دست شما پیچ خورده یا دچار کشیدگی تاندون دست شده است، با استفاده از اسپلینت می توان از تاندون یا رباط آسیب دیده تا زمان بهبود آن حفاظت کرد. اپلینت ها می تواند بطور خاص در مواردی مفید باشند که آسیب دیدگی به خاطر انجام حرکت های تکراری ایجاد شده باشد.


روش های درمانی جایگزین: طب سوزنی و درمان دستی نیز می تواند برای بعضی بیماران مفید باشد، اما اثربخشی این روش های درمانی هنوز به صورت علمی تایید نشده است. یک استثنا برای این روش های درمانی استفاده از یوگا است که نتایج بررسی ها نشان دهنده تاثیرگذاری این روش بر کاهش درد و بهبود وضعیت عضلات بیماران مبتلا به سندروم تونل کارپال است.

اگر استخوان شما در محل مچ دست شکسته باشد، لازم است که تکه های استخوان در موقعیت مناسب قرار گیرند تا به این ترتیب امکان بهبود بیمار فراهم شود. استفاده از قالب و اسپلینت می تواند به نگه داشتن تکه های استخوان در کنار یکدیگر تا زمان بهبود کامل شکستگی کمک موثر نماید.



اگر سندروم تونل کارپال به خاطر آرتروز التهابی همچون ابتلا به آرتریت روماتوئید ایجاد شده باشد، آنگاه درمان آرتروز می تواند باعث کاهش علائم سندروم تونل کارپال شود، اما این شرایط نیز دارای تاییدیه رسمی از مراجع حرفه ای نیست.






                                                                       



                                 


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ فروردين ۹۷ ، ۱۵:۲۳
دکتر داستانی


آرتروز مفصل لگن در بین جمعیت بالای 50 سال حدود 55 شیوع دارد و اغلب دردهای ناحیه لگن که در سر استخوان ران احساس می شود ، درد مربوط به دیسک کمر ، تنگی کانال نخاع ، آرتروز کمر و دردهای سیاتیک می باشد. اما آرتروز مفصل لگن بسیار ناتوان کننده و درد آور می باشد.

تشخیص

درطول معاینات پزشکی ، پزشک و فیزیوتراپیست درمورد نشانه های بیماری وشرح کامل سلامتی بیمار با او صحبت میکند ودرصورت نیاز تست هایی چون رادیولوژی انجام می شود

معاینات فیزیکی

درطول معاینات فیزیکی پزشک موارد زیررا بررسی میکند:

1-حساس ترشدن لگن و حس درد بی دلیل

2-دامنه حرکتی بیمار چه به صورت مستقیم وتوسط بیمار وچه با کمک دیگران

3- صداهایی که با حرکت مفاصل دردرون استخوان رخ میدهد.

4- بروز درد هنگام فشاربرروی مفصل

5- مشکلاتی که هنگام راه رفتن بوجودمی آید.

6- هرگونه نشانه آسیب در ماهیچه ،تاندون ولیگامنت اطراف مفصل لگن

عکس برداری از مفصل

عکس برداری از مفصل لگن توسط اشعه ایکس انجام می گیرد. این عکس ها جزئیات ساختار استخوان هارانشان میدهد و مشکلاتی مثل باریک شدن فضای مفصل ، تغییر دراستخوان و یا هرگونه تحریک استخوان را مشخص میکند.

عکس برداری های دیگری مانند ام آر آی ،سی تی اسکن و یا اسکن استخوان نیز میتواند تصاویر بهتری ازجزئیات استخوان ها و بافت های نرم لگن نشان دهد.





                                                               



                                 


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ فروردين ۹۷ ، ۱۵:۱۷
دکتر داستانی


لگن یکی از بزرگترین مفصل ها دربدن است. این مفصل یک مفصل حفره داراست. مفصل حفره دار برروی استخوان پلویس قراردارد و ناحیه توپکی شکل وگرد برروی مرکزاستخوان ران جاییکه بالاترین ناحیه استخوان ران است قرارگرفته است. اطراف این دواستخوان که درهم قفل شده اند بوسیله غضروف های نرم ولغزنده پوشانده شده است وباعث نرم شدن مفصل میشود وبه حرکت استخوان ها کمک میکند.سطح مفصل بوسیله نوارهای باریکی به نام سینویم پوشانده شده است. درمفصل های سالم نوارسینویم مقداری مواد برای لغزنده شدن غضروف ها تولید میکند وبه حرکت مفصل کمک میکند.

علائم آرتروز مفصل لگن و ران

شایع ترین نشانه بیماری آرتروز لگن درد دور مفصل لگن است. معمولا درد لگن به صورت  تدریجی بوجود می آید و با گذشت زمان وخامت پیدا می کند، اگر چه ظاهر شدن لگن درد به صورت ناگهانی نیز ممکن است به وجود بیاید. درد و سفتی در طول صبح یا پس از نشستن یا استراحت کردن برای مدتی تشدید پیدا می کند. با گذشت زمان عوامل دردناک بیشتر ظاهر می شود و حتی در طول شب و در حین استراحت نیز بوجود می آید. علائم دیگر آرتروز لگن عبارتند از:

  •  احساس درد در کشاله ران یا ران که تا باسن یا زانو گسترش پیدا می کند.
  • دردی که در هنگام انجام فعالیت سنگین ظاهر می شود.
  • سفتی مفصل لگن که راه رفتن یا خم شدن را دشوار می کند.
  • قفل کردن مفصل و صدای سایش (کریپتوس) در طول حرکت به دلیل شل شدن بخش های غضروف  و اختلال ایجاد کردن بافت دیگر در حرکت روان لگن
  • کاهش دامنه حرکتی لگن که بر توانایی راه رفتن تاثیر می گذارد و باعث لنگی می شود
  • صدا یا احساس سایش استخوان ها روی یکدیگر
  • ناتوانی در حرکت دادن لگن برای انجام فعالیت های روزمره



                                



                                 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ فروردين ۹۷ ، ۱۸:۰۳
دکتر داستانی

تعویض مفصل زانو یک جراحی مرسوم است که در آن مفصل زانو آسیب دیده با مفصل مصنوعی ( پروتز) جایگزین می شود. افراد بالغ در هر سنی می توانند کاندید جراحی تعویض مفصل زانو باشند. اگر چه این جراحی اغلب در سنین 60 تا 80 سال انجام می شده است ولی امروزه بسیاری از افراد در سنین پایین تر این جراحی را انجام می دهند. پروتز های مدرن امروزی طوری طراحی شده اند که حداِقل برای مدت 20 سال دوام داشته باشند خصوصا اگر فرد از زانوی تعویض شده به خوبی مراقبت کرده و ان را تحت فشار زیاد قرار ندهد.

چه زمانی نیاز به جراحی تعویض مفصل زانو وجود دارد؟

جراحی تعویض مفصل زانو زمانی توصیه می گردد که مفصل فرسوده و یا آسیب دیده باشد به طوری که حرکات و آزادی عمل فرد را محدود کرده باشد و فرد درد همیشگی حتی در مواقع استراحت داشته باشد. بیشترین عاملی که منجر به جراحی تعویض مفصل زانو می شود استؤارتریت ( ارتروز) است. عوامل دیگر عبارتند از: روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتویید)، مرگ استخوان به دلیل مشکلات خون رسانی(avascular necrosis)، اسیب های مفصلی زانو، دفورمیتی های زانو همراه با درد و از بین رفتن غضروف مفصلی.

کدام بیمار نیاز به جراحی تعویض مفصل زانو دارد؟

بیماری که درد شدید همراه با تورم و خشکی در مفصل زانو دارد و ازادی حرکتش محدود شده باشد.

بیماری که درد مفصل زانو او به قدری شدید است که در کیفیت زندگی او و انجام فعالیت های زندگی (خرید رفتن، حمام کردن، سر کار رفتن و ...) و حتی خواب فرد تاثیر مخرب و منفی گذاشته است.

بیماری که به دنبال درد و محدودیت حرکتی دچار افسردگی شده باشد.

عموما جراحی تعویض مفصل زانو به افرادی توصیه می شود که اقدامات درمانی دیگر نظیر فیزیوتراپی و تزریق های داخل مفصلی تاثیری در بهبودی وی نداشته است.

چه اقداماتی قبل از جراحی تعویض مفصل زانو لازم است؟

تا قبل از عمل جراحی فرد باید تا جایی که امکان دارد خود را فعال نگه دارد. تقویت عضلات اطراف مفصل زانو میتوانند کمک بسیار زیادی در سرعت و روند بهبودی فرد پس از انجام جراحی داشته باشند. فعالیت هایی مانند پیاده روی و شنا ازچند هفته قبل از عمل جراحی نیز می توانند در این زمینه مفید باشند. همچنین ممکن است نیاز به یک دوره فیزیوتراپی جهت یادگیری و انجام ورزش های قبل ازعمل بنا به نظر جراح وجود داشته باشد.

روند بهبودی پس از جراحی تعویض مفصل زانو به چه صورت است؟

فرد بین 2 تا 5 روز ممکن است در بیمارستان بستری باشد. اکثر افراد میتوانند عصا و وسایل کمکی راه رفتن را بعد از 6 هفته پس از جراحی کنار بگذارند و پس از 8 تا 12 هفته می توانند رانندگی کنند.

بهبودی کامل می تواند تا 2 سال طول بکشد تا بافت اسکار کاملا ترمیم شده و عضلات به وسیله تمرین های تقویتی به قدرت و کارایی نرمال بازگردند.

چه تهدیدهایی درجراحی تعویض مفصل زانو وجود دارد؟

این جراحی بسیار شایع بوده و اکثر افرادی که این جراحی را انجام می دهند هیچ گونه مشکلی ندارند.اگرچه مانند هر جراحی دیگری ممکن است خطراتی با احتمال بسیار کم داشته باشد. این خطرات شامل: خشکی در مفصل، عفونت زخم، عفونت عمقی داخل مفصلی ( نیاز به انجام جراحی مجدد دارد.)، خونریزی داخل مفصلی، اسیب های لیگامانی، عروقی و اعصاب اطراف زانوی جراحی شده، باقی ماندن درد در مفصل، ایجاد شکستگی در استخوان در اطراف مفصل در حین جراحی و یا بعد از ان.

در بعضی موارد نیز، مفصل تعویض شده ثبات کامل ندارد و نیاز به جراحی مجدد پیدا می کند.

اقدامات پس از جراحی:

پس از جراحی تعویض مفصل زانو رعایت یکسری اقدامات احتیاطی جهت بهبودی مفصل و جلوگیری از دررفتگی و اسیب مفصل جراحی شده ضروری میباشد.

در صورت وجود تورم و گرما در مفصل جراحی شده یخ گذاری انجام دهید. یخ گذاری باید به صورت منظم بین 15الی 20 دقیقه و5 نوبت در روز انجام شود.

در طول 2تا 3 هفته اول تنها باید به صورت طاق باز بخوابید و از غلت زدن ،خوابیدن به پهلو و چرخش بدن یا پاها خودداری کنید.

در سه ماه اول بعداز جراحی هنگام خوابیدن به پهلو باید میان

پاهایتان بالش بگذارید به طوری که از بالای زانو تا مچ پای

شما قرار گیرد.

*بهتر است مفصل زانوی خود را بیشتر از 110 درجه خم نکنید.

به علت اینکه تا مدت سه ماه پس از جراحی نباید مفصل زانوی خود را بیشتر از حد مجاز خم کنید،بهتر است ارتفاع تمامی سطوحی که روی ان مینشینید،اعم از صندلی،تختخواب،سرویس بهداشتی و.... حدود 5یا 6 سانتیمتر بالاتر یا هم سطح زانوها باشد.

هنگام نشستن مچ پا یا زانوهایتان را روی هم نیندازید. از انجایکه نمیتوانید برای برداشتن چیزهایی که نیاز دارید مرتبا خم بشوید، کنارصندلی خود یک میز بگذارید و وسایل مورد نیاز خود را روی ان قرار دهید.

روش نشستن :

از یک صندلی محکم دسته دار جهت نشستن استفاده کنید.(توجه داشته باشید صندلی که بر روی ان مینشینید باید شرایط لازم از نظر ارتفاع و بلندی را داشته باشد).به طرف صندلی به عقب بروید تا لبه صندلی را پشت زانوهایتان احساس کنید. سپس پای جراحی شده را به سمت جلو حرکت داده و از عقب دسته صندلی را بگیرید و به ارامی خود را تا روی صندلی پایین اورده و بنشینید.

روش خوابیدن روی تختخواب :

روی لبه تخت بنشینید. رفتن به تخت با تکیه به طرف

جراحی نشده آسان تر است . ابتدا پای جراحی نشده

را بلند کرده و روی تخت قرار دهید سپس به کمک

بازوهایتان به یک طرف تخت سر بخورید و در انتها پای جراحی شده را بالا آورده و روی تخت بگذارید .

آآن نفمتمنآن حتنبنملتنمبتلنمنلhچنانچه سطح تخت شما خیلی پایین است یک تشک دیگر به تخت خود اضافه کنید یا پایه های تخت را روی یک بلوک قرار داده تا ارتفاع تخت افزایش یابد.

طریقه پوشیدن لباس:

پوشیدن یا در اوردن لباس همیشه با پای جراحی شده شروع می شود. ابتدا روی یک صندلی یا لبه تخت بنشینید، برای پوشیدن کفش،جوراب،شلوار و ... از وسایل کمکی مانند گیره دسته بلند و پاشنه کش کفش دسته بلند استفاده کنید . (همواره موارد احتیاطی را در مقابل پای جراحی شده رعایت کنید )

اقدامات ایمنی برای استحمام و سرویس بهداشتی:

افتادن در هر جایی ممکن است اتفاق بیفتد اما احتمال افتادن در دستشویی و حمام از هر جای دیگری بیشتر است .

برای پیشگیری از خطر افتادن به این موارد توجه کنید:

  1. فقط از توالت فرنگی باید استفاده کنید.عجله نکنید، به طور مرتب به توالت بروید ودر صورت نیاز یک توالت فرنگی متحرک در کنار تخت داشته باشید.
  2. شب ها مسیر اتاق خواب تا سرویس را روشن نگه دارید تا مسیر راه خود را کاملا ببینید.
  3. از کفش یا دمپایی مناسب استفاده کنید.
  4. اگر احساس سرگیجه یا بی تعادلی دارید با پزشک خود مراجعه کنید.

در سه ماه اول بعد از جراحی از صندلی توالت بالا امده استفاده کنید. برای بلند شدن و نشستن روی توالت فرنگی می توانید از دسته های صندلی توالت یا پیشخوان استفاده کنید.(از جا حوله ای یا جای دستمال توالت برای بلند شدن و نشستن استفاده نکنید)




                                



۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ فروردين ۹۷ ، ۱۷:۵۲
دکتر داستانی