درمان شکستگی مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر
به عنوان اولین اقدام، پزشک معالج کل اندام فوقانی بیمار را در یک آتل بلند میگذارد تا مانع از حرکت بیشتر قطعات شکسته شده شود. سرمای موضعی و بالا نگه داشتن اندام فوقانی از افزایش تورم بعد از شکستگی جلوگیری میکند. درمان این شکستگی ها به دو روش غیر جراحی و جراحی صورت میگیرد.
درمان غیر جراحی شکستگی
اگر قطعات شکسته شده مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر کاملاً بدون جابجایی باشند ممکن است درمان فقط بصورت استفاده از یک آتل باشد. در این حال پزشک معالج تا چند هفته بطور مرتب از آرنج بیمار هر هفته عکسبرداری میکند تا اگر شکستگی جابجایی پیدا کند متوجه آن شود.
اگر شکستگی آرنچ در این ناحیه تا چند هفته بعد از شروع درمان بدون جابجایی باقی بماند پزشک معالج بیمار را تشویق به شروع حرکت دادن مفصل آرنج میکند ولی تا مدتها به وی اجازه بلند کردن اشیاء را نمیدهد.
در این روش درمانی مفصل آرنج باید مدت طولانی بیحرکت بماند و همین بیحرکتی موجب میشود مفصل دچار خشکی شود. بعد از پایان بیحرکتی ، بیمار باید مدت طولانی نرمش های خاصی را انجام دهد تا دامنه حرکتی مفصل آرنج به حالت قبل از شکستگی برگردد. اگر در چند هفته ابتدای درمان غیر جراحی قطعات شکسته شده جابجا شوند بیمار باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد.
درمان جراحی شکستگی مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر
در صورتیکه قطعات شکسته شده جابجا شده باشند درمان جراحی است. در اطاق عمل بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و یا کل اندام فوقانی وی بیحس میشود.
پزشک جراح ارتوپد با شکافتن پوست و کنار زدن عضلات، محل شکستگی را در دید مستقیم خود قرار داده و پس از کنار هم قرار دادن قطعات شکستگی، آنها را به یکدیگر به توسط وایر یا پیچ و پلاک متصل میکند. زخم بسته میشود و تا مدتی کل اندام فوقانی بیمار توسط یک اتل محافظت میشود.
گاهی اوقات پزشک در حین جراحی عصبی را که از پشت آرنج عبور میکند و در این شکستگی ممکن است در خطر باشد جابجا کرده و آنرا چند سانتیمتر تغییر مکان میدهد.
گاهی اوقات پزشک ارتوپد برای دسترسی بیشتر به محل شکستگی و برای اینکه بهتر بتواند قطعات شکسته شده را ببیند و کنار هم قرار دهد مجبور میشود قسمتی از استخوان سالم آرنج را بشکند. در انتهای عمل جراحی این قطعه مجدداً در سر جای خودش با پیچ یا پین محکم میشوند.
گاهی اوقات اگر شکستگی خیلی خرد باشد و سن بیمار زیاد باشد پزشک معالج تصمیم میگیرد تمام قطعات شکسته شده را خارج کرده و مفصل آرنج را با یک مفصل مصنوعی جایگزین کند.
بازپروری یا فیزیوتراپی
اگر درمان بیمار بصورت غیر جراحی بوده است بعد از چند هفته از شروع درمان نرمش هایی برای افزایش دامنه حرکات آرنج انجام میشود و سپس نرمش های دیگری برای افزایش قدرت عضلات به آن اضافه میگردد.
اگر درمان شکستگی ها قسمت پایینی آرنج با عمل جراحی باشد مفصل با مدت کوتاهی بیحرکتی دچار خشکی میشود. در این موارد حرکت مفصل آرنج باید خیلی زودتر از مواردی که درمان، غیر جراحی بوده است شروع شود.
در صورت درمان بیمار توسط عمل جراحی، معمولا حرکا آرنج روز بعد از جراحی شروع میشود. بیمار باید روز بعد از جراحی حرکات آرنج را در قالب نرمش هایی که از طرف پزشک داده میشود هر روز انجام دهد.
بسیار مهم است که این نرمش ها به دفعات مکرر در طول روز تقسیم شده و انجام شوند. این حرکات ابتدا باید با استفاده از قدرت عضلانی همان اندام انجام شوند. به این حرکات، حرکات اکتیو یا فعال گفته میشود یعنی بیمار با اراده خود شروع به خم و راست کردن آرنج خود میکند.
بعد از مدتی حرکات دیگری بصورت پاسیو اضافه میشود یعنی به بیمار آموزش داده میشود که با کمک فرد دیگری یا با کمک دست دیگر مچ دست آسیب دیده را گرفته و اندام آسیب دیده را بکشد تا آرنج باز شود.
بعد از مدتی دیگر نرمش هایی به بیمار آموزش داده میشود که به کمک آنها عضلات ناحیه بازو و ساعد تقویت شوند. انجام این حرکات و نرمش ها جرئی از روند درمان بوده و برای بهبودی حیاتی هستند.
بیمار نباید تا ۱۲-۶ هفته با دست طرف آسیب دیده اش چیزی را بلند کند. اگر برای بیمار تعویض مفصل آرنج انجام شده است باید تا آخر عمر رعایت کند از وزن خاصی بیشتر ( که پزشک معالج مقدار آنرا تعیین میکند) را با اندام آسیب دیده بلند نکند.
